Ба-тбаяр Сүн-дэрийг чи-рсээр ун-тлагын өрөөнд оронгуут о-р луу тү-лхэн унага-чихаад хаалга түг-жив. Ох-ин хамаг чадлаараа гара-хаар тэм-цсэн боловч том биетэй эр-эгтэй хү-нийг яаж дий-лэх билээ. Ба-
тбаяр ула-нгассан бух шиг дай-ран охи-ны хамаг хувц-сыг урж тасд-ан тай-чаад орон дээр түрүүлэг нь хар-уулан үс-дэж дараад аймшиг-тайгаар хүчи-рхийлэв. Сүндэр хамаг чадлаараа хаш-гирч ор-илсон ч
хэн ч түүнд тус-лахаар орж ирсэнгүй хөгжмөө улам чангалах нь гом-дмоор. Сүүлдээ дуу нь ч гаp-ахаа байж хий гөлрөн хэвтэж байтал Батбаяр бу-зар ажлаа дуусган ду-р ха-наад хажууд нь сал-хийн уналаа.
Энэ үед Ууганаа хаал-гыг нь тогшсоноо “Та хоёр бол-чихсон уу? Хаалгаа онгойлго л доо” гээд инээх нь сонстоно. Сүн-дэр дотроо энэ хор-воогийн бүх хүнийг үз-эн ядаж баг-тран хэвтсээр байв. Босох гэсэн
ч түүнд үнэхээр т-энхэл байсангүй. Бат-баяр түүний хөөр-хөн цагаан өг-згөн дээр тас-хийтэл алга-дахад охин бон-дгосхийн цочиж хажуу тийш эргэн дээш харж хэвтэхэд залуу өндийн дээрээс нь тонгойгоод
“Хонгор минь уучлаарай, гэхдээ сая чамд гоё л байсан биздээ. Ахиад хий-мээр байна уу?” гээд бул-барай ягаан ур-уул дээр нь үн-сэв. Охин өөдөөс нь угтан үнсэл-цэхэд залуу урамшин дээр нь гар-аад улам нял-уун үнс-элцэж хэл-ээ ам руу нь оруул-тал Сүн-дэр хэлийг нь тас хаз-аж орхилоо. Эрүү ам нь цу-санд будагдсан Батбаяр айм-шигтай уурлан охи-ны нүүр нүд рүү хайр найргүй бал-баж Сүндэр ч гараас нь мултран зуг-тахаар оролдоход хана мөр-гүүлж унагаад өши-гчин дэв-сэж эхлэв. Сүн-дэрийн ав-раарай гэж орилохыг сонссон Ууганаа байдал биш-дсэнийг ойлгож хаалгыг эвдэн орж ирээд Ба-тбаярыг ох-ины дээ-рээс арай хийн холдууллаа. Хэлээ хаз-уулсан тул үг хэлж ч чадахгүй уухилан хашгирах Батбаярыг том өрөө лүү чирэн орсон хойгуур Сүндэр үүднээс пальтогоо шүүрэн аваад гялс гарч зу-гтав. Шөнөжин хар д-арж өглөө нь урвагар сэрсэн Грэйс сэтгэлээ сэргээхээр найзуудтайгаа кино үзчихээд харихаар машиндаа суун хөдөллөө. Тэрээр саяхан л жолооны үнэмлэхээ авч аавынхаа бэлэглэсэн гоёмсог машиныг өөрөө барьдаг болсон билээ. Гадаа бороо шивэрч эхэлснээ юу юугүй ширүүсч урдах зам харагдахаа болиод ирэв. Грэйс ч цонх арчигчаа ажиллуулан хянуур гэгч нь явсаар яг булан тойртол гэнэт нэг залуу зам хөндлөн гарахаар гүйхтэй таарч сандарсандаа хаа-зан
дээрээ гишгэж орхилоо. Дайру-улсан залуу цааш өнхрөн у-наж Грэйс ч гялс тоормосоо гишгээд сандарсандаа гар нь ч-ичрэн зү-рх нь сав-лан яахаа мэдэхгүй гацав. Хэсэг шо-конд орсон Грэйс сая нэг ухаан орж машинаасаа буун замын голд бороонд цох-иулан хэвтэх за-луу руу очоод утсаа гарган тү-ргэн ту-сламж дуудлаа. Долзод охиныхоо утас руу дахин залгатал дуудаад ер авсангүй. “Ёстой нэг хачин хүүхэд шүү. Намайг яаж зовоох гээд байдаг барам бэ” хэмээн ганцаар үгэлсээр суутал гэрийн хаалга онгойн нү-цгэн биеэ дээрээ ганц пальто угласан, ц-ус н-өжинд буд-агдаж хүн танихын эц-эсгүй болсон С-үндэр орж ирүүтээ шалан дээр унаад өгөв. Долзод уулга алдан очиж өргөн автал охин аль хэдийн ухаан а-лдсан байлаа. Ав-гай халаглан уй-лж яахаа мэдэхгүй сандчин охиныг хэсэг сэг-счээд утсаа шүүрэн түргэн тусламж дуудаад сэр-гийлэхийн утас руу ч бас залгалаа… У-уганаа, Б-атбаяр нар хү-чин ба тан-хайн хэргээр баривч-лагдан саатуу-лагдав. Сүндэрийг у-хаан орохоос өмнө Долзод цаг-даад гомдол гаргаж аль хэдийн хэрэ-гтнүүд баригдсан байлаа. Э-мнэлэгт арван дөрвөн хоног хэвтсэн С-үндэр гэртээ очоод дахин долоо хоног гадагш гарсангүй. Э-мнэлэгт байх үед б-айцаагч байн байн ирж е-сөн ш-идийн юм шалгаах нь түүнд үнэхээр төвөгтэй байсан тул ээж рүүгээ “Яах гэж ц-агдаад хэлсэн юм” гэж уурлажээ. Долзод харин охиноо огт загнасангүй, тэр өдөр л охиноо явуулаагүй бол ийм юм юу гэж болох билээ хэмээн өөрийгөө буруутгана. Ууг-анаагийн аав ээж нь Д-олзод ав-гай дээр ирж тохи-ролцохийг гуйн их хэмжээний м-өнгө тө-грөг амалсан ч Долзод огт нүүр өгөлгүй байсаар ш-үүх х-урал болжээ. Болох юм болдгоороо болж хэрэгтнүүд я-лаа аван ач-игдав. Ох-ины б-ие ч овоо дээрдэж
сургуульдаа явж эхэлжээ. Сүндэрийг хүч-индүүлсэн гэдгийг су-ргууль даяараа мэдсэн тул охин руу харах тэдний өр-өвдсөн, жиг-шсэн харц, жиг жуг хийх яриа, доо-гтой инээд зэрэг Сүндэрт үнэхээр хүнд байлаа. Энэ бүхэнд тэр ээжийгээ л буруутган хамаг уураа гаргана. Долзод өмнөөс нь юу ч хэлж чадахгүй дуугүй л заг-нуулж суудаг болов. Одоо тэр охиноо аль болох хайрлаж энхрийлэн аятай тавтай байлгахыг хичээх болсон ч охин нь түүний хожимдсон хайр энэрлийг хүлээж ав-ахаасаа өнгөрчээ. Грэйс хоол цай бэлдээд эмнэлэг рүү явахаар гарлаа. Түүнд дай-руулсан залуу бүт-эн сар эм-нэлэгт хэвтээд саяхнаас овоо дээрдэж байгаа билээ. Аз ч гэхүү тэр залуу нь Ган-тиг хэмээх монгол залуу байж таараад ца-гдаад го-мдол мэдүүлээгүй тул Грэйс өдөр бүр түүнийг сахин хоол унд зөөсөөр сар болж сүүлдээ дасаад ч тэр үү эм-нэлэг рүү өөрийн эрхгүй яардаг болжээ. Гантиг чин-ээлэг айлын ганц хүү бөгөөд Ло-ндонд их сургуульд сурахаар ирээд жил болж байгаа, о-солд орсон гэдгээ аав ээждээ санааг нь зовоохгүй гэсэндээ хэлээгүй аж. Тэр ч мөн энэ хугацаанд Грэйст дурлаж түүнд дай-руулсныгаа бүр аз гэж баярладаг болсон билээ. Грэйс тэр о-слоос хойш машин бар-ихаас ай-даг болсон тул такси барин эмнэлэг рүү очоод яаран алхсаар гурван давхарт гармагц Гантигын хэвтэж буй тасгын үүдэнд амь-сгаагаа даран түр зогсов. Утасныхаа дэлгэцэнд нүүр царайгаа нэг тольдож аваад догдолсон зүрхний цохилтоо нууж ядсаар ортол Гантиг ч түүнийг хүлээж байсан бололтой нүд нь сэргэн хөөрхөн
инээмсэглэв. Сүндэр одоо бүх хүнийг үзэн ядсан ха-жиг, уу-ртай, ганц-аардмал нэгэн болжээ. Жигш-үүрт явдлаас хойш бүтэн жил өнгөрч, цагийн эрхээр өнөөх явдлыг хүмүүс мартганасан ч охи-ны зүрх сэтгэлд ямар их гүн ш-арх үлдсэнийг хэн ч мэдэхгүй буй за. Сүндэр ямартай ч хичээлээ тас-лахгүй үл-гэн са-лган явсаар, багш нар ч түүнийг өрөв-дсөндөө тэрүү, Долзодыг гуйсан болохоор ч тэрүү нэг их чангалахгүй дүнг нь гаргаж өгнө. Шинэ жилийн үд-эшлэг, ангийнхны уулзалт, тэмцээн наадам алинд нь ч Сүндэр оролцохоо болив. Ангийнхан нь ч түүнийг орооч бариач гэж шана-лгахгүй амар байлаа. Удахгүй зуны амралт эхлэж Сүндэр гэрээс ганц шагайхгүй зуны гурван сарыг дуусгав. Долзод авгай ч охины аясаар хоол ундыг нь хийж өгөн тэтгэврээ буухаар амьхандаа л сэтгэл санааг нь хөгжөөх санаатай гоё ганган хувцас, амттан зэргийг авчирч өгөвч охин нэг нүдээрээ ч тоож харахгүй. “Энэ олон жил ганц удаа хүссэн юмыг минь авч өгөөгүй байж, одоо л нэг сүр болж гэнэ. Намайг битгий өрө-вдсөн дүр үзүүлээд бай!” гэсэн охины үгэнд Долзод үнэхээр их гом-дсон ч хэлэх үг олдоогүй билээ. Зуны урт өдрүүд арайхийн дуусч налгар намар иржээ. Сүндэр охин ганцхан жил л гүрийгээд сурчихвал төгсөнө дөө гэсэн бодолтой сургуульдаа явж эхэллээ. Хичээл ороод хэд хонож байтал
тэдний ангид Амгалан гэх царайлаг хөвгүүн шилжиж ирэв. Охид бүгд сүйд болж байхад Сүндэр л ганцаар тэр хөвгүүнийг х-үн гэж ч тоож харсангүй. Амгалан харин Сүндэрт анхны харцаар дурласан боловч ихэмсэг, зожиг охин түүнд ердөө нүүр өгөхгүй л байлаа. Гэвч залуу маань шантарсангүй Сүндэрийн дугаарыг олж аваад бүтэн сарын турш мессеж явуулсаар, өнөөхийг нь Сүндэр уншаад устгасаар л… Сүндэр хичээлээ хийж сууснаа хэн нэгэн өөрийг нь ш-иртээд байх шиг санагдахад тэр зүг рүү хартал Амгалан түүнийг ширтээд сууж байв. Охинтой харц тулангуутаа Амгалан үнэн сэтгэлээсээ хөөрхөн гэгч нь инээмсэглэхэд Сүндэр гялс харц буруулан доош харлаа. Хэн ч түүн лүү ингэж харж инээмсэглэлгүй тун удсан тул охины зүрх өөрийн эрхгүй догдолж түг түг хийн цохилж байв… Энэ зун Монгол явна гэж төлөвлөж байсан Грэйс шинэхэн дурлалаасаа болоод явахаа больжээ. Гантиг эд-гэрч суга таягтай эмнэлгээс гарсан ч эмч түүнийг хоёр сар га-м барих хэрэгтэй гэсэн тул Грэйс ч хажууд нь асрах хэрэгтэй болсон билээ. Энэ нь ч тэр хоёрт хоёуланд нь таатай санагдаж байлаа. Грэйс угаасаа хийгээд байх юмгүй тул өдөржин Гантигын байранд өнжөөд орой л гэр лүүгээ явна. Хос зүрхний гал халуун дурлал өдөр ирэх бүрт улам дүрэлзэн асч байсан ч хэн хэн нь илчилж чадахгүй найзын хэмжээнд л харьцсаар. Шөнө болохоор л дүр нь бараг мар-тагдсан дү-үгээ санан царайг нь төсөөлөхийг хичээж хэвтдэг байсан Грэйс одоо шал өөр нэгнийг бодон жаргалтай инээмсэглэсээр унтдаг болжээ…
