Наадахь чинь сог.туу байна ш дээ. Айхтар танх.ай ох.ин бололтой. Гар хөл нь гяла.лзаад. Дахиад а.миа хо.рлох ч юм билүү. Эрүүл.жүүлэх хэрэгтэй. Алив Сүхцэрэн чи арай бядл.агаараа араас нь тэв.рээд ав.
Чинбат чи гар хө.лийг нь маш хур.дан ба.рьж ав.ах хэрэгтэй. – Яая наа.дахь чинь ар.аас нь бари.ад авах.аар гар ха.зна даа. Түрүүчийн ха.зсан нь одоо хо.рсоод байна. Сүхцэрэн айс.ан бололтой хэлээд
инэ.эд алдав. – Гурвын гурван тан.гараг өрг.өсөн цаг.даа байж. Ганц хүү.хэн ди.йлэхгүй байхдаа я.адаг юм бэ? Та хоёр дай.раад бар.иад ав. Би хаз.ах өши.глөх байдлыг та.слан зогсооно. За алив ажи.лдаа орцгоо.
Санчир ту.шаал өгө.өд цэх зог.соход Сүхцэрэн Чинбат хоёр гуйв.чин яваа хү.үхэнд алг.уур ойртов. Хүүх.энд нилээд ойрт.оод Сүхцэрэн ухасхийн ар.аас нь агд.лан тэвэ.рч авахад Чинбат хүү.хний гарыг
зөрү.үлэн барьж авав. – Ахла.гчаа хурдан машин дууд.аарай. Бариад авса.н шүү. – За за ойл.голоо нэгээ нэгээ гэх Санчирын дуу шөн.ийн агаа.рыг зүснэ. Шөнийн 02 цаг өнгөрч байхад цагдаа зал.уус согт.уу
хүүх.нийг хэлтэс дээрээ ав.чраад гарцгаав. Сүхцэрэнг ингэж буд.илж явсаар гэртээ ир.эхэд ах Сүхболд нь хүлэ.эсэн байртай сууж байлаа. – Чи зүгээр үү? Яагаад ингэж оро.йтов. Алба их байна уу? ах нь плиткан дээр хоол тавингаа асу.угаад ихэд анхаа.ралтай ажих аж. Сүхцэрэн хүүх.энд хазуу.лсан гараа ахдаа өр.гөн хару.улаад – Ботан.икын цэцэрлэгээс модонд өөр.ийгөө боом.илох гэж байсан сог.туу хүү.хэн олоод. Нөгөөхийг мод.ноос бу.улгаж эрүүл.жүүлэх гэж ноц.олдоод, гараа хазу.улаад… Бөөн юм бол.оод оройтчихлоо. – Тэгээд ава.ачиж чадав уу? болг.оомжтой бай.хад яадаг юм бэ? Гараа хэгз хазуул.чихсан байх юм. – Харин тиймээ. Эмэ.гтэй хүн чинь их хэ.цүү бай.даг юм
байна ш дээ. Хүч хэрэ.глэж бол.доггүй. – Тийм байх даа. Цагдаа.гын ажил ам.аргүй байхаа. Хоолоо ид. Одоохон жаахан ч гэсэн но.йр авахаа бод. Өө тийм өнөө.дрөөс эхлээд Тоодой гур.вуулаа жижиг өрөөнд амьд.рах болсон ш дээ. Би чиний орыг тэнд оруу.лчихсан. – Я.аж бай.гаа юм бэ? – Сүхцэцэг нэг залуу даг.уулаад ирсэн. Цаад залуу нь ма.найд байх юм шиг байна. Машин уна.атай хувцас хунар сайтай тө.лөв байрын зал.уу байна. – Өө за ийм х.урдан уу? тэгээд манайд байд.аг нь яаж байгаа юм болоо. Үгүй тэгээд Сүхцэцэг дөнгөж арван наймтай биз дээ. Арай эрт биш юмуу? – Тийм нь ч тийм. Цаад дүү чинь ха.йрандаа шат.аад хүний үг сон.сох шин.жгүй болч.ихсон байна лээ. Залуугын хувьд оли.гтой юм мэ.дэж авч чад.сангүй. Манай энэ болсон хойно тэднийд амьд.рахгүй гээд да.гуулаад ирсэн юм байлгүй дээ.
Тоодой л хөөрч давх.иад жигтэйхэн. – тэр ч тэгнэ л дээ. Ха. Ха. Ха. Ахаа ингэхэд та хэзээ ажилд гарах гэж байна. Байшингаа томсг.очих юмсан. Би цал.ингын зэ.эл авч болж байна. – Ах нь энэ ээлжээс хоцорчихлоо. Гурван сарын цалин ал.даж байна гэсэн үг шүү дээ. Цалин сайтай ажилд явах хүн хаа мун.дах вэ? Тоодойгын би.еийг үзүү.лэхгүй бол болохгүй байна. Амьсга.адаад байна. Уг нь завтай байгаа дээрээ байшингаа томсгочихвол зүгээрсэн. Ахад нь бас хэдэн юм бий. Элбэж хам.жаад хоёр давхар болг.очих уу? тэгвэл маргаашнаас материалаа аваад эхэлье. – Тэгье л дээ ахаа. Би бас таньд нэг юм хэлэх гээд. Өнөөдөр би эргү.үл хий.ж яваад Шаалу.утай их адилхан хүн харлаа. Шаалуу мөн дөө. Сүхцэрэнгийн ихэд доороос өгүү.лээд сүүрс алд.ахад Сүхболд хирдхийн цо.чив. – Тэр тэгээд ха.ана явна вэ? – Транш.ейнд. Бас нэг хоёр нав.сгар юмтай хамт явна лээ. Мөн байс.ан даа муу но.вш. – Тэр тэгээд чам.айг тань.сан уу? – Юу намайг тан.ихтай манатай.
Ами.а яая гэж явж. – Миний дүү чи сайнаар ч муу.гаарч түүнд битгий хал.даарай. Зовж ша.налж бид гурвыг, хорвоо ертө.нцийг орх.исон ээжийн минь сү.нс их гомд.олтой явсан ч бидний гараар нүг.эл хийл.гэхийг хүсэ.хгүй байгаа. Гурвуулаа сайхан амьда.рнаа миний дүү. Бас Тоодойгоо ор.хиж боло.хгүй гэж ну.лимс мэлт.рүүлэн хэлээд Сүхболд чимээгүй болов. Сүхцэрэнгийн хоолоо өөд нэгэн гаш.уун юм огш.иж ирээд намдав. – За ахаа би Шаалууг яах ч үгүй ээ. Тэр муу зэв.үүн г.артай дахиж таа.рах ч үгүй биз. Сүхцэрэн цаанаа нэг гомд.олтой зуу.нги хэлээд чимээгүй болов. Ах дүү хоёр хэсэг чим.ээгүй сууцгаав. Хэн хэнийх нь зүрх хүчтэй бул.иглана. Хэн хэн нь Шаа.лууг ял эдл.ээгүй яваа юм байна гэж ш.аналан бодно. – Ахаа Өнөрөө эгч ирж байгаа юу? Манайд Өнөрөө эгч өгүүлэгдээд байна шүү хэмээн Сүхцэрэн байдлыг өөр.члөх санаатай хэлэв. – Өнөрөө орой ярьж байна лээ. Хөөрхий минь их сайхан сэт.гэлтэй бү.сгүй дээ. Гэхдээ бид хоёр болохгүй юм шиг байнаа гээд Сүхболд таг чимэ.эгүй болчихов. – Яагаад
та чинь яачих.аад байгаа юм бэ? Сүхцэрэн цочм.огоор дуу алдав. – Ах нь гэрлээд яв.чихаар энэ муу Тоодой хэцүүднэ. Эгч нар нь ава.ачаад хүргэн ах нартайгаа таа.рахгүй. Бид хоёр хамт байж байя. – За болиорой ахаа. Та зүгээр юм болгонд өөрийгөө ингэж золи.осолж байдгаа боли.од өгөөрэй. Сүхцэцэг найз залу.угаа дагу.улаад ирсэн юм байгаа биз. Би гэж нэг эрх чөлө.өтэй хүн энэ гэрт байна. Тоодой надтай цуг байж байг. Гэхдээ ахаа Өнөрөө эгч Тоодойг ад.лах хүн биш. Миний ах хайрла. Дурла. Чөлөөтэй сай.хан амьдар. Дүү нь таниараа ба.хархдаг. Аав ээж хоёр минь энэ орчл.онгоос явсан ч ах гэдэг бурх.аныг бид хоёрт үлд.ээсэн юм. Та бол Сүхцэцэг бд хоёрт ах, аав ээж цөмийг орл.одог юм шүү дээ. Сүхцэрэн ихэд уя.ралтай хэлээд чимээ.гүй болоход Сүхболдын цээж үрүү нэг юм түнших шиг болон хо.олой зан.гирах аж. – За за ах нь гэрлэнээ тэгвэл. Та нар жарг.алтай байх юм бол… – Өө тийм ш дээ. Энэ л байхгүй юу. Миний ах. Сүхцэрэн багынх шигээ ахыгаа тэврэн цэ.эжинд нь хэсэг наалдан суув. Түүнд
ахын түшиг их байлаа. – Хөөш сайхан амарсан уу? гар чинь зүгээр үү? – Гайгүй л юм шиг байна. Харин чи наад хам.раа яачи.хаа вэ? – Нөгөөх. Шөнийн ай.мшиг мөрг.өчихсөн юм. Гарыг нь би бар.иад ава.агүй юу. Нөгөөх чинь суух шиг болсноо гал бута.ртал авд.аг байна ш дээ. Жинхэнэ бое.вик охин. Хөөш урьд шөнө бид гурав мөн хөглөвөө. Ганц ох.ин дийл.эхгүй гурвуулаа киал аваад. .. ха. Ха. Ха. Чинбат шөнийн хөглө.снөө дурсан тачи.гнатал инээж – Мэдэхгүй. Санчирын нөгөө юм үлд.сэн юмуу үгүй юу. Цаадахь чинь ярва.йгаад байсан. Одоо хүртэл ирээгүй байна гээд дахиад тачи.гнуулж гарахад Сүхцэрэн тасхи.йтэл инээд алдав. – Шал зав.харсан юм. Хүнд битгий хэл.ээрэй дээ. Ониг.оонд орно шүү. Чиний наад ам дэндүү за.дгай шүү. – За гэсэн мөртлөө Чинбат ин.ээсээр байлаа. – Хав.дар хамарлач.ихаад юундаа инэ.эдэг юм бэ чи. Хүмүүс юу гэж бод.ох юм бэ? Чимээгүй байгаач.
Сүхцэрэн эцэст нь уурл.ахад Чинбат инээдээ барьж ядан хэлээ хаз.ан чимэ.эгүй болов. Тэдний хажуугаар хоёр мөрдөн байцаагч залуу өнгөрөхдөө – Лууса.нгаас хөөрхөн х.очит Дөлгөөнөө сулла.гдаж дээ. Одоо ч нэг хэсэг сэг.срээ ихс.энэ дээ. Урьд шөнө эрүүлжүү.лэгдээд ирсэн сууж байна хэмээн яри.лцах нь зал.ууст то.дхон сонсдов. Сүхцэрэн гээд инээх гээд ярв.айж байгаа Чинбат өөд до.огтой харж – Хөөш сон.сов уу? урьд шөнө бид гурав хөөрхөн Дөлгөөнтэй үзэл.цсэн юм бишүү? Гээд инээв. – Хөөрхөн Дөлгөөн гэнээ. Тэгээд тэр чинь тийм хөөрхөн ам.ьтан байсан юм уу? чинбатын нүд сэр.гэн инээвхийлэв. – Ороод хараач. Болно ш дээ. – Хоёулаа ха.мтдаа ш дээ. Тэр хоёр хур.днаар эргэн эрүү.лжүүлэх байр уруу оров. Урьд шөнө эрүүлжү.үлэгдсэн гэх хөгш.ин залуу гурван эмэ.гтэй уруу царай.лан зогсоно. Өг.зөг нь то.дрон хараг.дах нимгэн жинс.эн өмд, нарийхан бэлхү.үсийг нь тас ба.рьсан
тор.гомсог хар цам.цтай зэг.згэр өнд.өрдүү биетэй зал.уухан бү.сгүй тэднийг хараад жишимгүй царай.лан цааш харав. Бүсгүйн толгой өвд.өж буй бололтой тунг.алаг цагаан царай нь сүү.дэртэнэ. Том алаг нүд.ээрээ зөөлөн инээвхийлнэ. “Хм. Ийм хөөр.хөн охин ар.хи ууг.аад бай.хдаа яах вэ дээ.” Сүхцэрэн аман.даа дургү.йцэн үглэв. – За тэгээд эмэгтэ.йчүүд минь хөлч.үүхэн явж байгаад таса.рсан юм биз дээ. Ингэж бо.лохгүй ш дээ. За яах вэ? нэгэнт хүргэг.дээд ирснийх. Мөн.гөө төлөөд гар.цгаа гээд эрүүл.жүүлэхийн жижүүрт гарсан цаг.даа биеийн чил.ээгээ гарга.ж буй бололтой сун.иана. – Надад мөн.гө байхгүй. Хэн та нарыг авч.ир гэсэн юм. Өөрсдөө авчир.чихаад мө.нгө өг ч гэх шиг. Чад.ахгүй. Байхгүй за. Нөгөө хөөрхөн Дөлгөөнийг хашг.ирахад тэнд байгсад цочин давхийцгээв. – Чи ер нь хэзээ мө.нгө өгч бай.сан юм бэ? Би байгууллагын дагаж мөрд.өх дүрэм журмын дагуу таньтай харьцаж байна. Өөрт чинь мөн.гө байхгүй бол яриач. Хэн нэгнийг ирж ав гэж хэлээч. Би ажлаа х.ийж байна. Чамтай хэр.элдэх цаг зав алга.
Жижүүүр хир.эндээ уур.саад орхив. – Надад утас байхгүй. – Тэгвэл май энэ утса.ар ярьчих. – Ярьчих ч гэх шиг. Чамд хүн дара.мтлах э.рх байхгүй шүү. АЯтайхан байгаарай чи. – Өө хө. Харин чи өөрөө аятайхан байгаарай. Чамайг зү.гээр байх газар чинь ачу.улчихаж чадна шүү. Тэр байтугай чи шөнө а.миа хо.рлох гэж байс.ан биз дээ. – Хөөш чи бол.иод өгөөрэй. Би ам.иа хор.лоно уу яана. Миний эрх. Чамд ямар хамаа.тай юм бэ? Шөнө эрүүлж.үүлэгдэж ирсэн хөгш.ин залуу хоёр эмэгтэй хурд.хан шиг гэрээсээ хүн дууд.ан ява.хын түүс болов. – За тэгэхээр Дөлгөөн чамайг би хэв жур.ам уруу шил.жүүлж таа.рах нь дээ. – Хм. Ху.цна биз. Яасан гэж та нар нам.айг дара.мтлаад бай.гаа юм бэ? Би энэ улс.ад амьд.арч бол.ох уу үгүй юу. Би бас ам.ьд явах ам.ьдрах эрх.тэй хүн шүү. Чи муу одоо юун.даа пээ.дийгээд байга.а юм бэ? Намайг харж хо.ноод чи улсаас ца.лин авч ба.йгаа биз дээ. Чи над шиг хүм.үүсийг юу.ндаа үзэн яд.даг юм бэ? Харин ч баярл.аж явах
хэрэ.гтэй гэж Дөлгөөнийг тачигн.ахад Чинбат Сүхцэрэн хоёр хурдхан тэндээс гарав. – За яамаар байна. Хамар өөдөө мөргү.үлсэндээ гомд.ол нэхм.ээр байна уу?гээд Сүхцэрэн тачи.гнатал хөхрөв. – Базар.вааны бараан са.арал гэж ёстой эн.ийг л хэлдэг байх. За явцгаая. Санчир иржүү гэсээр Чинбат түрүүлэн том том алхлан яв.ахад Сүхцэрэн араас нь дагалдав… … Эрүүл.жүүлэхээс гараад Дөлгөөн бө.өн уур болс.оор гэртээ ирэв. Аав нь со.гтуу бололтой хал.тар болсон түм.пэн тавь.чихсан ухаан зул.аггүй ху.рхина. Ээж нь плитк.аны тасар.сан утас за.лгах гэж байгаа бололтой мах.ран ноцо.лдоно. Хоёр дүү нь хашаан дотор мод хөрөө.дөх гэж байгаа бололтой их дуу гар.ган хэрэ.лдэцгээнэ. Эгчийнх нь жил дараалан гарсан гурван хүү.хэд хамаг юм бужигну.улан гүйл.дэцгээнэ. Ёоё ёо ёстой гал.зуурмаар юмаа. Ийм амьд.рал дунд би дахиад нэг эц.эггүй хүүхэд гар.гаад лай болох уу?
золбоот муу новш.ийг ингэж зай бар.ихыг нь м.эдсэн бол … За гайгүй ээ. Чамайг би чаднаа. Өөрийгөө мэдүү.лнэ. Би уг нь хүн.д муу юм хи.йх дургүй. Гэхдээ чама.йг бол харин амла.чихая. Ерөөс энэ хүү.хдийг авах.уулъя. Томро.хоос нь өмнө. Эгч шиг хэн таар.сны хүүх.дийг тээж ээжд га.й бололтой биш. Харин мө.нгө яаж олох вэ? савна даа. Сурсан юмыг сур.аар бо.ож болохгүй. Сэгс.рэнэ дээ муу сайн шар сэм.жилсэн өвгө.дийг… Дөлгөөн өөртэйгөө ярин данх ш.үүрч хүйтэн хар цай.наас дотроо чийг.ттэл залгилав. -Ёох бүр дотор хатч.ихаж. Аав одоо яачих.аад байгаа юм бэ? Ууч.ихсан юмуу хаашаа юм. – Уугаадаа. Уугаад. Хар архич.ин зүгээр хоолны таван төгрөг хар ус.анд өгчих.өөд хоосон хонууллаа. Гэрэл өнөөдөр бас тас.алчихлаа. Яадагшуу юм байгаа юм мэд.эхгүй юм. Чамд мөн.гө байна уу? энэ гурван ня.лх амь.тан гол нь харл.ачих байгаа зай.луул. – Байхгүй. Би харин мө.нгө байхгүй эрүүлж.үүлэхэд хоночи.хоод ирж байхад чинь. – Хэй зай.луул.
Мөн таарч.ихсан ари.лчихсан дото.ртой улсаа. Одоо тэгээд ма.найд бас нэг арх.ичин нэмэ.гдэж байх шив дээ. – За та одоо юун сүрт.эй юм бэ? Юмны уч.ир оло.огүй байж ар.хичин мархи.чин ч гэх шиг. Хэзээ би ар.хи уу.ж ба.йсан юм бэ? – Үгүй чи уугаад эрүүл.жүүлэхэд хоночи.хоод ирлээ гэж өөрөө хэл.ээд байгаа биз дээ. Ээжийгээ ихэд цө.хрөн үглэ.хэд Дөлгөөн өрө.вдөж суув. – Нэг их сүрт.эй юм болоо.гүй ээ ээжээ. Та зов.ох хэрэггүй. Энэ Сувдаа хаачч.ихсан юм бэ? Хүүхдүүдээ ха.яад алг.а болчих юм. – Нэг хүнтэй су.уж бай.гаа юм байхаа. Тэр нь ч энэ гурван хүү.хдийг бо.дох хүн биш байхаа. Эх гүн сүүрс а.лдан бодлогшров. Дөлгөөн эхий.нхээ гүн үрчлээ болсон ду.хан дээр үнсч – За за ээжээ би таныг заавал жар.гаанаа гэж шивнэв. – Хэр.эг түв.эгт орчихвий болгоо.мжтой байгаарай охин минь. Дахин би тэр торт.ой хашаа уруу чамд хоол з.өөх чад.алгүй болж байг.ааг хар.ж байгаа биз чи. – Ойлг.ож байнаа ээжээ. Тэрийг би өөрөө ч хүсэ.хгүй гээд бо.ссон Дөлгөөн “За
байз мөн.гө яаж олох билээ. Энэ хүүхд.ийг авахуу.лчивал болоо” гэж ш.аналан бодов. – Хөөш надад ус авч.раад өгө.х хүн байна уу? муусайн гуй.лгачингууд. .. ала.ад өгнөө та нарыг гэж ха.шгиран Лодонг босч ир.эхэд Дөлгөөний ар нуруу.гаар ус гүйх шиг бие нь за.райв. – Май хө. Ус уу.ж үз. Тэгээд унт. Хүүх.дүүд битгий ай.лгаад байж үз. Ээж нь арга.даж учи.рлан нөхрөө унт.уулахыг хичээнэ. – Үхсэн муусайн тэнэ.мэл шээ.снүүд. Эхийг нь дагу.улаад бүгдийг нь хө.өж явуул. Ээжийг нь арг.адах тусам аав нь улам а.драх нь уур хүрмээр. Эгчийнх нь гурван хүүхэд агсам өвөө.гөөсөө айн Дөлгөөнд ирж на.алдав. – Та одоо ун.таад өгөөч. Хүүхдүүд ай.лгаад байх юм. Дөлгөөн тэсч чада.лгүй аав.даа уур.лав. – Битгий хуц муу шор.онгын ги.чий. Аштайхан ч янха.ндаж чад.ахгүй ш.оронд орч.ихоод юу гэж миний өөдөөс ху.цаад байгаа гич.ий вэ? чи муу шээ.сэн шэ.эс, ба.асан ба.ас том дууг.араад байна уу? үгүй л бай.хгүй юу хэмээн эцэг нь Дөлгөөн уруу агс.арч
гарав. Тийм гэж хэлэ.хийн аргагүй хач.ин их гом.дол хоол.ой өөд нь тунар.ан гаш.уун ог.шиж ирэхэд Дөлгөөн өөрийн эрх.гүй үср.эн босов. – Үгүй Лодон минь чи арайч дээ. Төрсөн үрэ.э ингэж хэ.лдэг хүн бас байдгаа. Ну.лимс урс.ган үглэх ээж.ийгээ бас өрөв.дөнө. – Тиймээ. Яад.аг юм бэ? Би шор.онд орсон. За аав гуай үгээ олж ху.цаарай. Хуц.на биз. Муу тө.гцөг. Чам шиг муу арх.ичин чуха.мдаа миний аа.в байс.наас би ийм бо.лсон юм. Сувдаа ч бас. Чи арх.ичин биш байсан бол бид ингэж зо.вж тарч.илж явах уу гэж чар.ласан Дөлгөөн гүйж очин эцгий.нхээ нүүр өөд сурс.ан занга.араа мө.ргөөд орхив. – Хээг гэх чимээ гаран Лодон гэд.эргээ харан гараа алд.лан ун.ах нь тэр. – Яаж бай.гаа юм бэ? Дээ. Охин минь. Даанч яаваа гэж цур.хиран уй.лах эхи.йгээ гэдрэг түлхсэн Дөлгөөн эцг.ийгээ сэ.гсрэн босгож орон дээр нь хаячихав. Лодонгын ам хам.раас цус садр.ан асгарна. Ээж нь бөн.дөгөн арчина. – Ал.ах нь байна ш дээ чи эцг.ийгээ. – Алчи.хсан ч я.адаг юм бэ? Эц.эг шиг эцэг биш. Хо.хь чинь шүү. Чи дахиад ар.хи ууж ээж дүү
на.рыг минь дээ.рэлхээд үзээрэй. Надад ал.дах юм байх ч үгүй. Тэр ш.орон чинь ч над.ад сон.ин биш. Тэнд лав л ман.айх шиг хогийн бо.хир ам.ьдрал ба.йхгүй. Адагл.аж би тай.ван байдаг юм гэж цам.наж эхлэхэд Лодон дуугаа хур.аан ажин түжин хэвтэнэ. Тэр шөнө Дөлгөөн унт.сангүй. Орондоо тийч.игнэн шөнө.жин уй.лж дов болсон нүдт.эй юм өглөө босс.оноо эргээд өдө.ржин унтжээ. Дөлгөөнийг сэрэ.хэд ээж нь лагл.айсан гур.илтай хоол хийгээд га.ргаж байлаа. – Өө ашгүй миний охин сэрч.ихвүү? Аяга хал.уун хоол идчих. – За ээжээ жаа.хан хийчих. Би юм идм.ээргүй байна. Ээжээ та тэтгэв.эрийн мөн.гөө авч байгаа юмуу? – Авал.гүй яах вэ? дээ. Ээжийнх нь сард авдаг хоёр зуун мянган төгрөг энэ олон амд хүрэл.цэхгүй юм байна ш дээ. Охин минь. – Өдий олон жил өөрийн амь.драл, үр хүү.хдээ гэж бо.ддоггүй архин.аас өөрийг эрхэ.млээгүй зарим хүнийг ажил хийлгэж сурга.маар юм. Би л лавдаг айлын хүүх.дийн адил сурч б.айсан шүү.
Даанч анги том.рох тусам яду.угын гайга.ар сурах болом.жгүй болсон юм даг гээд эц.гийгээ ширвэн хар.аад өчи.гдрийн явдлаа сан.асан бололтой хүрл.ийн барайж суу.хад нь бас дотроо ихэд өрө.вдөв. Аавынх нь хам.ар бон.дойн ха.вдсан харагдана. “Одоо яах вэ? дээ. Өөрөөсөө бол.сон юм чинь” Дөлгөөн дотроо бодож ухас.хийн хувц.аслаж эхлэв. “Яадаг ч байсан анд гара.хаас өөр зам алга. Өнөөдөр баасан гариг. Уг нь өнөөдөр стре.ссээ та.йлах хү.сэлтэй мө.нгөтэй эрч.үүд гад.уур эргэ.лддэгсэн. Уг нь би огтхон ч хүсэ.хгүй байна. Золбо.от гэдэг нэг муу хар но.вшоос бол.ох юм. Сүүлчийн удаа энэ эрс.дэлтэй арг.ыг хэрэ.глэхээс. Энэ яд.сан амьд.ралд дахиад нэг хүү.хэд нэ.мэлтэй биш” гэж хир.дээ хямран бодно. “За байз ямар хувц.ас өм.сөх вэ? дару.ухан хирнээ дэг.жин хувцас, үсээ тол.гой дээрээ ганц боох” гэхч.илэн өөрийн стилиэ бодно. – Хара.нхуй болж байхад чинь хаа.чихна вэ? чи. – Найзуудтайгаа уулза.ад ирье. Дөлгөөн хурд.хан
гарч хаалгаа хааг.аад гүнзгий ам.ьсгаа авав. “За азын тэнг.эр ивэ.эх болтугай” тэрээр хар.анхуй уруу уу.сах мэт алхан оров. Дөлгөөн захын ширэ.эний ард цом.цойн сууж орчноо гүймэг ажив. Хоолны цэс бар.ьсан цэмцгэр хув.цастай залуу өмнө нь ирж мэх.ийхэд Дөлгөөн инээм.сэглээд цэсийг авав. – Жаахан хүлээе. Хүн хүл.ээж байгаа юм. Ирэхээр нь захи.алж болох уу? – Тэгэ.лгүй яах вэ? та хүссэнээрээ бол. Залуу цааш эргэн явахад Дөлгөөн эргэн тойрноо сэм ажив. Хүссэн хүн ирэв бололтой сэхээтэн байрын хоёр ахи.маг на.сны эр хаж.уугын шир.ээнд ирж ихэд тухлан сууцгаав. Дөлгөөн тэднийг гүймэг ажа.ад үйлч.лэгч дуу.дах товчийг дарав. Төдөлгүй үйл.члэгч залуу ирээд мэх.ийн зогсов. – Та юу захиал.ахсан бол? – Нэг шил ашт.айхан дарс аваад ирээч. – Одоохон. Дөлгөөн дарс шим.энгээ өвгө.дийг гунигта.йхан ажин сууна. Өвгөд хату.ухан юм татах бололтой ви.ски
авчр.уулан тух.алж хэд хэд татаа.д царай нь улай.ж, үг нь олшр.оод чанга чанга ярилцана. Яг Дөлгөөний товлос.ноор болж байлаа. Малигар шар цар.айтай махл.аг биерхүү нь байн байн ДөлгөөнийГ харж алтан шүдээ ярза.йлган инээнэ. “Мөн гайх.уулах юмаа оловоо тө.гцөг чинь. Уйл.ах гэж байгаагаа мэ.дэхгүй” Дөлгөөн түүнд зэвү.үцэн бас инээд нь хүрч суулаа. Өвг.өдийн яриа тод.хон сонсдоно. -Танай эхн.эр энэ жил ир.эх үү? – Үгүй. Охины аж.лыг хийл.гэж зээ.гээ харж Малайзад нэг жилийг лав өнг.өрөөх байх. – Чи ч тэгвэл балр.ах нь дээ. Уйд.аж байна уу? – Уйд.алгүй яах юм бэ? Хийх ажил байх биш. Хүүхдүүд.ийнхээ яву.улсан ногоо.ноор тансагл.аад… болж байнаа хөөрхий. Алтан шүдэт Дөлгөөнд дуу.лгах гэсэн мэт ча.нга чанга ярина. “Ашгүй дээ. Мөн.гөтэй хүн байх нь. Их арза.ганаж байж али.нгаа алд.ах нь дээ” Дөлгөөн тэр өвг.өнд зэвү.үрхсээр байлаа. – За цаг орой
боллоо хө. Би ч одоо гэртээ дөхье дөө. Дамбад очсон шүү дээ манайх. Чи тэгж ба.йгаад утса.ар яриад очо.орой гэсээр нэг нь гарч од.оход мал.игар шар өвгөн ихэд дур.тайгаар найзаа үдэв. – Ийм сайхан орой ингэж гуни.глаад суудаг ийм сай.хан бүсг.үйг би хув.ьдаа гай.хах юм гэсээр мали.гар шар өвгөн Дөлгөөний хажууд ирж суулаа. – Намайг Готов гэдэг. Тан.илцаж болох уу? гэсээр өвгөн гараа Дөлгөөнд өгөв. – Намайг Цэцэгмаа гэдэг. – За тэгэ.хээр Цэцэгмаа бид сайхан танилцлаа. Би таныг дайл.ж болох уу? – Өөрөө мэд.эхгүй юу даа. Би Дарханаас ирээд найзт.айгаа энд уулза.хаар тохи.рсон юм. Найзад маань ажи.л гар.сан гэнээ. Тэгээд л ган.цаараа сууж байна. Готовын баруун гарын яд.ам хуруунд томоо гэг.чийн алт.ан бөгж хара.гдана. Өвгөний пид.жакны баруун энг.эрийн тушаа түнти.йсэн түри.йвч харагдана. Өвгөн дорх.иноо ширээг тан.саг зүйлээр дүүргэв. Дөлгөөн жүүс уун бод.логшрох аж. “Энэ том бө.гж энэ зуза.ан түрий.вч овоо юм болох нь
мэдээж. Өвгөн сүрхий хала.мцчихлаа. Миний хэ.рэг бүт.эх ч тун дөхлөө. Би ер нь юу хи.йж байна даа. Бур.уу юм хий.гээд байна даа би. Маргааш өглөө энэ өвг.өн буу.далд сэ.рэх нь мэдээж. Тэгээд цагд.аад ха.ндах нь ойлго.мжтой. Угаасаа ийм сэгс.рээ хийж гар.шсан хэдхэн о.хид байгаа. Намайг хэдхэн цагын дараа бари.вчлах болно. Тэгээд хүүхдээ шо.ронд гарг.аж таарна биз” бо.дох тусам түүнд ай.дас төрж байлаа. – Алив Цэцэгмаа чи ганц хоёр та.тна биз дээ. Ийм залуу са.йхан хүүх.эн чинь тат.даг л ба.йхгүй юу. Чиний төлөө. Готов хөөрч дог.долсон шинжтэй ойр ойрхон хун.дага хо.ослоно.
