Аав: За Баатар минь Уул үзээгүй хор.мой ш.ууж Ус үзээгүй гутал тай.лах гэгчээр. Зүси.йг нь үзээгүй, зула.йг нь үнэрл.ээгүй амьт.аны төлөө ийм шийд гаргах чинь зөв үү? Би л хувьдаа дургүй байна.
Салс.ан сарнис.ан дага.вар хүүх.эдтэй, олон э.р хо.лхидог газар ажилладаг энэ Болороо л ла.вдаг хүнд хань болохоор хүн шиг санаг.ддаггүй. Хотод юу ч хийж ам.ь зуу.даг байсан юм билээ. Нөгөө
эц.эггүй хүү.хдийн толгой том Эхгүй хүү.хдийн б.өгс том гэгчээр надад сураг нь сайхан сонс.дож л байгаагүй гээд хүүгээ жаал зэм.лэн там.хи тат.ан сууна. Баатар чимээгүй л тонгойн суусаар. Аав: чи ямар нутаг
сэл.гэж яваа ма.л биш, нуур сэл.гэж яваа нүүдлийн шувуу биш, Мал ч тэр ү.р төл.өө ха.яж явдаггүй, чи ч мэдэхгүй гээд нэг их му.ухай харса.наа гараад явчихав. Ээж чимээгүй л галаа түлэн цайгаа
хөөсө.ртөл са.мчина. Ийнхүү Болороогийн өвр.өөс са.лж чадалгүй цаг хугацаа урссаар л айлын умг.ар өрө.өнд толгой хорог.дсоор л байх нь тэр. Нэг өглөө Аав нь : за хөгшин минь Баатарт нэг орох орон ажил
бодох уу? Өнөөх ч тогоо шиг гэдэ.стэй төр.өх дөхөж байна лээ. Эхнэр:Харин тиймээ айлын том хүү байна даа. Амь.тан муу хэлэх байхдаа. Хүүхэ.дтэй хү.үхэн дагаж хүний ором.жинд амьдарч байна гээд. Аав нь: Дүүрсэн толгой нь эргэ.сэн амьтан. Өөрийн хүү.хдийг орх.иж, хүний хүү.хэд тэжэ.эх гэж байдаг аа мөн ч дээ. Ийнхүү Баатар, Болороо түүний охин гурав айл шиг айл болж, Баатар жолоочийн ажилд орлоо. Болороо төрө.хөө хүл.ээж гэрт суулаа. Баатар гол төлөв хөдөө гадаа явна энэ бүрт Болороо баахан дургүй. Ганц л дуртай хүн байсан нь Зоригоо байлаа. Түүнийг хөдөө явахыг анд.ахгүй , ирэхийг ч мөн андах.гүй аавыгаа тосч буй хүүхэд шиг ажлын үүдэнд сах.иад сууж байдаг байв. Баатар минь яд.арч ирсэн ганц га.нц зуу татч.ихая тэгээд найз минь харьж амар гэх мэт шал.таг хэлж га.нц юм ава.хуулж ууга.ад, өвөртөө нэгтэй, заримдаа гэдсэн.дээ хо.олтой буцдаг байв. Тэр өглөө Баатар нилээд хэд хоног яваад иржээ. 3.р сарын 18.н байсан тул Атараа, Зоригоо хоёр тосчээ. Угаас л бидний баяр ш дээ гэж хий хөөр.цөглөж, Баатарын жаал хөөрг.өөд авч. Баатар хүлээж суугаад хэдэн төг.рөгөө авчи.хаад, жаал зуул юм бэлдэн Зоригоогийн жижигхэн байшинд очлоо. Баяр гэж өөрсдийгөө өөх.шүүлж нилэ.эн уу.цгаав. Зоригоо а.рхи хунд.агалана. Баатараа ганц хунд.ага үлдэж миний найз уу.чих. Баатар: Өө яахав найз ахиад авах уу? Энэ хундаг.атайг хоёулаа хува.ачихъя аа.. Зоригоо: за яасан ч яахав, эхлээд
чи ба.лга аа Атараа: Чимээгүй сууж байснаа. Хн Арх.иа ху.ваана, Авгайгаа хув.аана, удахгүй Амьдралаа хува.алцах уу тэ? та хоёр Зоригоо маань их өгл.өгч хүн юмаа гэхэд Баатар: сая хэлсэн үгийг нь, халс.ан толгой.ндоо жаахан ойлгочоо аяд.аж лавлан айн? Гээд асуухад Атараа: Болороо Болороо гээд сайм.шираад байдаг Зоригоо Болороо та хоёрын урд, урдны өв.өр түри.йний асуудлыг би ч мэдэ.хтэйгээ шүү. Өөрөө аваад суу.лгүй, Баатартай суулг.асан чинь ямар ч сан.аатай юм? Гэхэд Зоригоо: Эр эм.ийн дунд ил.жиг бүү жо.роол чи, өөрийн хэдэн хо.олны сав.аа дуугүй тэжэ.эж, бор овойх.оодоо бүг.ээд дуугай л амьдар чи, олон юм донгосоод байвал а.мыг чинь нэг мөр ха.мхиад, ам.ийг чинь тасд.чихна шүү. Уусан усаа ул.аан хоол.ойдоо ш.ингээж бай ла.й болов чи гээд ихэд уурс.ав Атараа: юу гэнэ вэ чи гээд Баатарт үг х.элэх сөхөөгүй нөгөөх хоёр нь барьцаа.лдаад авах тэр. Баатар: Юу юу гэнээ тайван аажуу яриач гээд өнөөх хоёрын го.лоор ортол тар.хин дунд.уур нь т.ас гээд л явчихав…. Баатар өглөөгүүр даарчээ хөнжилөө татах гэтэл байдаггүй ээ гараараа жаал тэмт.чив. Гэнэт сэрэв тол.гой нь ан.гас ан.гас даа.гдах шин.жгүй, эргэн тойрноо ажвал гэр нь биш байжээ. Сара.алжин тө.мөр хаалгыг харвал эрүүл.жүүлэх бололтой. Баатар: ээ нүдний бул.ай ийм газар юу хийж хэвтээ юм бол доо. Өнөөх хоёр яагаа бол, өглөө авдаг л байгаадаа гээд газар хэвт.эх навса.йсан хар бүтэ.элэгийг авч эвх.рэн өглөө болж хүн авахыг хүлээлээ. Гэвч
өглөө Зоригоо, Атараа хоёрын аль нь ирсэнгүй хоё.р ца.гдаа гав.лан авч байца.алтын өрөө.нд орууллаа. Баатар юу бо.лоод яагаад байгааг нь огто.ос ойлг.осонгүй. Цаг.даа за Баатар ах минь өчигд.өрийн хийсэн хэрг.ээ санаж байна уу Баатар: Үгүй ээ дүү минь юу болов, сүүлд л Атараа , Зоригоо хоёр мууда.лцаж байсан тэгээд л сан.адаггүй ээ. М.уу юм болоогүй биз? Цаг.даа: Муу, муу.гаар барах уу. Атараа гэдэг хүн үх.эл амьдр.алын за.аг дээр хотод, хүн болбол тах.ир дут.уу л амь.тан болох байх. Зоригоо гэдэг хүн эмн.элэгт хөл.тэй, хөлгү.йн за.аг дээр, ах минь ч аа.вын хаа.лга тат.ах болчихоод байна ш дээ. Сана.даггүй юу? За яаж ч санах вэ дээ. Хүний бүд.үүн гуя.руу зоо.сон хут.гаа бар.иад унт.аж байсан хүн, Гээд хэ.ргийн га.зар дээрх нүд хал.тирам зур.гуудыг түүнд үзүүллээ. Баатар: Үгүй байлгүй дээ гээд толг.ойгоо ш.аан..Би чинь хү.нрүү хутг.а чич.эх нь битгий хэл, хул.гана руу ч гутал шидэх з.үрх төр.дөггүй хүн шүү дээ. Гэ.рч байна уу? Хүн байна уу дүү минь би яах уу? Энэ юу болов гээд л цаг.дааг бай.цааж гарлаа. Цагд.аа: Ах минь энэ бүгдийг би таниас л асууна даа………….. Шүүг.чийн алх тас хийж,
Баатарын чих шу.угих Болороо, ээж, дүүгийн уйл.ах дуу юу болохыг ч мэдэж амж.илгүй гавл.агдан гарлаа. Энэ дундаас ганцхан юм бүүр түү.рхэн ойл.гож сонссон нь 13-н гэсэн тоо л байлаа………. Баатар дөрвөн ха.наны дунд хий л эргэнэ өнгө.рсөн өдрийг өчн.өөн, төчн.өөн бодно, яагаад, яагаад гээд хар тол.гойгоо ш.аан хана налан сууж хариулт алга, нэг мэдэхнээ хоёр сар бодож хариулт байдаггүй. Баатар гэнэт сэх.ээ орж одоо ч нэгэнт дүүр.чээ дүү.рч буцааж болох биш. Би ер
нь энд үх.эж мэднэ. Үхэх.ээсээ өмнө голд нь ор.тол гомд.оосон Гэрэлээ хүү хоёроосоо уучл.алт гуйя, хүү минь үз.эн яд.аж өс.өх байхдаа ийм аавтай байсан гэж үү? гээд. Тиймээс бит.гий хэ.лээрэй гэж Гэрэлээдээ захья даа гээд бал цаас авч суулаа. Өмнө.говь аймгийн гээд, өөрийн амьдарч байсан гэр, хашаагаа дотроо дүрслэн бодож, нули.мс дусл.уулан байж Гэрэлээд хэмээн хаяглаж уртаас урт захиа эхэллээ………
