Аабаа аабаа… миний охин дахиад хэлээрэй …Аабаа аабаа Одоо ээжээ гээд хэлээрэй ээч ээч… миний охин мундаг… хайраа охин маань хэлд орчихлоо… ямар их жаргалтай байна. Энхлэн тансаг гэрт тааваараа
тарвалзаж, эрх танхи өсөж байлаа. Өргөж авсан аав ээж хоёр нь охиндоо хайртай гэж жигтээхэн. Олон жил хүүхэдтэй болж чадаагүй гэр бүлд хүүхэд өөрөө хүрээд ирнэ гэж төсөөлөөчгүй байсан хоёрт
үгээр хэлхийн аргагүй аз жаргал байлаа. Цэцэрлэг, сургууль нэг л мэдхэд 18н нас хүрж их сургуульд орох болчихсон байлаа. Багийн сэргэлэн, адтай, хөдөлгөөнтэй охин байлаа. -Ээжээ би ямар сургуульд
орохуу -Миний охинд бодсон сургууль байгаа юу -Байгаа би хуульч болмоор байна. -Болношдээ миний охин шалгалтаа сайн өгөөд өндөр оноо авчихвал аав ээж хоёр нь хүссэн сургуульд нь оруулж өгнөө. – за
ээжээ охин нь заавал өндөр оноо авнаа… ЭЕШ-н шалгалтаа амжилттай өгж хүссэн сургуульдаа хүссэн мэргэжилээрээ орж чадлаа… Намар ч болж хичээл орох дөхлөө хоног тоолон догдолсон Энхлэн хэрэгтэй болгоноо бэлдчихсэн одоо 9.1н л хүлээх үлдлээ… 9.1н
болж эртлэн боссон Энхлэн аль хэдийн хувцасаа өмсөөд сургуульруугаа явахад бэлэн болчихсон цайгаа уухаар ширээнийхээ ард суулаа. Аав нь миний охин ингээд оюутан болчихлоо сайн сурдаг юмшүү -за ааваа -Цайгаа уучих аав ээж хоёр нь хүргээд өгөе – баярлалаа ааваа миний аав хамгийн шилдэг нь Ээж нь: – тэгээд би ямар юм… -миний ээж ч гэсэн хамгийн мундаг ээж Инээд хөөр болон гэрээсээ гарцгаалаа. Хичээлийн эхний өдөр гэхэд дажгүйшүү ангийнхаа гурван охинтой танилцаад авлаа. Шинэхэн найзууд хоорондоо танилцан хаана амьдардагаа бас хобби сонирхол гээл мэдэх ёстой болгоноо мэдэлцэн сайхан найзууд болов. Хичээлийн эхний семестер дундаа оржээ.
Тамирын зааланд хичээл орж байлаа хөвгүүд сагс тоглон охидууд нийлдэг нийлдгээрээ суун элдэвийг ярьж инээлдэнэ. Гаднаас биеэн тамирын багш гэх өндөр царайлаг залуухан багш ороод ирлээ. Энхлэнгийн нүдэнд өөрийн эрхгүй тусаад хараагаа ч салгаж чадахгүй хөдөлгөөн бүрийг ажиглан сууж байлаа. Шүглийн чимээнээр заал нам гүм болж бүгд жагсан зогсов. – Сайн байцгаана уу – Сайн та сайн байна уу – намайг Тэмүүлэн гэдэг. Би биеэн тамирын шинэ багш өнөөдрөөс энэ сургуульд багшилхаар хувиарлагдан ирсэн. – вүүүүүү залуухан багштай болж байгаа юм байна даа гэж бусдын түрүүнд дуугарж явдаг Болд хэллээ. – за тэгээд та нар минь үгэнд сайн орно шүү. Ирцээ аваад өнөөдрийнхээ хичээлд орноо… Энхлэн үйл хөдлөл бүрийг алдалгүй ажиглаж зогсоно. –
Хүүш Энхлээн чи багшийг сонирхоод байгаа юм биш биздэээ гэж Цэцэглэн хажуугаас нь ёвров – оооё чамайг бид гурав саянаас хойш ажиглалаа чи багшаас хараагаа ерөөсөө салгасангүй гэж Энхжин ёжтой нь аргагүй жуумалзан хэлхэд Энхлэнгийн нүүр уйлан – за яалаа гэждээ гэж доошоо харан ичив -тэгсэн л байнаш мэдсэн шүү гэж Номин инээв – балай юм ярьж байхын хичээл завсарлачихлаа явы гэхэд гурван найз нь за тэгий гарж юм олж ууя бүр ам цангачихлаа гээд хөтлөлцөн заалнаас гарцгаав.
Энэ өдрөөс хойш Энхлэнгийн толгойд Биеэн тамирын багшаас өөр юм бодогдохоо болилоо. Харах бүртээ таарах бүртээ догдлоно сандрана… хайртай болжээ… Нэг өдөр хичээлийн дараа Энхлэн гурван найзтайгаа номын санд хичээлээ давтангаа элдэвийг ярьж сууж байлаа. Энхлэн -найзуудаа би нэг юм хэлэх гэсийн Цэцэглэн: за хэлэлдээ – харин би биеэн тамирын багшид сайн болчихжээ… Номин: угаасаа бид гурав мэдэж байсышд. Чи өөрөө л худлаа үгүй гээд бсан болохоос биш –
би яавал дээр бол та гурав туслаач би яг галзуурахнээ. Энхжин: нэг юм бодож олноо. -багш үнэхээр надад таалагдаад байнаа… та нар надад туслалдаа… гуйжына… Энхжин: найздаа туслалгүй яахуудээ туслана… Цэцэглэн: зүгээр очоод сайн болчихлоо багшаа гээд хэлчихээ Номин: балайртаад байгаач багш юу гэж бодохын Цэцэглэн: юу гэж боддын надад сайн юм байна гэж л боднош…хихи Дөрвөн найз инээд бололдон хичээлээ хийж дууслаа. Энхлэн: аав ирчихэж би түрүүлээд явлаа шүү баяртай… гээд гараад явав…
