Дүүтэйгээ уулзаагүй олон жил болсон учраас хэр их өөрчлөгдөж, амьдралд нь юу болж байснийг мэдэх юм алга. Тэгсэн хэдий ч цоглог, цовоо сэргэлэн томоогүй дүү минь ам.иа хор.лох хэмжээнд очтол
амь.драл нь утгаа алд.сан гэж үү? Бүжмаад юу тохиолд.соныг яаж м.эдэх вэ? Ээжид минь гада.рлаж байгаа зүйл бас л байхгүй гэсэн. Өдөр болгон л инээмсэглэж, дуу аялдаг хүн нэг л өдөр а.миа хор.лосон
гэх нь гуниг.тайгаас гадна дэндүү цочир.дом үйл явдал. Хэн нэгэн сүрдү.үлсэн бай.вал яах вэ? Ам.иа хорл.осон биш байвал яах вэ? Би гэрээсээ гар.алгүй гашуу.дан хэдэн өдөр болов… Би ингээд бүх зүйлээс зуг.таад байж болох.гүйгээ ойлгохын дээдээр ой.лгож байлаа. Юу хийх
ёст.ой юм болоо? Хамгийн гун.игтай нь дүү минь юу юугүй хаалга тогш.оод “Тогл.оом байсан юм аа” гээд чанга гэгч нь инээд ал.даад ороод ирэх юм шиг сана.гдаж, битүүхэн хий хүл.ээлт үүсгэнэ. Дүү
минь надаар их тог.лодог байсансан. Тэр үед зал.хаж, томоогүй дүүгээ заг.инаад л … Энэ зүүд биш, тогл.оом нар.гиа биш, бодит амьдрал гэдгийг хүлээж ав.ах нь чулуу зал.гих шиг хэцүү санагдана. Би
дүүг.ийнхээ үхл.ийн талаар олж мэ.дэх ёстой. Юун түрүүнд би дүүгийнхээ хамгийн сайн найз болох Үжинтэй уул.заж зарим зүйлсийг асу.ухаар шийдлээ. Сүүлийн үед эсвэл бүр сүүлийн хэдэн жил тэд хэр дотно найзласныг мэдэхгүй ч Бүжмаагийн найзуудаас мэдэж байгаа хүн гэвэл Үжингээс өөр хүн б.айхгүй. Бүжмааг 5дугаар ангид байхад нь Үжин шилжиж ирээд тэр хоёр зүү орох зайгүй сайн найзууд болцгоосон. Сургуулиараа л тэр хоёрын дотно нөхөрлө.лийг мэддэг бөгөөд, Үжин Бүжмаа хоёр гэдэг нь бараг холбоо үг шиг болсон байдагсан. Намайг завгүй үед дүүд минь хань болоод, хамт хичээлээ хийдэг найзтай болсонд нь би Бүжкагаас дутах.ааргүй их баярладаг
байлаа. Заяаны хос гэдэг шиг тэр хоёр заяаны найзууд байв. Хүн болгонд тийм найз ол.дохгүй. Нэг нь хичээлдээ ирээгүй өдөр нөгөөх нь гуни.глаад л, бие биедээ их сайн. Хичээлээ тарах.аараа сургуулийнхаа хажууд байрлах кафенд юу ярьдаг юм бүү мэд хэдэн цаг суучихдаг. Харах болгонд л инээлдэж, хөгжилдөж байдаг хоёр дүү минь. Нэг нэгнээ хамга.ална гэж жигтэйхэн. Үжин төгөлдөр хуур тоглож, харин Бүжмаа дуу дуулах дуртай… Мон.гол дахь дугаараа сэргээж Үжингийн дугаарлуу хэд хэд залг.атал авс.ангүй. Дугаараа сол.ьсон байвал хаанаас өөрийнх нь дугаарын олнодоо хэмээн толго.йгоо гаш.илган суутал ашгүй Үжин эрг.үүлж залгаж байх нь тэр. — Байна уу? Үжин үү? Сайн уу, эгчийн дүү? Бүжмаагийн эгж Баярмаа байна. — Өө сайн
байна уу та? Монг.олд ирч.ихсэн юм уу? — Тийм ээ. Дүүгийнхээ талаар сонс.оод шууд л ирсэн… — гэхэд Үжин утасны цаанаас чангаар у.йлж эхлэв: — Би үнэхээр их хар.амсаж байна. Би Бүжкаг ба.йхгүй болсонд одоо хүртэл итгэ.ж өг.өхгүй байна, эгч ээ! — Харин тийм ээ… Чамайг завтай бол эгч нь чамтай уул.заж хэдэн юм лав.ладаг юм билүү? — Тэгье, тэгье. Уулза.лгүй яахав. Үжин сүүлд харс.наас минь хойш их өөрчлө.гдөж үсээ ург.уулж нүдний шил зүү.дэг болсон байлаа. Нүдрүү нь ха.ртал гал нь унта.рч, ямар ч амь.гүй хоо.сон харагдна. Өнгөрсөн шөнө гэлтгүй олон өдөр уйл.сан нь түүний хавд.аж ул.айсан нүүрнээс нь мэд.эгдэж байлаа. Мэдээж хамгийн сайн н.айзаа тэгэж алд.ах нь өөрөө бага зэрэг үх.эхээс ялг.аагүй байх. Надад тийм дотно найз
бай.хгүй ч, тэдний харь.цааг сайн мэддэг хүний хувьд би Үжингийн сэтгэл дотор ямар айм.шигтай зүйл болж бай.гааг хэнээс ч илүү м.эдэрч байлаа. Бид хоёр аар саар зүйлс ярьж гадаа хэсэг ал.хаж байснаа ойрхон харагдах кофе шопруу орж тэнд яриагаа үргэлж.лүүлхээр шийдлээ. — Би Бүжкаг явсан өдрөөс хойш нэг ч унт.аж чадаагүй. Унтах гэхээр яагаад ч юм цоч.иж сэр.ээд байгаа, — хэмээн Үжин цонхоор ширт.энгээ бувтнан хэлснээ гэнэт бяцхан инээмсэглэж: — Бүжмаа яг одоо энд байсан бол цонхны цаанаас наашаа ширт.ээд байгаа тан.ихгүй залууруу хэлээ гарг.аад шоо.лох байсандаа, — гэснээ уйл.чихав, — Намайг Аме.рик явснаас хойш та
хоёр өмнөх шигээ дотно найзлахаа бол.ьсон гэж сонссон, — Тийм ээ. Тэрэнд би маш их хар.амсаж байна. Арван жилээ төг.сөөд яг хэвээрээ байцгаана шүү гэж бие биедээ дандаа ам.ладаг байсан ч хэн нь ч амлал.тандаа хүрээгүй. Бүжмаа урлагийн сургуульд орж маш их найз.уудтай болсон. Харин би эм.чээр сурж түүнийг уулзья гэхэд нь завгү.йдээ ч биш, өөр найзуудтай болсонд нь гом.доод нээх их уул.здаггүй байсан, — Үжингийн нүднээс тас.ралтгүй ну.лимс ур.саж байв. — Бүжмаагийн амьдрал яг л кино шиг өөрчлө.гдөж байсан. Маш их тани.лууд, ажлын сан.алууд, түүний араас гүйх олон эр.чүүд гээд л… — Эрчүүд гэснээс Бүжмаа сүүлд найз зал.уутай болсон гэж сонссон. Чи тэр хүнийг та.них уу? — гэж асуухад Үжин санаа алд.аад хэсэг чим.ээгүй суув, — Бид хоёр нэг удаа маш хүчтэй мууд.алцсан. Тэр
шалтгаан нь бол түүний найз залуу. Урлагийн сургуульд орсон хойноо ангийнхаа Халиун гэдэг охинтой бусдаас илүү найз.лаж байгаагаа надад хэлсэн. Сайндаа ч биш тэр охины найз зал.ууд дурл.ачихсан гэсэн…Бүжмаа олон найзтай болсон ч сэтг.элээ нээх найз түүнд олдо.огүй учраас иймэрхүү асуудлаа надтай хуваа.лцдаг хэвээрээ байсан. Нэг л өдөр “нөгөө за.луу минийх бол.сон” гээд надад хэлэхээр би уу.рлаж ор.хисон. “Бүжмаа чи хэн нэгний найз зал.ууг бул.аачихлаа гэж үү?” гэхэд тэр их л ам.жилт олсон юм шиг инээм.сэглэж маг.туулж байгаа аятай баярлахад нь би их гай.хсан. “Хүний зо.влон чамд жар.гал болж ир.эхгүй” гэж би түүнд хэлээд бид хоёр хэр.элдсэн. Бу.рхан минь… Бүжмаа! Очиж очиж хүний найз зал.уутай… Дүүгийн минь үйл.дэл намайг гайхшр.уулхаас гадна тэр
явдал дүү.гийн минь үхэ.лтэй хам.аатай байж болз.ошгүй мэт сана.гдаад явчихав. — Үжээн… Чи Бүжмааг яагаад ам.иа хорл.ох болсон гэж бод.ож байна? — гэхэд минь нүдээ том.руулж надруу ойртоод: — Баярмаа эгч ээ, би Бүжмааг ам.иа хор.лосон гэж бодохгүй байгаа, — гэв.
