Түвшин урд өмнө хэзээ ч амса.ж үзэ.эгүй хайрын амтыг амс.ан түүндээ бялуу.ран жарг.алтай явна. Ням үнэхээр халам.жтай дээр бас их м.эдрэмжтэй аж. Тэр хоёр Түвшингийн гэрт нууц.аар ор.он хамтдаа
ор.ондоо хэв.тэн эрхл.элдэн сайхан бүхнээ хара.мгүй ярих мөч.үүд л хамгийн сайхан нь байдаг байв. Ажил дээр харин бусдаас ну.угдан сэмээр.хэн ажлын шуга.маар Түвшин хаяа өрөөнд нь орон
танил.цуулж байхдаа л дотно бусад үед жи.рийн л дарга, ажилтаны шугам.аар төв харьц.ацгаана. Түвшин хайртдаа дуртай хоолыг нь хийн хү.лээсэн ч Ням ирдэг цагта.а ирс.энгүй. Гадаа гарч зөндөө
хүл.ээсэн ч Нямаас ямарч су.раг байд.аггүй. Анх удаагаа ирнэ гэчи.хээд ирэ.эгүй болохоор Түвшин яагаад ч юм хөн.гөн гу.нигт хүлэг.дэн, түмэн бодолд ээр.эгдэн орондоо хэвтэнэ. Нямын дэр.лэж унт.даг
дэрнээс түүн.ийх нь үн.эр үнэртэ.хэд Түвшин энгэртээ тэв.рэн тэр бүр гар.аад байд.аггүй нулим.саа хүртэл уна.галаа. “ Ням минь ха.йрт минь чи урд нь хэзээ ч ин.гэж ба.йгаагүй, юу болс.он юм бол? Аав, ээж
нь га.йгүй байгаа нээрээ энэ чинь настай х.үмүүс байдаг гэсэн. Би ч гэж дүүрч.ихсэн охин юм даа. Хүний аав, ээжийг бо.дож санаа зов.ж байж өөрийнхөө ээ.жийг ду.рсах ч үгүй юм ар.ай ч дээ. Ээ.ж минь ох.ин нь са.йн байгаа. Амралтаа аваха.араа тандаа гүй.гээд л очино. Саяхан ах ир.ээд явсан болохоор та миний талаар бүгдийг со.нссон байх…” ийнхүү эл.дэв бо.дол бодсоор нэг мэдэхнээ бүхл.ээрээ унт.чихсан байв. Түвшин нута.гтаа нөгөө л сайхан гол дээрээ ах, эгч нарта.йгаа тогл.он байтал том мо.гой аавынх нь дэргэд цаг.ираглан хэвт.эж байна гэнэ. Түвшин мого.йг харчи.хаад ААВАА хэмээн хичнээн дууд.сан ч аав нь хар.ахгүй байна гэнэ. Түвшин дахин аа.ваа хэмээн орил.соор сая нойрн.оосоо сэрэв. Бүх.лээрээ унтса.ндаа тэрүү нэг бол
зүү.дэлсэн зүү.днээсээ бол.сон уу бие нь нэг л тух.гүй чи.лсэн байсанд бо.сож суниан ари.ун цэвэ.рийн өрөө орчи.хоод цонхоороо хар.тал Нямын машин харагдс.ангүйд урам.гүйхэн санаа ал.даад оро.ндоо орлоо. Маргааш нь ажил дээрээ үү.рэглэн суу.хдаа Нямын өрө.өлүү хар.сан ч ирээ.гүй л байв. Тэр өдрөө ч маргааш нь ч нөгөөдөр нь гээд Нямаас ям.арч сур.аггүй долоо хонов. Мэ.дэн буд.илан ажлынхаа хүнээс асу.утал дарга амралтаа ав.сан гэсэн гэхийг сонсо.од ур.ам нь ху.гарав. Очиж уулзая гээд гэрийг нь мэ.дэхгүй, ядаж хол.боо ба.рих гэрийнх нь утасны дугаарыг мэд.эхгүй ёстой л сана.хын жа.ргал ч юмуу зов.лон ч юмуу эдлэн өдөр хоног.ийг өнг.өрөөн байна. Гэнэт ихээр өл.сөж байснаа мэдэн хоол идэ.хээр цайны газарт ор.вол
хахар.сан то.сны эх.үүн үнэрт до.тор нь му.ухай орг.ин тэнд сууж чадса.нгүй бушаа.хан гарав. Байгуулл.агынхаа э.мч дээр очин – Сайн байна уу эм.ч ээ … миний толг.ой маш их өвд.өөд, дот.ор муу.хай орги.од юм ид.эж чада.хгүй байна надад эм өгөөч – Дар.алт чинь зүгэ.эр үү алив хэмээгээд дар.алтны аппа.ратаа гарган чагну.ураа чихэндээ хийн дар.алтыг нь үзэ.ж байснаа: Дар.алт хэдтэй бай.даг вэ? – Мэдэхгүй би үзү.үлж үзэ.эгүй – 90/60 байна чиний нас.анд бол хэви.йн дээ … хэмээгээд үзлэ.гээ үргэлж.лүүлж байснаа: Түвшин минь чи эмэгтэ.йчүүдийн эмч.ид үзү.үлэх бол.сон юм шиг байна – Юу гэсэн үг юм э.мч ээ … би яагаад эмэгтэйч.үүдийн эмч.ид үзү.үлэх билээ хэмээн асу.уж байхдаа дот.ороо бол арай хүүхэ.дтэй бо.лсон юм биш байг.аа
хэмээн бод.охын са.цуу яаг.аад ч юм хамаг цу.с нь хөөр.өн баяр.лаад ирвэл э.мч өөдөөс нь ин.ээмсэглэн хар.аад – Тиймээ чи минь жир.эмсэн бо.лсон юм шиг л байна даа. Чиний ярьж байгаа өв.чний ша.лтгаан болон үзл.эгийн дүнд эм.ч нь тийм л гэж бодлоо – За э.мч ээ би яг одоо яваад үзүү.лээд ирье. Түвшин өрөөндөө очин ахл.агчдаа бие өвд.өөд хэмээн эмч.ийнхээ бичиж өгс.өн бич.игийг үзүү.лээд ажлаасаа гар.ахдаа дотороо “ Нээрээ замаараа б.анк ороод нөгөө газ.рын мө.нгийг шилжү.үлчихье ” хэмээн бодон шүү.гээгээ түлхүү.рдэн онгойл.гоод нэгэн газ.рын туш.аах ёстой байсан мөнги.йг ава.ад явлаа. Зуун ай.лд бай.рлах хувийн эмэгтэ.йчүүдийн эмнэ.лэгийн өрөөнд Түвшин эмч.тэй ярин сууна. – Эмч ээ тэгэхээр энэ үн.эн юмуу? Би итгэ.хгүй байна – Тиймээ чи жирэ.мсэн бол.сон байна. Үзлэг.ээр
нарийн сайн мэдэг.дэхгүй байсан ч тест.ээр үз.сэн чинь батла.гдлаа баяр хүргье – Баярлалаа эм.ч ээ тэгвэл би өнөөдөр нөхөртөө гэнэт.ийн бэл.эг ба.рих нь ээ ямар сай.хан юм бэ – Тэг дээ дүү минь за баяртай Түвшин баяртай гэсээр эмнэл.эгээс аз жаргалын гэрэл цацру.улсаар гэдсэн дээрээ алга.араа зөө.лөн дар.аад : Миний хүү, ээжийн хүү … ингэж дуу.дна гэхэр ямар сон.ин юм бэ. Ням минь баяр хүргье чи минь аав бо.лох нь … өнөөдөр чи ма.найд ир.эх болов уу? Хэзээ ир.эх юм бол доо чи минь … ээж, хүү хоёр аавыгаа мөн ч их хүл.ээж байна даа …тэрээр сайхан бүхнийг ургу.улан бодон ирээ.дүйгээ, амьдралаа төсөөл.сөөр гэртээ ирлээ. Ням ирэх үгүй нь мэдэг.дэхгүй байсан ч Түвшин яагаад ч юм бая.рлан түүндээ дуртай хоолыг нь хийн хүлээнэ.
Энэ өдрөөс гурван өдрийн дараа гадаа нь танил исг.эрээ дуул.дах нь тэр. Түвшин цонх.оороо харв.ал Ням машингүй жаахан гуйв.лан исгэр.эн зогс.ох нь хараг.дахад Түвшин бушуухан гэрээс гаран сурсан.аараа гүйх гэснээ хэвл.ийдээ байгаа үр.ээ бодон на.мба заан алх.алсаар хайрт дээрээ очлоо. – Миний хайраа уучлаарай, хайр нь со.гтуу байгаа шүү – Чи муу.хай яасан уда.ан алга бо.лдог юм бэ? – Харин гэнэтийн ажил гар.аад, чамайгаа их сана.сан хэмээгээд тэв.рэн үнс.эхэд Түвшин инээм.сэглэн суган доо.гуур нь гараа оруу.лан тэвэ.рсэн чигтээ чихэнд нь аа.жуухнаар – Чи минь аа.в бол.ох нь – Юу …. чи сая юу гэс.эн бэ? Ням үүнийг сонс.оод Түвшинг тэв.эрч байсан гараа аван хоёр мөр.нөөс нь ба.рин нүдр.үү нь эг.цлэн ха.рвал Түвшин давтан – Чи минь а.ав бо.лох нь … баяр хүргье – Юу яр.иад байнаа …
хэн аа.в болно гэж – Би жирэ.мсэн бол.чихож. Саяхан л мэдлээ … үүнийг сонс.оод Ням газар суу.н тусан доош хоёр хөл дэ.эрээ яв.ган суун тол.гойтой үснэ.эсээ хоёр гар.аараа баз.ан юу ч хэл.элгүй хэс.эг суув. Түвшин түүний энэ бай.длыг хараад маш и.хээр га.йхан бал.магдав. Нямыг хүүх.эдтэй бол.ох нь гэдгээ сон.соод өөртэй нь адил бая.рлах байх гэж бо.дож мөн аав, ээжтэй нь танил.цан гэрт нь хамтдаа амьдарна. Дах.иж айлын хаж.уу өрөө.нд хүний эрх.ээр ба.йхгүй хэмээн мөрө.өдөж байсан бүхэн нь хор.омын төдий зам.храад ирэхэд гэнэт түүний бар.дам зан нь хөд.лөн дуу.гай төв бол.гоод – Чи баярл.ахгүй байна тиймээ Нямаа. Ням хариу дууг.арсангүй доош ха.ран су.усаар. Түвшин асуултаа дахин дав.тан асуу.сан ч Ням
дуугар.сангүй. Тэгж тэгж Түвшингийн тэв.чээр бар.агдахын даваан дээр Ням өндий.н босо.од нул.имс цийл.эгнэсэн нүдээ хоёр гар.аараа арч.аад шул.уудсан бололтой – Түвшин минь над.ад итгэ.эрэй би чамд үнэ.хээр хайртай, тэгэхдээ хүүх.эдтэй болж бо.лохгүй – Яагаад? – Худ.лаа яр.ьсанд уучлаарай. Би чамд яаж хэлэ.хээ мэдэ.хгүй байна. Үнэндээ би эх.нэр хүүхэ.дтэй. Сая хэд хо.ногийн өмнө манай эхн.эр амар.жаад миний хү.үг минь төр.үүлж ө.гсөн. Би эхнэрээ жирэ.мсэн байх хоор.онд чамд хайртай … Түвшин харин үүнийг сонс.оод
чихэндээ итгэс.энгүй, эргэж ч ха.ралгүй алха.хдаа гу.йвж яваа хөлөө мэдэг.дүүлэхгүй гэсэндээ хоёр гараа тас а.тган хойноос нь уу.члал гуйн нэрэ.эр нь дууд.ах арч.аагүй эри.йн шалч.игнасан дууг сон.сохыг хүссэн.гүйдээ хамаг ху.рдаараа гүйс.ээр гэртээ орлоо.
