Шөнийн 2 цаг 34 минут. Нам гүм тас ха.ранхуй ойн гүнд Лувсан захирлын унаж ирсэн Lexus машины гэрэл л асаатай. Хүйт.эн хө.рсөн дээр хэдийнээ үүргээ биел.үүлсэн га.р буу, Нинагийн дутуу та.таж
хаяс.ан янж.уур тамх.ины иш.нүүд мөн Лувсангийн цааш нь хару.улсан тусл.ах зал.уу бүгд а.мьгүй хэвтэ.цгээнэ. Нина ч тэр, Лувсан ч тэр төлөвл.өгдөөгүй уулзалтын өмнө хоёул сог.тчихсон байсан ч,
одоо бол хэн хэнийх нь а.рхи гарч, бүхнийг эрү.үл ухаанаар эргэцү.үлэхтэйгээ болсон байлаа. Энэ олон жилийн турш тэр хоёр гэр бүл гэх нэрийн дор амь.дарсан ч, энэ шө.нө тэд бие биенээ анх удаа
жинхэнээсээ таних шиг болов. Нинагийн дотор олон жилийн турш хуримт.лагдсан гом.дол, хару.усал, цөхр.өлийг Лувсан мэдээгүй явсан гэхээсээ илүү мэдэхийг хүс.ээгүй байж магад. Алуу.рчин, шу.лам, ёрын
хүү.хэн гэж бодо.гдох тэр эмэгтэй ч гэсэн дотроо эх хүн. Яг л бусад шиг хүүхдээ т.эвэрч энхр.ийлэхийг хү.ссэн эх хүн. Түүнээс тэр хувь төө.ргийг нь хулг.айлсан Лувсангаас сала.агүй шалт.гаан нь өш.өө
ав.алт байсан гэж үү? Хүн болгонд өөрийн гэсэн түүх бий. Хамгийн адг.ийн, хамгийн өөдг.үй хүнд тийм болоход нь нөлө.өлсөн шалт.гаан байдаг. Харин Лувсан ямар хүн бэ? Лувсанг хүмүүс мөн.гөндөө бас ажилдаа хамгийн их хайртай гэж ярьдаг. Магадгүй түүний дотор хайрла.гдаж үзэ.эгүй жаал хүү орш.соор, доголон нул.имс унага.саар байж мэднэ. Хайрлаг.даж үзээгүй хүн, бусдыг хайр.лаж чадна гэж үү? Лувсангийн хүү.хэд нас үнэхээр ээдр.ээтэй өнг.өрснийг хэн ч мэддэггүй. Ядру.ухан, та.рчиг айлын ганц хүү болж төр.сөн тэрээр нас.тай эцэг эхдээ хайрл.агдах гэж биш тэднийгээ тэжэ.эх гэж тө.рсөн гэлтэй. Тавхан настайд нь мө.нгө олж ир хэмээн гэр.ээсээ хө.өж, гар
хоосон ир.сэн үед нь шийт.гэл болгон гэртээ ор.уулалгүй гадаа хон.уулдаг эцэг, хү.үгээ өмө.өрч чадд.аггүй сул дорой эх. “Мө.нгө бай.хгүй юм чинь би хэнд ч хэр.эггүй юм байна” гэсэн сэт.гэхүйг өв.өртлөн өссөн Лувсан хүнийг хай.рлах мэд.рэмж, гэр бүлийн хал.уун дул.аан уур ам.ьсгал гэж мэдэхгүй гагцхүү мөн.гө ямар хүч.тэйг л сайн яс маха.ндаа тул.тал ойлгоно. Удалгүй эцэг эх нь байш.интайгаа шат.аж на.с бар.ахад Лувсан хара.мсаж, гунигл.асан ч үгүй, энэ хор.воо дээр өөрийн гэсэн байр суу.рьтай нэгэн болохын тулд мө.нгөний төлөө ула.йран хөдөл.мөрлөсөн билээ. Лувсан хүүхэд насаа хэнд ч ярьд.аггүй, хэнтэй ч дотн.осдоггүй, шил вис.кинд бүх гу.ниг зов.лонгоо
үлдээхийг хүчил.сээр ирсэн ма.хан бие. Тийм хүн эхнэр, охин гээд хэнийг ч сэтг.элээсээ үл хай.рлах нь мэдээж… Нинаг “Чи юу ч мэд.эрдэггүй өө.дгүй нов.ш байж болох ч чамаас бусад нь мэд.эрдэг юм за юу?” гэх мөчид Лувсан нэгэн хат.уу үнэ.нтэй нүүр тулг.арах шиг болж, түүний өөдөөс нэг ч үг дууг.арч чад.алгүй ор.илж, х.ашхирч хэлсэн болгоныг нь хэзээ ч со.нсож байгаагүйгээрээ анха.аралтай сонсоно. Лувсан Нинагийн өмнө, энэ хо.рвоод мэндэлж ам.жаагүй охи.ныхоо өмнө, Луна, Нараа бас тэдний ээж.ийн өмнө бур.уутай хэдий ч тэрийгээ хожуу ухаа.рсан нь хэдхэн минутын өмнө байв… – Чиний зөв, – хэмээн Лувсан Нинаг хэдийнээ ярьж дуусчхаад хоёр алгаа нүүрэ.ндээ наан чим.ээгүй уй.лж байхад нь хэлж орхив. “Чиний зөв”
гэдэг үгийг магадгүй Нинад анх удаа сэтгэлээсээ хэлж байгаа болоод тэр үү дэндүү эв ха.вгүй, худ.лаа ч юм шиг сонсогдоно. Хэчнээн хоёрхон үг хэдий ч, Лувсанг хэл.сэнд нь гайх.ширсан Нина толгойгоо сэгс.чин: – Би… би Лунаг жинхэнээсээ ала.х гээ.гүй юм шүү. Би энэ олон жилийн турш шөнө болгон ох.иноо бод.ож уйл.ахдаа түүний өмнө Лунаг яг адил байдлаар газарт бул.ах өр.тэй гэж боддог байсан. Тэгвэл н.ялх ох.ин минь тайв.шрах юм шиг сана.гддаг байсан. Хэрэв тэгвэл тэр минь уйла.хаа болиод намайг ууч.лах юм шиг сана.гддаг байсан… Гэхдээ чиний буу.даж унаг.аадаг ту.слах залуу Луна дээр шор.оо а.сгаж байх үед миний бах хан.ах биш, харин ч би их ай.сан. Би чамайг зогсо.охоор ирсэнд ба.ярлаж байна. Би айса.ндаа ч баярлаж байна. Тэр
чинь надад жоохон ч гэсэн хүн чан.ар үлд.сэн гэсэн үг биз дээ? – Тийм ээ, Нина, би чамайг Лунагийн үхл.ийг чин сэтгэлээсээ хүс.ээгүй гэдгийг м.эдэж байна. Нина, чи намайг уучи.лж чад.ах уу? Би … би чамайг одоо хүртэл охиноо.соо болж ийм хүнд ша.рхтай байсныг мэд.ээгүй явж. Ээж болох эрх.ийг чинь үгүй хийсэ.нд намайг өршөөгөөч…, – Нина чив чимээгүй нул.имс дусл.уулан Лувсанг тэв.рэн зогсоно. Тэр үед Нараа машинаасаа бууж ирэн, – Та хоёр мөн ч хоорондоо таа.рсан хүмүүс бол доо! Эзэ.гтэй дөнгөж саяхан тэргэ.нцэр дэ.эрээс босч чада.хгүй байгаа өрөвдө.лтэй ихрийг минь газарт бул.аад зог.сож байхад яагаад та уу.члал гу.йж байгаа юм бэ? Та хоёрын хувьд бүх юм ямар ама.рхан юм бэ? Та манай ээжээс хүүх.дийг нь була.аж
авч явахдаа уу.члал гу.йсан юм уу? Та Лунаг хагас дутуу хайр.аар өс.гөж ийм байдалд оруу.лсандаа гэ.мшсэн юм уу? – хэмээн хамаг хүчээрээ бар.хиртал Лувсан хоёр гараараа нүүрээ таг.лан газарт сөгд.өж нули.мс унагаан: – Би түмэн бур.уутай! Би буру.угаа хүлээе, охин минь! – газарт ун.асан бу.уг авч зүрхэн тушаа га.зраа они.лоход, Нина: – Үгүй ээ! Лувсаан, битгий! – хэмээн хаш.хирч, бу.уг була.аж авах гэсэн ч хэтэ.рхий оро.йтсон байлаа… Булги.лах хал.уун ц.ус хүйтэн хөр.сөн дээр урс.аж хэний ч хүлээ.гээгүй төг.сгөл ирэв. Луна машинаасаа б.ууж чадал.гүй амаа да.ран уйл.саар, Сүлдээ Лунагийн нули.мсыг арчих.аас өөр зүйл хийс.энгүй. Нараа хэдий аавыгаа үз.эн
яд.аж байсан ч, түүний үхл.ийг хүсээгүй нь мөн адил урсах нули.мснаас нь мэд.рэгдэнэ. Нина Лувсангийн хө.рч буй биен дээр цээ.жээ наан, цуса.нд нь буд.агдан Лувсанг сэрэ.хгүйг мэдэж байгаа ч, таср.алтгүй уй.лан дуудсаар…Лувсангийн үхэ.л нүг.лээ нами.нчлах гэсэн орол.длого байсан уу эсвэл энэ бүх хугацаанд зугтаа.саар ирсэн асуудлууд нэг дог гарч ирсэнд”бүр мөсөн” зу.гтах орол.длого уу гэдгийг бур.хан л мэдэх байх. Нэг жилийн дараа. Нина тэр явдлаас хойш сэт.гэл зү.йн эмч.илгээнд явж бүрэн эдг.эсэн байв. Одоо түүнийг толг.ойд орж ирэх айм.шигт бо.длууд, гунигт хару.усал ор мөр.гүй алга болсон. Тэр жирийн л нэгэн бусдад сайн сайхнийг хү.сдэг эмэгтэй… Яг л арван наймтайдаа ба.йсан шиг ээ…Нина асра.мжийн газр.аас хоёр
сартай бяцхан охи.н үрч.лэн авч, амс.ахыг хүсдэг тэр л жаргалаа нөхөн авч, хөөрхөн охин.тойгоо сайхан ам.ьдарч байгаа. Лунагийн мэдэ.эгээ ал.дсан хөл бага багаар мэ.дээ орж, Сүлдээгийн туслам.жтайгаар нааш цааш алхах дасг.алуудыг хийсээр одоо удаан ч гэсэн бие даан алх.даг болсон. Луна Сүлдээтэй гэрлэн аавынхаа гэрийг за.рж тэр мөнгөөр нь дэлх.ийгээр аялах аяллыг эхлү.үлсэн нь одоо хүртэл дууса.агүй л байгаа… Харин Нараа Лувсангийн компа.нийг өвл.өн авч, бага багаар түүний биз.нест суралцан амжи.лттай авч яваа. Луна, Нараа хоёр Нинатай дахиж уу.лзаагүй ч, хааяа нэг утас цохин холбо.гдож хуучны сайхан танилууд шиг мэндээ мэдэцгээнэ.
Нараа Лувсангийн компа.нийн нэрийг ээжийн.хээ нэрээр солин “Соёлмаа” болгон өөрчи.лсөн нь хүн болгонд зөв шийд.вэр шиг санагдана. Соёлмаа, Лувсан хоёр хоорондоо ямар харьц.аатай байсан нь нууц хэвээр үлдсэн билээ… Төгсөв.
