Зайсан толгойн хөшөө өглөөний манан дунд ганцаардсан удган мод шиг сүүтийн харагдана. Мики нохойны зангаар баярласнаа илэрхийлэн хөлийг нь ноцон тоглосноо, тээр хол яваа машин руу
боргон гүйснээ хар хурдаараа эзэн рүүгээ чавхдан ирнэ. Ээжээсээ Итгэлийн өгсөн гар утсыг авч чадаагүй тул өөрийнхөө утсанд хариу мессэж ирсэн байх гэж горьдсон нь талаар болов. Хүний сэтгэл гэдэг
ямар тогтворгуй байдаг юм бэ. Өглөөний сэрүүн цэнгэг агаарт гараад толгой нь сэргэсэн ч Итгэлтэй уулзах юм сан, өчигдөр ярьж амжаагүй бүхнээ яриж сэтгэлээ онгойлгох юм сан гэж тэсгэлгүй хүснэ. Урьд нь
хэзээ ч ингэж сэтгэл зүрхэндээ бүрэн захирагдаж явсангүй. Хасартай үерхэж байхдаа түүнийг ингэж цээж хөндүүрлэн санахийн амтат зовлонг эдэлж байгаагүйгээ л тодхон санаж байв. Цаг 11 болж байлаа.
тэдний амьдардаг тохилог хотхон бямба гаригийн өглөө аажуухан сэрцгээдэг тул хашаанаасаа гараад тэр хэнтэй ч тааралдсангүй. Яг энэ үеэр Итгэл Зулаатайгаа ганц мессэжи-ийг солилцож чадсангүйдээ
харамсан хотоос гадагшаа давхиж явлаа. Тэр шөнө компани дээрээ очин Жака, Баагий 2-той хамт захиалгат вэб хуудас хийх ажлаа бараг дуусгаад харьж явсан билээ. Аль эрт Хайлаастад хайртыгаа хургээд буцаж явахад нь гар утасных нь цэнэг суучихсан тул Намууны мессэжийг уншиж чадсангүй гэртээ харьж шууд л нам унтаад өгчээ. Гайхалтай нь нөгөө тасралтгүй урт саарал хонгил Итгэлийн зүүдэнд ч оржээ. Хонгилын үзүүрт Зулаа гар сунган зогсох мөртлөө дуудахаар нь сонсох ч үгүй байснаа гэнэт алсран холдох ажээ. Өглөө нь хар үүрээр Жака, Батбаяр 2 гэрт нь хүрээд ирэв. Баагийгийн өвөө нь өнгө
орчихжээ. Угийн дуу цөөтэй дээрээ бүр таг дуугүй болчихсон Баагийгийн өмнөөс Жака хамаг учрийг нь ярив. Цаг 7 өнгөрч байлаа. Ээж нь сандран өглөөний унд бэлтгэсэн боловч Итгэл аяга ус уугаад хиамтай талх бариад л гарааш руугаа гарчээ. Гар утас нь цэнэггүй тул тэр чигт нь орхив. Баагий ямар ч үед түүнд хамгийн найдвартай хань болдог байсан болохоор энэ хүнд үед нь уг дуугүй үйлчлэх ёстой. Тэр 3-ыг 22-ын товчоогоор гарч явахад ч их хот нойрноосоо бүрэн сэрээгүй л байлаа-Намуунийг хашаанийхаа гадуур Итгэлийг санан санан салхилж явахад манай 3-н залуу Баян-Өнжүүл орох замыг туулаад дуусч байв. Жака замын турш ам хуурайгүй яриж, Баагий таг дуугүй
дүнсийн, Итгэл Зулаагаа бодон, анх диско-н дээр учирсанаа, шүрэн бугуйвчийг хадгалан түүнийг эрж байснаа, эмнэлгийн хонгилд уулзсанаа, өчигдөр парк-аар хөтлөлцөн алхалж явснаа санан хурдан уулзах сан гэж тэсгэлгүй яарч явлаа. Тэднийг хүрэх газраа очоод буухад их үд болж байв. Хөдөөгийн бяцхан суурингийн тоос шороотой гудамжаар давхисаар Баагийгийн өвөөгийн гадаа буулаа. Жаал хүүхдүүд гүйлдэн ирж өрхийг нь бүтээсэн гэрээс эмээ нь гүйхээрээ гарч ирээд ачийгаа тэврэн уйлна. Замийн турш ус балгасан юм шиг дуугай явж, ганц ч нумлимс унагаагүй Батбаяр эмээгийнхээ элгэнд наалдан чангаар уйлав. Тэднийг гэрт ороход зэргэлдээ сумаас Батбаярийн аав , ээж нь ч ирчихсэн гэр дүүрэн хүн шаагилдан байв.
Хоймрын авдар дээр өвгөний зургийн өмнө зул асаан тавьжээ. Итгэл маргааш нь л хот руу гараад давхичихна гэсэн бодолтой ирсэн ч өвгөнийг хөдөөлүүлээд даваа гаригийн өглөө явахаас өөр арга байсангүй. тэр өглөө нар битүүгээр өвгөнийг гаргаж, сумийн төвийн оршуулгийн газарт жижиг шовгор чулуутай нэгэн шинэ булш нэмэгджээ. Өвөө амиддаа намайг үхэхэд оршууулж байна гэж битгий цэмэнт цутгаарай. бүрлээчдийн өмнөөс дотор давчдах шиг болох юм гэж захидаг байсан.Өвөө минь хэдхэн хоногийн өмнө уулзахад л зүв зүгээр хашааныхаа гадаа ганц нүдний дуран бариад сууж байсан. хүү мин, энэ ирэх жил хэн ерөнхийлөгч болдог сон бол гээд л хэрэгт дурлаад улс төржөөд үлдсэн. одоо би ингээд өвөөгүй боллоо гээд л Итгэлийн мөрийг түшин хэсэг уйлав. Итгэл ч зун ирэхэд нь айлаас
хонь гарган хүүгийн найзууд хэмээн хөл алдаж байсан өндөр өвгөн ингээд байхгүй болжээ. Одоо өт хорхойд идүүлээд тэр хүнээс бараг ю ч үлдэхгүй гэж бодохоос аймшигтай санагдан, хэзээ нэгэнт цагт ирэх үхлийн тухай бодолд өөрийн эрхгүй автлаа. Хэрэв сүнс гэж байдаг бол өвгөний сүнс Жака, тэр 2-ыг хараад баярлаж байгаа байх гэж бодохоос гэнэт жихүүдэс хүрнэ. хотоос ирсэн залуу лам оршуулгын дараа ном уншсаны дараа нэг нэг Липтон цай, айргийн шаазан, лаа, чүдэнз ганзагалсан мань 3 хот рүү хөдөллөө. Тэднийг буцахад Баагийгийн эмээ хашаанийхаа гадна сүү өргөн бараа тасартал зогсохыг хараад Жака өнгөрсөн жил бурхан болсон эмээгээ дурсан уйлах дөхөж 2 найзыгаа гайхуулсан билээ. Тэр машины арийн цонхоор эргэн эргэн харж гар даллан явснаа -Ямар эвгүй юм бэ. Яг манай эмээ шиг
санагдчихлаа. Шарга морьтод өвөлждөг байсан юм манай эмээ. Биднийг очоод буцахад яг ингээд хараад л зогсдог сон. хотод ирээд манайд байгаач гэхээр агаар дутна гээд тэндээ байгаад байдаг. намайг өсгөсөн эмээ болохоор аав ээж 2-оос навс өмөөрнө. Эмээ санагдаад байдаг болхоор би Шарга морьт орох ёстой дургүй гэж хоолой зангируулан ярьхийг сонсоод 2 найз нь тоглоом ч үгүй их гайхжээ. Жакаг хэзээ ч ийм сэтгэл уярам сэдвээр ярьж байхийг сонсоогүй юм чин. -Манай Жака мөн үү энэ чин.. Чамайг ийм уяхан сэтгэлтэйг урьд нь би яагаад мэдсэнгүй бэ гэж Итгэлийг явуулахад -За болиорой.. Би чинь хүн шүү. Хүүхнүүдэд нэг их хөл алдаж гүйхгүй, харин ээж эмээгээ бол хайрлана шүү гэлээ. Энэ нь Итгэлийг дайруулсан үг
байлаа. -Миний амьдрал чамд хамаагүй. За ер нь чамд хол алдахаар хүүхэн тааралдаж яваа ч үгүй юм чин гэж Итгэл хэлэв. -За юундаа уурласан юм. чи ер нь тэр охины юунд нь болсныг би ойлгохгүй байна. Нуру туруу гэж гайхуулах юм байхгүй. Нэг их хөөрхөн ч биш л хүүхэн. Тэгээд нүд хужирлах хөх, бөгс байхгүй. Ядаж гэр хорооллынх шүү гэхэд Итгэл машинаа тоормослон зогсоогоод -Жаргалан гуай, амаа татахгүй бол алтан шанаа хүртээнэ шүү гэхэд урд суудал дээр дуугүйхэн явсан Баагий хүн өвөөгөө алдчихаад байхад та 2 болиоч гэж байж мань 2-ыг тайвшруулав-За за уучлаарай. Уг нь чиний төлөө л хэлсэн ш дээ.. Найзыгаа гайгүй айлын хүргэн болоосой гэсэндээ л.. Тэрнээс гадна Итгэл ээ,, Тэр чин их сонин охин.. уржигдар Форд экспэдишин уначихсан Чингисийн скай-ийн хашаанаас гарч явсан
даа. би яг таньсан.. Худлаа гэвэл энэ Баагий ч харсан.. тийм биз дээ? чамд хачирхалтай санагдахгүй байна уу? гэж Жака асуулаа. -Наадахь чинь юу яриад байгаа юм? гэж асуухдаа Итгэлийн хоолойд эргэлзсэн өнгө тод мэдэгдэж байлаа. тэр нь Жакагийн үг ортой юм байх байгаа гэсэн эргэлзээ байв. -Мөн л байх шиг байсан. гэхдээ Жака чи энэ тухай Итгэлд хэлэхгүй гэж тохироо биз дээ хэмээн Баагий уурслаа. -Зулаа, мөн ч байсан юу нь болохгүй байгаа юм? хамаатан садан, найзынхаа машинд суусан байж болно ш дээ гэж Итгэл хэлээд хаазаа нэмлээ. -Өө за за, хүн болгонд Экспэдишин унадаг хамаатан байдаг бол сайхан л юм. Тэр тусмаа Хайлаастын нэг асрагч охинд. Тэр чин зуун сая-ын машин гэдгийг чи сайн мэдэж байгаа ш дээ. Хачин санагдахгүй байна уу? Чи ч бүүр тоглгойгоо алдчихжээ. Хайран сайхан найз минь хэмээн шогширсноо уг нь ийм залуу байгаагүй л юм сан. Миний найз. Чи бодооч. За яахав. Тэр чинь экспэдишин унаж яваагүй болог. Хүн андуурчээ гэж бодъё. Тэгвэл хүн яаж сохрохоороо тийм зүгээр нэг
асрагч хүүхэнд ингэж ухаангүй дурладаг юм бэ? гэдгийг л гайхаад барахгүй юм. Чи чин ээж, дүү 2-оо тэжээх ёстой хүн. Тийм айлын охиноор яах гэсэн юм бэ? Ээж чинь мэдчихвэл бөөн асуудул гарна даа. Манай ээж бол боогоод үхчихсэн. Цолмон эгч… -За одоо боль. санаа тавьсанд баярлалаа. Ээжтэйгээ би учраа ололцож дөнгөнө. Би тэр охиныг хэнд ч доромжлуулахгүй. Ярианийхаа сэдвийг өөрчилчих гэж Итгэл ууртай хэлэхдээ найзынхаа үгийн үнэнийг ойлгож л байлаа. Ээждээ Зулаагийн тухай яж хэлэх бэ гэсэн бодол тууний хайртайгаа учирсэн энэ жаргалтай одруудийг гутааж байгаа билээ. туунээс гадна Зулаагийн тухайд тийм ядуу айлийн охин гэхэд эргэлзэх юм оороо ч бас ажилагчихаад байгаа билээ. гар утасийг тийм сайн ашиглаж байсан ни. тэр ихэмсэг тоомжиргуй харц, чанартай хувсас, ориг пууз,
францэ духи анхилуулсан цэвэрхэн арис ни туунийг явч гэр хорооллийн хун биш гэдгийг илчлээд байдаг. тэгээд бас гэрийнхнийхээ тухай ярихаас булзааруулаад байгаа ни гайхалтай биш уу? ямар учиртай бусгуй ингэж зурх сэтгэлийг ни эзэмдчихсэн юм, буу мэд……..Хамгийн анх тэр нэгэн шөнө диско-н дээрээс олж хархад харц тулгарсан тэр хархан нүд л сэтгэлд нь хоргодчихсон. Түүний унагачихсан шүрэн бугуйвч , түүний тэр айсан янзаганых шиг харц, уулзах гэхэд эрвээхэй шиг үргээд алга болчихсон нь сэтгэлийг нь улам татчихсан хэрэг. Урьд нь бол тэр танилцъя гэж хүссэн л бол ямар ч бүсгүйг урдуураа өнгөрүүлж байгаагүй. Өөдөөс нь ирж наалдаад өвөрт нь ороод байдаг хүүхнүүд л байснаас биш Зулаа шиг зугатаад алга болохдоо сэтгэлийг нь шархлуулсан нь хэзээ ч тааралдаж яваагүй билээ. тэгээд бас тийм оньсого шиг зантай. … Итгэл нэг л мэдэхэд түүний тухай бодоод инээмсэглэчихсэн давхиж явлаа. Тэр 3-ын хотод
орж ирэхэд үд өнгөрчихсөн байлаа. Жака, Баагий 2 өнөөдөр 3-н пар будаа гэсээр гэртээ буулаа. Баагий 2 найздаа баярласнаа хэлээд үүргэвчээ барьсаар орц руугаа толгой гудайн орлоо. Аав нь Төв аймгийн нэгэн сумын дарга хийдэг хөдөөний хүүхэд тул Баагий нагац ахындаа байдаг билээ. Харин Жака за усанд ордог хэрэг гэсээр буув. Тэр бол айлын эрх хүү, эцэг эх 2 нь дотоожноос нь эхлээд хамаг хувцсыг нь угаан элдэв салад хуурга хийж өгөн гэрийн ажилд гар ч хүргэдэггүй тул гангалаад л охин эргүүлж яавхаас өөр санаа зовох юм байх биш. Харин Итгэл гэрээрээ ч орсонгүй шууд л Зулаагийн ажил руу явлаа. гэнэт ажил дээр нь яваад очвол жинхэнэ сюрприз болох байлаа тэгээд ч гар утасных нь зай суучихаад хөдөө явах болсноо ч дуулгаж чадаагүй хэл сураггүй алга болсон хүн чин ганц хоёр сарнай, хайрцагтай чихэр аваад эмнэлэг дээр нь очив. Ядаж байхад баруун 4-н
зам түгжирээд яарсан сэтгэлийг нь хясах шиг, бас шатахуун нь дуусаад шатахуун түгээгүүр дээр 5 мин алдаад хотод давхиж болох дээд хурдаар ажилийнх нь гадаа очив. Эмнэлгийн гадаа хүн машин ихтэй байлаа. Ид ажлын цаг байсан болохоор гаднаас нь сигналдаад нэмэргүй байсан тул ороод асуулаа. Гайхалтай нь Алтанзул ажилаасаа гарчихсан гэж жижуур өвгөн хэлэв. Зай нь суусан гар утсаа аль 5 өдрийн орой гэртээ орхисон чигтээ тул цагаан утасаар гар руу нь залгатал салгасан байв. 2-хон хоног хөдөө яваад ирэхэд ни ажлаасаа гарчихдаг гайхалтай хэрэг ээ. Гэр руу нь очихоор шийдэв.
Хайлаастийн хуучин эцсийн худгийн хажуу дахь ногоон хаалгатай хурэн хашааний гадаа очлоо. энд Зулааг хургэж ирж байснаас биш ядаж хэнийх гэдэг айлыг нь асуугаагүйгээ сая л санав. Өдрийн цагаар сургуулийн ганц нэг хүүхэд явж харагдахаас гэр хорооллын гудамж эл хуль байх ажээ.
