Хайртай гэчээд хайрыхаа тѳлѳѳ юу ч хийхгүй усан нүдлэж суусан Сарнай гэнэт ер нь заавал ингэж шаналан хүлээж сууснаас нүдээрээ хараад сэтгэл амрая хэмээн бодоод шалавхан босоод нүүрээ хальт
янзлаад гарлаа .Гадаа аль хэдийн харанхуй болоод гудамжны хаа нэгтээ ноход хуцалдан байв .Тэрээр шийдэмгий алхан гудамжны үзүүрт очоод хойшоо эргэн алхтал нэг хүн хурдан хурдан алхаад
ѳѳдѳѳс нь ирж явтал араас нь Жаргалаа гэх танил дуу гарав.Тэр дороо зогтусан хашаа налан буруу харан зогстол хажууханд нь ѳнѳѳх эмэгтэй ирэх үед Хангай гүйцэн ирээд намайг үнэхээр уучлаарай би
балмагдаад чамайг гомдоох үг хэлчиж чи хүлээж байгаач дээ хоёулаа сайн ярилцаж шийдэж болохгүй юмуу гээд түүнийг амдан урд нь гарч зогслоо.Нүдэн дээр нь болж буй эл явдалд Сарнай гайхшран золтой л
эхэр татан уйлах шахав амаа даран чимээгүй урсах нулимсаа садруулан зогсохдоо үнэн байж Сансар үнэн хэлжээ гэж бодон зѳѳлѳн цаашаа алхан явлаа.Хангай урд нь зогсох Жаргалд би үнэхээр том
алдаа гаргаж хэрэв чи энэ бүгдийг эртхэн хэлсэн бол би чамайг гомдоох учиргүй байсан .Миний анхны хүүхэд надад гологдон намайг насан туршдаа мэдэхгүй харахгүй ѳсѳхийг би үнэхээр хүсэхгүй байна гээд түүний гараас бариад би чамайг хүргээд ѳгѳе гээд автобусны буудал чиглээд алхлаа.Жаргалын нүдэнд баярын нулимс үерлэн байхад Сарнай харанхуй гудамжинд харуусал харамсал зэрэгцэн энэ хорвоод хайр байдаг гэдэгт андуурч явсандаа дотор нь бачуурч уйлан явлаа.Хангайн дотор баяр гуниг хослон байлаа тэрээр гэнэт сонссон мэдээнээс болоод минийх мѳн үү гэж хэлчээд Жаргалын царай хѳнхийн цайж чамд ариунаараа ирсэн гэж хэлэх түүний үгэнд чухам л цохиулах шиг л болсон .Тэгээд би явлаа гээд гарахад нь цээж нь хѳндүүрлэн хүүхдэд ямар буруу байх гэж би түүнтэй жаргалтай байхад л тэр ирсэн надад ирсэн анхны хүүхэд байхад би явуулчих гэж үү гээд араас нь гүйн гарч ирсэн нь энэ .Түүнд насан туршид нь аав гэж хэлэх хүн байгаагүй билээ.Ээжтэйгээ ахтайгаа гурвуул байхдаа
ахыгаа аав шигээ бодож ѳссѳн ;хүүхэд байхдаа ээжээсээ аавыхаа тухай хэд хэдэн удаа асуухад хол явсан гэж хэлээд ѳнгрѳѳдѳг байсан ч хожим ухаан суусан хойно ах нь биднийг орхиод явсан тэр хүнийг битгий дурс гэж хатуухан хэлээд ѳнгѳрсѳн билээ.Хичнээн орхисон гэдгийг мэдэн гомддог ч нэг удаа ч гэсэн ааваа гээд дуудаж үзэхсэн гэж дотрооо мѳрѳѳддѳг түүнд ѳѳрийх нь үр ижил тавиланд очих нь гэдэг бодол толгойд эргэлдээд үгүй ээ “үр минь чи аавтайгаа хамт “байх болно гэж шивнэн байлаа.Гол гогдон шаналах зүйл Сарнай байв богино хугацаанд дэндүү их хайртай болж ѳдѳр бүр харахгүйл бол хоног ѳнгрѳхгүй мэт түүнтэй хамт байх үнэхээр аз жаргал билээ гэтэл түүнийгээ орхихоос ѳѳр аргагүй болсондоо харамсавч хорвоод ирэх шинэхэн хүнийг хаяж жаргал хѳѳх нь илүү их шаналан авчрах юм гэдгийг дотроо дэнслэн явлаа.Сарнай хэрхэн яаж яваад гэртээ орж
ирсэнийг ч бүү мэд нэг мэдхэд орон дээрээ хѳндлѳн гулдайн хэвтэж байлаа.Тэрээр хүн хормын дотор байж боломгүйгээр ѳѳрчлѳгдѳн байхыг хараад сэтгэл нь хуурамч уу хайр нь хуурамч уу гэдгийг ялгах гээд хичээн оролдсон ч түүнд тийм их юм бодон тунгаах тэнхэл үнэхээр хүрсэнгүй .Олон залуус түүнийг хоргоон гуйдаг ч тэрээр тэднийг тоосон нь үгүй үеийн охидууд нэгэнтэй нийлэн хэсэг болоод больчихсоон дахиад нэг залуутай байгаа гэхчлэн ярихад нь гайхан ѳнгѳрүүлдэг байсан .Гэтэл одоо бодоход тэд ѳѳрийг нь бодвол хүн таньж олноос сонгон байсан нь зѳв байж ѳѳр шиг нь хүлээж хүлээж
ганц хүнд хамаг бүхнээ зориулан итгэл сэтгэл хайр гээд бүгдийг нь тэр хүний хѳлд дэвсүүлчихсэн нь ховор биз. Амьдралыг таних гэдэг тийм ч амархан зүйл биш байв.Тэрээр ѳндийж суугаад намайг ингэтэл хуурсан эр хүнийг үзэн ядаж байна тэд бүгд худалч худалч хуурамч гэж амандаа бувтнан дахин хэзээ ч хэн нэгэнд үнэн сэтгэлээ зориулахгүй гэж дотроо амлан суулаа .Ѳрѳѳнд гагцхүү хананд ѳлгѳсѳн цаг л урагшаа тэмүүлэн чаг чаг хийн Сарнайн сэтгэлд хурсан зовлонг мартуулах гэж аажимхан эргэн байлаа …..
