Билэгт Болдхуяг хоёр лааз түүж, элдэв хоёрдогч түүхий эд цуглуулан өөр өөрийн мөрөөдлөө биелүүлэх талаар ярилцдаг байв. нэг өдөр тэд лааз юухан ийхэн түүж зардаг цэгтээ аваачиж өгөөд буцахдаа дэлгүүр орж гэртээ идэх юм аваад гарж, гэрийн зүг хол тул замдаа юм ярилцан
хоёул ахаж байтал ардаас нь цагдаагын машин нэхэн ирж за амарыг эрэе. Дагаад явна уу хэмээн тушаах маягтай хэлээд тэр хоёрыг суулган аваад явав. Юу болоод яагаад ингэж байгааг тэр хоёр ойлгосонгүй бие биенээ нудран дохилцоход өнөөх цагдаа гадралсан бололтой. За та
хоёр дэлгүүрээс -хулгай хийсэн үү. Гэхэд нь Билэгт та чинь юу яриад байгаа юм бэ. бид хоёр талх л авсан өөр юм аваагүй тийм биз дээ Болдоо гэж нүдээ цавчин цавчин хариулав. Харин цагдаа заа та хоёр үнэнээ цагдаагын хэсэг дээр очиж хэлэх болждээ. Харваас хулай ч
царайтай.эцэг эхийг чинь дууднаа. Хаан хэнтэй амьдардаг -хулайчууд вэ гэв. Харин тэд бид хоёр хоёулханаа амьдардаг эцэг эх байхгүй. Гэхдээ бид хоёр -хулгай хийдэггүй. Хэнд ч гэм хийгээгүй ахаа гэхэд. За бууцгаа гэв. Харвал сонгино хайрхан дүүргийн -цагдаагын 2-р хэлтэс
байв. байцаагч -Мөнхдэлгэр гэх томоос том биетэй бүдүүн махлаг ах. Өрөөндөө оруулан хэсэг байцаалт авав. -Нарангын голын Энхмандах гэх хүнсний дэлгүүрээс өнөөдөр 18 цагын орчимд та хоёр ороод г
арсаны дараа тус дэлгүүрийн эзэн Тамир гэх хүний лангууны ард байсан түрийвчтээ 400 мянган төгрөг алга болсон . гэж цагдаагын албанд ирсэн дуудлагын дагуу шалгаж байна. За бүх юм аа гарга гэв. Ингээд -Билэгт -Болдхуяг хоёр ардаас нь гэх хүнгүй өмссөн хувцас нь олигтой биш хүний нүдэнд -хулгайч гэж сэрдэгдэн. -Цагдаагын газар хэд хонож цагдаа нар х-эррэг хүлээлгэх гэж өдөр шөнөгүй -дарамтлаж, бүх зүйлыг нь хянаж хараанаас нь гархаа байв. нилээн хэд хоносны
дараа дэлгүүрийн эзэн Тамир гэх хүнтэй уулзуулав./хорвоогын хатуу үнэн, уулзах ёстой бүхэн уулзаж, учрах тавилантай бүхэн учидаг гэгчээр Тамир бол Билэгтийн төрсөн эцэг. Хар нялх байхад нь эмлэгээс нохой шиг орхиод явсан увиагүй залуу энэ удаад бас өөрийн хүүг танисангүй/ Тамир байцаагчын өрөөнд сууж байтал гаднаас Билэгт Болдхуяг орж ирэв. Харангуутаа за яг мөн байна. Би энэ хоёр хүүхдээс гарцаа байхгүй гэж бодож байна. Наадуул чинь харваас -хулгайч шинжтэй нүд нь тогтож ядсан их зэвүүн. Алив тэр мөнгө яасан та хоёр гэж зандрангүй том дуугаар асуухад. Билэгт , Болдоо хоёр айс хийж харцаа бууруулан ахаа бид хоёр нээрээ аваагүй. Бид хулгай хийдэг хүүхдүүд бишээ та итгээч дээ. Гэж Бидэгт хэлэхэд Тамир за би чамайг
хаан харлаа нэг л харсан царай санагдаад байх чинь.аягүй бол үе үе манай дэлгүүрээр орж чи хулгай хийх юм аа судладаг байсан байх. Тэгээл би чамайг харсан байх гэж Тамир хэлэхэд Билэгт үгүй ээ ахаа би анх удаа л гээд хэлэхийн завдалгүй байцаагч одоо болно. Та явж бай би эдгээр хүүхдэд авах арга хэмжээгээ авна. Эд бол -асран -хамгаалагчгүй -гудамжны -тэнэмэл хүүхдүүд юм байна. Тиймээс бид хуулийн дагуу арга хэмжээ авч эднийг хүүхдйн колонруу явуулна гэж хэлэд Тамирыг явууллаа. Маргааш өглөө нь Билэгт Болдоо хоёр хаашаа ч юм ачигдаж хүүхдийн хорих ангид очив. Мэдээж тэднийг тус тусдаа камерт хийлээ. Тухайн хүүхэд хүмүүжлийн төвийн удаан суусан ах нарын гар хөлийн үзүүрт нь зарагдаж басхүү тэндээс их юм сурав. Ингэж хорвоогын өдөр хоног өнгөрч Билэгт бичиг үсэг сурч Болдоотой хаа нэг уулзаж ээжийгээ дүүгээ эндээс гараад заавал олж очиноо гэсэн хүсэл мөрөөдлөөр дүүрэн бодолдоо дарагдссар нэг л мэдэхэд хүү -16 нас хүрч -хүүхдийн хорих төвөөс гарахаар болов. Болдоо аль жилийн өмнө гарсан ч ор сураггүй. Тийымээс билэгт тэндээс гарсан даруйдаа. Хамгийн түрүүнд толгойд буусан бодол нь хэрхэн хоолоо олж идэх вэ.
Хаан очих вэ. Хэндч танихааргүй харын газар ирсэн юм шиг санагдаж байв. ингээд хүү нарантуул захыг зорилоо. Зах дээр очвол урьдны таних хүн нэгч байсангүй тул хэсэг зогсож байгаад тэрэгчин хөгшин ах дээр очив. Очоод ахаа надад ажил олж өгөөч гээд шууд урьд таньдаг байсан юм шиг хэлж орхив. Дээшээ хоёр нүдээ анимхийлээд харснаа тэрэг түр надад тэг илүү тэрэг бий гэж хэлэхэд нь Билэгт маш их баярлаж за гээд түүний хажууд суув. Энэ өдрөөс хүү зах дээр ахин тэрэг түрж олсон хэдийгээ заримийн цааш нь хийж байв. Харин Намжил өвгөн түүнд туслаж гэрийнхээ хажуу амбаарт байлгадаг болов. Намжилгуай эхнэр 4 хүүхдийн хамт амьдардаг. Хүүхдүүдийн ихэнх нь тусдаа гарч бага охин Шүхэрттээгээ эхнэрийн хамт байдаг хүн. Насаараа барилгын ажилчин хийж тэтгэвэртээ суусан хүн. Харин
тэрийг хэн ч тэрэг түр гэж хэлдэггүй бөгөөд Намжил өвгөн өөрөө зүгээр байх хүсэлгүйдээ тэрэг түрдэг гэж охин Шүхэрт нь хэлж ааваасаа ичиж үхдэг манай ангийхан намайг шоолдог гэж ярив. Харин Билэгт дотроо хэрвээ би чиний оронд байсан бол харин ч бахархах байлаа гэж бодно. Нэг өдөр Намжил өвгөн Билэгтэд ах нь чамд аятайхан ажил олж өгнөө миний дүү хүний өөрийн хүүхэд ялгаа юу байхав. Ах нь том хүүдээ чамд ажил олж өгөөч гээд захисан гэв. Билэгт маш их баярлан хөөрч Намжил ахаа би юу ч хамаагүй хийнээ ашгүй минь ээж дүү хоёроо хайх боломжтой болох нь гэж баярлан хэлэхэд Намжил тиймээ ах нь бас чамд чинийй хэлээд байгаа хүмүүсийг олж хайхад чинь заавал туслан. Чи их мундаг зөв хүүхэд. Ажилаа л сайн хий бусад нь аяндаа болноо гээд толгойг нь илэв. Үргэлжлэл бий . Зохиолыг бичсэн Э.Эрдэнэцэцэг
