Ээлж солих болоогүй тул Намуун хувцасаа сольчихоод Ерөнхий эмчийн өрөө рүү шагайвал Чулуун эмч ашгүй байж байв. Намуун утсанд нь гар компютераа холбоод гялс э-мэйлээ шалгаадхая гэж
гуйлаа. Мэдээж аавынх нь найз, бас өөрийнх нь хуйвалдагч түнш нь татгалзсангүй. Яг гадагшаа гарах гэж байсан гэнэ. Намуун каартныхаа кодыг хийгээд интэрнэт-д холбогдчихсон сууж байтал гай болж Сараа
сувилагч ороод ирэв. -За, энэ чинь даргын өрөөнд орчихсон notebook мүүк залгачихсан их сууж байх шив дээ. Коридорын шалыг хэзээ угаах юм? хэмээн сэжигтэй харцаар цоо ширтэн, элгээ тэврэн зогсов.
Намуун одоохон гээд сандран босохдоо гар утсаа унагачихлаа. -Энэ чинь юу вэ? Чи чинь ажилд орохдоо гар утасгүй, гэртээ ч утасгүй гээд байсан биш бил үү. Яагаад утас мутас нуугаад байсан юм бэ? Чи ер нь
энүүгээр юу шиншлээд яваа юм? -Юу ч шиншлээгүй. Та ч намайг шиншлэх хэрэггүй гээд Намуун санд мэнд shut down хийж компютeраа хаагаад бослоо. Тэр даргын өрөөг түгжээд шал угаахаар
явж байхдаа тааруухан хэрэг боллоо. Энэ Саранчимэг чинь одоо Джэймс Бонд юмуу, хаашаа юм, юундаа хүн мөрдөөд байдаг байна аа хэмээн зэвүүцсээр байлаа. Харин Сараа хүүхэн дуслын тариа бэлтгэж зогсохдоо энэ Алтаа ямар учиртай амьтан бэ? тэр notebook, аймаар үнэтэй утас хэнийх бэ? Анх ажилд ороход нь нүд нь нэг л биш байсан юм аа. Цаанаа л нэг бардам, ихэмсэг, би заавал чиний нууцыг мэднэ дээ гэсэн зэвэргэн бодол толгойд нь эргэлдэх аж.Эмэгтэй хүн нэг л хүнд дургүй нь хүрчихвэл зогсохыг мэдэхгүй өширхдөг. Тэр хүн өөрт нь ямар ч гэм хийгээгүй байсан ч хамаагүй. Ялангуяа өөрөөс нь ямар нэг юмаар хол илүү байх юм бол тийнхүү өширхөх хангалттай шалтгаан болдог билээ.Сараа дуслын системээ бэлтгэчихээд гархад
Алтаа тарианы өрөө цэвэрлэхээр зөрөөд орж ирэв. Тарианы өрөө дээд зэргийн цэвэрхэн байх ёстой. Битгий гурилдчихаарай, би ирж шалгана шүү гээд тэр Намуун руу эгдүүтэй харцаар ширвэчихээд гарлаа. Тэр жижүүрээс даргийнхаа өрөөний түлхүүрийг авч сэмхэн орлоо. Алтаагийн цүнх, computer 2 түрүүн орхисон янзаараа байж л байв. Зүйтэй. Ажаа нь одоо л учрыг нь олж хужрыг нь тунгаана даа гэж тэр бодоод цүнхнээс нь Моторолла маркийн чамин утас гарган ирэв. Унтраалттай байв. Пин код энэ тэргүйгээр асаачихлаа. Картны утас биш бололтой. Пондыг нь ухаж байгаад ээж хэмээн хадгалсан 9911-тэй дугаар олоод байтал хонгилд даргын дуу гарлаа.
Сандарсандаа утсыг нь унтрааж ч амжсангүй цүнх рүү нь хам хум шургуулаад яаран гарахдаа -Хулгайч шиг гэж өөрийгөө шоолон бодсон ч дотроо сэтгэл тэнэгэр байлаа. Ээж нь 9911-тэй утастай байхыг бодоход баян айлын бандгар охин байх нь ээ. Тэгээд энд үлийгээ хийж шал угааж явдаг байна аа. Энэ л түүнд гайхалтай оньсого байв. Ямар ч гэсэн нөгөө дугаарыг өөрийнхөө утсанд тэмдэглэж аваад юу ч болоогүй юм шиг дуу аялан тарианы өрөө рүү алхав.Тэр ажлаа дуусгаад өнөө утас руу хэд хэд залгатал авсангүй. Эсвэл салгачихсан байх аж. Ямар ч гэсэн энэ сэхүүн амьтныг зүгээр орхихгүй дээ гэж бодсоор байв. Сараагийн хувьд тэр computer, тэр утас бүгд мөрөөдхөөс
цаашгүй зүйлүүд билээ. Түүний хувьд амьдралдаа ганц ч мөрөөдлөө биелүүлж үзээгүй болохоор юм бүхэнд сэтгэл дундуур явдаг юм. Түүнийг товчхон тодорхойлох юм бол тун удахгүй ганц бие хөгшин хүүхнүүдийн эгнээнд шилжих гэж байгаадаа бухимдсан хүүхэн билээ. Одоо хэдийнээ 27 хүрчихсэн байтал түүнд нөхөр ч алга, хүүхэд ч алга. 2 өрөө байранд аав, ээж, дүү нартайгаа олуулаа, арай л бие биен дээрээ гишгэлэх нь холгүй шахам, чихэлдэн амьдрахаас залхаж гүйцсэн ч тусдаа гарах бодол нь бас л мөрөөдөл хэвээр үлдсэн.10-аа төгсөөд Анагаахын их сургуульд элсэх гээд оноо дутсан. Ингээд эмч болох мөрөөдөл нь бүтээгүй, тэдний эмнэлэгт гуанзны угаагч, асрагч хийгээд хашаанд амьдардаг, цалин нь өөрийнхөөс нь хамаагүй бага, тэгээд хүн бүхэнд загнуулж явдаг мөртлөө өчүүхэн ч гутарч явдаггүй
Цэвлээ, Ганаа, Отгоо гээд л өрөвдмөөр амьтад байж л байна шүү дээ. Гэхдээ тэдний амьдрал бол тэдний л амьдрал шүү дээ. өөриигөө дорой улстай харьцуулж доошоо ороод ч яaх юм билээ. Гэтэл энэ Алтаа… анх ажилд орохдоо л таалагдаагүй. Хэдийгээр джинс, пүүз өмсөж даруухан хувцасласан харагдсан ч бүх юм нь чансаатай шал өөр харагдсан юм. Нүднийх нь харцыг бол ярих ч юм биш, тэгтэл баян айлын охин байж. Тэгээд ямар юмаа хийж энд асрагч сувилагч нартай хутгалдан ажил хийж, элдвээр жүжиглэж явдаг байна аа. Хийх юмаа олж ядсан амьтан бэ? Сараа ямар ч байсан ээжид нь энэ тухай хэлэх л болно. Хэлж байж л санаа нь амарна. Бүр дургүй хүргээд байгаа юм гэж Сараа хүүхэн шүд зуун бодсоор…Намуун цаг руугаа хялалзсаар арай гэж нэг
юм 6 болголоо. Бараан үүлс тэнгэрээр нэг нэвсийж хотыг юу юугүй дараад унагачих гэж байгаа юм шиг энэ бүрхэг өдөр түүний сэтгэл зүрх далдын нэгэн баяр хөөрт автан гэгээ татах аж. Тийм ээ, удахгүй Итгэлтэй уулзана. Ингэж бодохоор өөрийн эрхгүй инээмээр санагдаж, түүнээсээ болж ганцаараа инээчихсэн зогсож байвал хүн намайг мэдрэл нь зүгээргүй галзуу охин гэж бодох байх даа гэж бодон тэр бодлоосоо бас л инээд нь хүрэх ажээ. Ер нь үе үе гэмгүйхэн галзуурах сайхан шүү дээ. Урьд нь барагдашгүй их, баршгүй хэцүү санагддаг байсан цэвэрлэгээний ажил өнөөдөр хийгээд л баймаар амар, хөнгөн сангадах нь хачин. Түрүүхэн Сараа сувилагчтай даргын өрөөнд тулж сэтгэл тавгүйтсэнээ ч мартчихажээ. Ер нь муу юмыг мартаж байж л амьдрал сайхан байдаг эгэл үнэнийг тэр одоо л ойлгож байх
шиг.Ажилд ороод 22 хоног өнгөрчээ. Жавхаагийн толгойд яахаараа ийм сонин санаа орж ирдэг байна аа? энэ тэнэг тоглоомонд оролцохыг зөвшөөрөх хүртэл тэнэглэснийг бодоход Итгэл түүнд анхны харцаар таалагдсан байх нь ээ. Тийм ээ, таалагдсан болоод л тэр асрагч Алтаа болчихоод одоо яаж эргээд Намуун болохоо мэдэхгүй мангартаж зогсоо юм биш үү? Ямар ч байсан Намуун баян айлын охин гэж эцгийнх нь хөрөнгөнд биш, өөрт нь дурласан залуутай учирчээ.Итгэлийн гар бугуйнд нь хүрхэд бүх биеэр нь тог цохих шиг болсныг саналаа. Хэдхэн вольтийн сулхан гүйдэл цохих шиг. Гэтэл
урьд нь Хасарын гар биенд нь хүрэхэд ямар ч мэдрэмж төрж байгаагүйг сая л саналаа. Бүр хаалганы бариул, харандааны үзүүр хүрч байгаа юм шиг тийм л хөндий хүйтэн байдаг байж. Тэгхээр Итгэлд хайртай болсон байх нь.
