Сургуулийн цайны газарт Хүслэн ганцаар хооллон сууж байлаа. Урангоо ханиад хүрсэн тул хэд хоногийн чөлөө авч гэртээ үлджээ. Байнга хамт явдаг найз нь байхгүй ганцаар хооллох нэг л уйтгартай.
Гэтэл хаалгаар Төгсөө орж ирэн охидын харцанд булуулсаар буфет руу явах нь харагдав. Хүслэнгийн зүрх хурдан хурдан цохилж аль болох харахгүйг хичээвч харц нь өөрийн эрхгүй үе үе Төгсөө рүү шилжин
сандарсандаа цайгаа сэ-рээгээр хутгаж суугаагаа өөрөө анзаарч ичсэндээ хацар нь ягаарлаа. Төгсөө хоолоо захиалаад ийш тийш харц бэлчээн зогссоноо тэртээх буланд ганцаараа сууж буй Хүслэнг олоод
харчихав. Яагаад ч юм энэ бардам охиныг харахаар догдлоод ч байгаа юм шиг, эсвэл өөрт нь нүүр өгөхгүй болохоор шар нь гозойсондоо ч тэр үү нэг л сонин байлаа. Төгсөө рүү хул-гайн харцаар хяламхийн
суусан Хүслэн өөрийг нь ширтэж байгаа Төгсөөтэй харц тулгарсандаа бантан яагаад ч юм их л тоомжиргүй ширэв татаад цааш харчихав. Хөөрхөн бүсгүйн бардам харцанд тас шилбүүрдүүлсэн Төгсөө тэгэхээс
тэгэх гэсэн шиг улам х-ор ш-ар нь буцалж хоолоо барьсаар Хүслэнгийн ширээн дээр ирээд “Энд сууж болох уу” гэж хамаг л сэтгэл татам гэсэн хоолойгоороо хичээн байж асуутал Хүслэн “Тэг тэг, би угаасаа босох гэж байлаа” гээд бараг идээгүй шахам хоолоо орхиод гарч одов. Эргэн тойрны охид Хүслэнд атаархсандаа байж ядан шивэр авир хийн байхад Төгсөөгийн дотор өмнө нь хэзээ ч мэдэрч байгаагүй сонин мэдрэмж төрж, хажуугаар нь зөрөн одсон Хүслэнгийн мансуурам сайхан үнэр хамраар нь ороод хамаг биеийнх нь хэсгийг гиж-игдэх шиг л болж өөрийн эрхгүй хоолоо барьсан тэр чигтээ Хүслэнгийн араас эргээд харчихсан зогсож байлаа. Гэнэт ухаан орж эргэн сандалд лаг-хийн суугаад харвал хавь ойрын хүмүүс бүгд өөрийг нь ширтэх нь “Чи ялагдлаа” гэж тохуурхах мэт санагдана. “Хүслэн. Би чамайг заавал өөрийн болгоноо, харж л байгаарай” гэж дотроо шивнээд саяны болсон явдлыг дахин дахин эхнээс нь бодсоор Хүслэнгийн харцыг төсөөлсөөр суулаа. Сэтгэлдээ тээж явдаг залуу нь хажууд ирээд хамт сууя гэж байхад босоод явчихсандаа Хүслэн өөрөө өөртөө ч итгэхгүй, яагаад Төгсөөг өөртэй нь харьцах гэхээр л зугтаад байдгаа ойлгохгүй өөрийгөө зэмлэсээр алхлана. Гэсэн ч тэр цаанаасаа л ийм бардам, өөртөө итгэлтэй байх нь зөв гэдгийг дотроо мэдэрч байлаа. Хоолоо ч бүрэн идэж чадаагүй болохоор ход-оод нь хонх-олзох шиг болж дэлгүүр зүглэнгээ Төгсөөгийн гайхаж хоцорсон царайг бодон инээмсэглэсээр явав. Нэг шоколадтай сүү, жигнэмэг аван кассан дээр очсон хойноо халаасаа ухаад нээрээ түрүүн байсан мөнгөөрөө хоол
авчихснаа саналаа. “Өө уучлаарай би мөнгөө мартаад гараад иржээ” гээд буцааж байранд нь тавихаар эргэтэл “Энэ охины авсан юмыг эндээс хамт уншуулчих” гэх эрэгтэй хүний хоолой сонстов. Хүслэн уг хоолойн эзнийг хараад л “Ямар царайлаг юм бэ, яг л Төгсөө ба-гш шиг ” гэж юун түрүүнд бодсноо өөрийнх нь бодлыг тэр залуу уншчих юм шиг ичиж сандран “Өө хэрэггүй ээ, баярлалаа” гэж хэлсэн боловч худалдагч эгч аль хэдийн картыг нь уншуулчихаад “өөрсдөө гараад учраа ол” хэмээвээ. Хүслэн сүү, жигнэмэгээ барьсан чигтээ дэлгүүрийн үүдэнд гараад өнөөх хөөрхөн залууд “Баярлалаа, надад дан-саа өгчих, би орой шилжүүлчихье” гэхэд “Юу ч гэсэн эхлээд танилцчихъя, намайг Төгөлдөр” гээд гараа сарвайв. “Хүслэн” гээд өөдөөс нь гараа өгтөл Төгөлдөр учиргүй инээхэд нь гайхан гарлуугаа хартал сүүгээ барьсан чигтээ гараа өргөчихсөн байлаа. Угаасаа ичээд ягаарчихсан байсан Хүслэнгийн хацар бүр улайчихав. Төгөлдөр инээсэн хэвээр сүү-тэй гарыг нь давхар атгаад “Танилцахад таатай байлаа, дараа таарвал надад сүү авч өгөөрэй” гэчихээд цааш яваад өгөхөд Хүслэн юу ч хэлэлгүй толгой дохисоор үлдлээ… Төгсөө хоолоо хагас дутуу идсэн болчихоод цайны газраас гарч өрөөндөө очтол дүү нь ирчихсэн хүлээж байв. “Заа чи чинь юу болоод энд хүрээд ирээв, өмнө нь
ирэхгүй завгүй гээд сүр болоод байдаг байсан” гэж ахыгаа гайхсан янзтай хэлэхэд Төгөлдөр “ахаа би сая аягүй хөөрхөн охинтой танилцсаан, би бараг анхны харцаар дурласан байхаа, танай сургуулынх юм шиг байна лээ, би одоо таны ажил дээр байнга ирнээ” гэж нүд нь гялалзан дуржигнуулав. Төгсөө дүүгээ дооглон инээж “Анхны харцаар дурлах гэнэ шүү хаха, тийм ямар юм байсын, тэгээд чи ядаж утасны дугаарыг нь авсан юмуу?” гэхэд “дараа таарахаараа авнаа” гэж Төгөлдөр итгэлтэй хэллээ. “Ишш з-айлуул, дугаарыг нь ч аваагүй байж дурласан гээд байгаам шүү, манай сургууль биш байвал чи яаж олох юм ххаха нэр нь хэн гэж байна” гэж Төгсөөг асуухад дүү нь “Хүслэн” гэж хэлэхийн завдалгүй Төгсөөгийн утас хангинав. Ах нь утсаар ярьж дуусах шинжгүй тул Төгөлдөр баяртай гэж гараараа дохиод гарлаа. Төгөлдөр одоо хоёрдугаар курсын оюутан билээ. Ах шигээ царайлаг, ганган ч гэсэн шалиг зав-хай зан мэдэхгүй. Араас нь гүйх нүүрэмгий, будмал ох-идыг аши-глаад хаях байтугай уулзахыг ч хүсдэггүй, нэг үгээр хэлбэл гаднах нь Төгсөөтэй адил ч, доторх нь тэс өөр гэнэн цагаахан хөвгүүн хэвээрээ ажээ. Сүү бариад ичингүйрэн
зогсож байсан хөөрхөн охин санаанаас нь гарч өгөхгүй “Хүслэн, Хүслэн” гэж амандаа шивнэснээ зүрх нь догдлохыг мэдэрч хөл нь хөнгөрөн гүйх шахуу явсаар гэртээ харив. Том хүү нь ойрд гэрээрээ ирэхгүй байгаа тул дүүг нь ажил руу нь явуулж тандуулсан ээж Долгор хүүгээ их л баяр хөөртэй орж ирэхийг хараад Төгсөө гайгүй л байгаа юм байна гэж санаа амраад Төгөлдөрийг яагаад дуу аялан гуншигнаад байгааг нь байцаалаа. Ээжтэйгээ юугаа ч нуулгүй ярьдаг Төгөлдөр ч Хүслэнгийн тухай бүгдийг ярьж дурласанаа зарлан ээжийгээ тэвэрч өргөөд нааш цааш эргүүлэхэд Долгор хүүгээ өхөөрдөн шоолж бөөн инээд хөөр болцгоов. Төгсөө удаан уулзаагүй найзтайгаа утсаа халтал яриад орой уулзахаар тохирч арай гэж салгах товч дарлаа. “Заа байз, орой дагуулаад явчихаар дажгүй ох-ин юу билээ” гэж бодтол арайхийн түр мартсан байсан Хүслэн ахиад л санаанд нь оров. “Хүслэнг дагуулаад найзууд дээр очвол ч бүгд шэ-эс нь гоож-но доо, даанч хамт суухыг ч хүсэхгүй байгаа хүн яг л надтай б-аар сав орж харагдана даа” гээд санаа алдсанаа хоёрдугаар курсын Цэцэгмаа гэдэг өндөр цагаан охи-ныг сэтгэлдээ тоочиглолоо. Хүслэн жигнэмэгээ идэж сүүгээ уучихаад хичээлдээ орон суухдаа яагаад ч юм Төгөлдөрийг бодон, өөрийнхөө тэнэгтсэнийг бас бодохоор инээд нь хүрч жуумагнан суусаар хичээлийн цаг дуусав. Бушуухан харьж Урангоод өнөөдрийн сонин хачинаа ярихаар яаран гарч явтал сургуулийн буланд Төгсөө ба-гш нэг өндөр охин-той их л сүрхий дотно
ярилцаж зогсохыг харлаа. Оюутнууд Төгсөө баг-шийг их явда-лтай гэж ярьдаг ч Хүслэн итгэхийг хүсдэггүй билээ. Өндөр цагаан ох-ины урт хар үсний үзүүрээс барьж үнэ-ртэх Төгсөөг харснаа гэнэт тэр яриа санаанд нь ороход дотор нь хачин о-ргиж өөрийн эрхгүй уур нь ч хүрэх шиг болов. Харин Төгсөөд уур нь хүрэв үү, тэр охинд уур нь хүрэв үү гэдгээ сайн мэдсэнгүй, тэр хоёроос харц буруулан чиглэлээ өөрчилж алхлаа. Төгсөө багшийн тухай сонссон Урангоо нүд нь гялалзан орон дээрээ дэвхэрч “Яанаа чи ямар мангар юм бэ, би чиний оронд байсан бол дуртайяа хамт сууж хооллох байсаан, ёоо чи ийм азтай байж азаа дандаа өөрөөсөө түлхэж байх юм” гэж Хүслэнг зэмлэн үглэнэ. Хүслэн Төгөлдөрийн тухай нэг ярих гэснээ яагаад ч юм хэлээ хазан дуугүй өнгөрөв. Төгсөө багш тэр охинтой юу яриад тийм дотно зогсож байсан юм болоо, гайгүй гэсэн ох-идыг эргүү-лдэг нь үнэн юм байхдаа, намайг ч гэсэн тэр охид-ынхоо адил үздэг юм биш үү, үнэхээр тийм ша-лиг явдалт-ай хүнд би сайн болчихсон гэж үү дээ, үгүй л байгаасай гэж дотроо есөн шидээр ургуулж бодон хөрвөөсөөр хэвтэх Хүслэнг Урангоо гижи-гдэн цочо-ож хөвөрсөн урт бодлоос нь салгалаа. Цэцэгмааг дөрөв хөл-лүүлэн хэвтүү-лээд урт хар үс-ийг нь гартаа ороон татангаа нумарсан туяхан цагаан нуруу хон-длойг нь базлан араас нь хүчтэй бү-лэн хөдл-өхдөө Төгсөө нүдээ тас анин Хүслэнтэй хурь-цаж байгаагаар төсөөлөв. Өдөр хажуугаар нь өнгөрөхөд үнэртсэн
Хүслэнгийн анх-илуун үн-эр одоо ч тархийг нь маажих шиг болж хүсэ-л тач-аал нь улам их оргилон дүрэлзэхэд Цэцэгмаагийн булц-гар цагаан өгзг-ийг улайтал алг-адан баз-лаж задрахнуу гэмээр хөвчирсөн чанга том эрх-тнээ бүсгүйн үтрээ-ний гүнд нь тулт-ал хий-н буцааж ахин бүл-эхдээ улам ч шуналтайгаар хийсээр, бүсг-үй ч цо-хилт бүр дээр дуу алд-ан ори-лж хоёул зэрэг д-ур ха-нан сулбайцгаав. Се-кс хийхэд хүртэл нүдэнд нь Хүслэн харагдаад байгаад Төгсөө гайхаш тас-арчээ. Бодол болон хажуудах бүсгүйгээ ч анзааралгүй хэвттэл Цэцэгмаа өндийн суларч ун-жсан эрхт-нийг нь гэнэт ама-ндаа үм-хэн аваад хэл-ээрээ тоглон өд-өөж сурамгай гэгч нь хөхө-хөд сайхан тааш-аалыг мэдрэхээр нүдээ анин хэвтлээ…
