Тэмүүлэнгийн утас дуугарж амтат зүүднээс нь сэрээлээ.. Энхлэн.. Байна уу.. хайраа би унтаж байнашдэээ -Би чамд нэг чухал юм хэлэх гээд… уулзаад хэлэе нөгөө ордог кофе шоптоо уулзая… – за за одоохон
гарлаа Яасан юм болдоо гэж бодон дургүй нь аргагүй босон хувцасаа өмсөөд гарлааа.. Хоёр аяга кофе… -Өнөөдөр амралтын өдөршдээ хайраа ийм эрт яах гэж дуудсын… Энхлэн цүнхээ уудлан тэстээ гаргаж
ширээн дээр тавьлаа… Тэмүүлэн хэсэг харж сууж байснаа -Нээрээ юмуу хайраа ямар сайхан мэдээ вэ? Ёстой гэнэтийн бэлэг байна. Би ямар баяртай байна гээч гээд Энхлэнгийн гараас атган үнслээ…
-Хайраа аав ээжид юу гэж хэлэхүү яаж хүлээж авах бол бас сургуулиа яахуу… гэж урвайн доошоо харан суулаа -зүгээрээ хайраа санаа зоволтгүй би аав ээж хоёртой яриад Хурим найраа товлоод ээж аавтай
чинь очиж уулзанаа… чи минь санаа зовох хэрэггүй… харин чи минь биеэл бод. Сургуулийг бол аргалж болноо… – Баярлалаа хайраа… Залуухан хосууд жаргалтай байлаа… Тэмүүлэн аав ээждээ хэлж хурим найраа товолж, сүй тавин Энхлэнгийн аав ээжтэй танилцав. Хичээл
орохоос өмнө хуримыг нь товоллоо… Тэмүүлэн, Энхлэн хоёр хуримандаа бэлдэн завгүй гүйнэ. Аав ээжүүд нь ч дор бүрдээ хүүхдүүдийнхээ хуримыг хэнээс ч дутхааргүй тансаг хийхээр ярьж тохиролцон бэлдэцгээнэ… Хуримч болж дэнж хотойтол сайхан хурим болсон нь мэдээж… Энхлэнгийн аав ээж охиндоо 4өрөө байр бэлгэллээ.. Тэмүүлэнгийн аав ээж машин бэлэгллээ.. Нилээдгүй бэл бэнчингээр болсон хурим өндөрлөж өргөө гэртээ залуухан хосууд хамгийн жаргалтай амьдралаар амьдарж байв. Зуны амралт дуусаж шинэхэн эхнэр нөхөр хоёр нэг нь хичээлдээ, нөгөө нь ажилдаа орлоо… Сургуулийнхан ч шинэхэн эхнэр, нөхөр хоёрыг найрсагаар хүлээн авж баяр хүргэж байсан ч зарим хүмүүс атаархан хов жив ярьж муулна. Хосууд маань ч тоосонгүй… Энхлэн хичээлдээ мэрийж, Тэлмүүн ажилдаа шамдана… хоёулаа сургуульдаа ажилаараа ч, сурлагаараа ч шилдэг нь байж чадаж байлаа… Энхлэнгийн нярайлах өдөр дөхөж хичээл, даалгавараа гэрээрээ аван хийж сургуулиасаа чөлөө аван гэртээ суух болов.
Тэмүүлэн өглөө нь ажилдаа явав… Төд удалгүй Энхлэнгийн гэдсээр базалж хүчтэй өвдөлт мэдрэгдэв…Утсаа аван Тэмүүлэнрүү залгаж -Хайраа би төрлөө хурдлаарай түргэн дууд… Тэмүүлэн түргэн дуудан хичээлээсээ чөлөө аван гэрлүүгээ яарав. Түргэн ирж Энхлэнг эмнэлэгрүү авж явлаа. Тэмүүлэн гадаа хүлээсээр… байн байн утасруугаа харна… Энхлэнгийн гэрээс хүн байна уу.. – Байнаа эмчээ -За танд баяр хүргэе.. 3.200гр хүүтэй боллоо. Ээж хүү хоёр маш сайн байгаа.. алив шөл, цайгаа хурдал… -За эмчээ баярлалаа одоохон ирж байгаа… Тэмүүлэн хүүтэй болсоноо мэдэн хөл нь газар хүрэхгүй баярлаж байлаа… Энхлэн тэнхэрж ээжрүүгээ залгав -Ээжээ та ингээд эмээ боллоо -Тэглээ миний охин. Хөөрхөн хүүтэй болсонд нь баяр хүргэе. -Баярлалаа. Та хоёрдоо охин нь хайртай шүү. … Энхлэн 3р курсээ амжилттай төгсөж, их л аз жаргалтай санаа зовох зүйлгүй сайхан амьдарж байлаа. Амьдралаас авах хамгийн аз жаргалтай мөч нь нөхөр хүү хоёр нь байлаа… Өглөө эртлэн босож хүүгээ хөхүүлнэ, хуурайлна, нөхөртэй хоол цайг нь хийж өгнө… өдөржин суух завгүй хөдлөнө, ядарснаа ч үл анзаарна…
Ядарсан шинэхэн ээж нам унтаж байв. Шөнө дундын үед утас дуугарлаа… Нойрондоо дийлдсэн залуухан ээж нэг нүдээ нээн утсаа хартал танихгүй дугаар.. -Байна уу -Байна аа… Энхлэн үү -Тийм байна.. хэн бээ -Танд муу мэдээ дуулгах нээ… та тайван байна шүү.. танай аав ээж хоёр аваарт орсон… та яахалтай гэмтэл дээр ирэх хэрэгтэй байна… -Юу… юу болсын бол… -Та эхлээд хүрээд ирэх хэрэгтэй байна.. маш хүнд байна… утас тасрав.. Энхлэн яахаа мэдэхгүй Тэмүүлэнг дуудан сэрээж уйлан аав..ээж.. осолд орчихож.. хурдал явы.. гэж ээрж мууран хэлэв Тэмүүлэнч сандран юу болвоо гэж үглэн хувцаслаад хүүгээ хөршийндөө үлдээн эмнэлэг рүү яаран давхилаа… Энхлэн уйлан өөрийн ухаангүй байв. -Миний аав ээж зүгээр тэ хайраа… үхэхгүй биздээ… –
Яалаа гэждээ.. муу юм битгий бод.. битгий сандар.. тайвшир гэж тайтгаруулах гэж оролдоно… Эмнэлэг дээр ирлээ… -Миний ээж аав хаана байна… миний ээж аав хаана байна гэж Энхлэн уйлан хашхирана. Эмч та одоо тайвшир сэхээнд байгаа. -Миний аав ээж яасын… юу болсын.. яагаад аваарт орсын… -Та тайвшир.. цагдаа нар шалгаж байгаа удахгүй хариу өгөх байх… -Би аав ээжийгээ хармаар байна… хаана байна… Эмч дагуулан явж аав, ээжийнх нь хэвтэж байгаа өрөөнд орууллаа…
хүн хархын аргагүй танихаа болтол хөхөрч хавдсан нүд халтирам зураг… Энхлэнгийн ухаан балартан унав… Нүдээ нээн хартал эмнэлгийн өрөө хажууд нь нөхөр нь сууж байв… Хайраа аав ээж хоёр зүгээр үү… Тэмүүлэн тэврэн уйлж аав.. аав өнгөрчихлөө гэж уйлав… Энхлэнч цурхиран уйллаа …. -Энхлээээн ээж нь ухаан орсон чамайг дуудаж байна… бас тайван байгаарай… уйлж болохгүйшүү… -За эмчээ Ээжийнхээ өрөөнд ороод хажууд нь сууж гарыг нь илэн үнсэв -Миний охион аав нь яаж байна… зүгээрүү -Энхлэн нулимсаа тэвчилгүй уйлан толгой сэгсрэв… Ээж нь ч бүгдийг ойлгон уйллаа… -Ээжээ танийгаа заавал эдгээж хөл дээр чинь босгоноо… -Миний охин ээжийнхээ ярьхыг сайн сонсоорой… бас аав ээждээ гомдож уурлаж болохгүйшүү……..
