Энэрлэн о.хин хөдөө сольж өм.сөх ганц 2-хон хув.цас үүргэвч.индээ хийгээд ээжт.эйгээ хамт Дунд.говь яв.ах том оврын автобус руу яа.ран санд.ран ирлээ. Явах автобу.снаас хоц.рох гэс.эндээ бус аав нь сог.туу
ирээд шөнө.жин агсамн.аж унтуу.лаагүй учир өчигдө.рхөн авс.ан шинэ хувцас, ном дэвтэрээ ч тухт.айхан бэлд.эж амжил.гүй гэрээсээ гара.хдаа дүү нараа ч олигто.йхон үн.сэж ам.жсангүй. Автобус
хөд.лөхөд цаг гаруй хуг.ацаа дутуу… -Ээж нь үлд.сэн хувцас, ном дэвтэр, ойр зуур хэр.эглэх зү.йлсийг нь хэд хоно.гоос яв.уулчихна. -Та хэд маань гайгүй юу? Ээж.ээ би ява.хгүй байж бол.охгүй юм уу? гээд
хошуу.гаа цорво.йлгоход Чимг.ээд ч бас хү.нд буй боло.лтой санаа.шран алс.ыг ши.ртэж зогсо.хдоо дотроо хичн.ээн ихээр авч үлд.мээр сан.агдавч ш.үд зуу.н нули.мс унагах.гүйхэн биеэ чанга.лан:
-Миний охин бидэнд санаа зов.олтгүй яваад ир. Чамайг ир.эхэд аав нь ар.хи уу.хаа больч.ихсон мундаг аав хүл.ээж байх болно. Жаахан л цаг хуг.ацаа хэ.рэгтэй байна. -За ойлголоо. 2 дүүг минь би.тгий зод.ож
загн.аж байгаарай. Дүү нартаа зөн.дөө хайр.тай шүү хэмээн хэ.лж байхдаа Энэрлэнгийн тол.гой өв.дөж хам.аг бие нь чич.ирч салг.анаж байсан ч ээждээ мэдэгдэ.хгүйг их л хичэ.эж зогс.ож байлаа. Гэвч ээж нь ч түүний цар.ай зүс цонх.ийж бие нь их л сулб.агар байгааг ан.заарсан хэдий ч 2 шөнө дараалан оли.гтойхон унта.ж чадааг.үйдээ сульд.аж ядарч дээ гэж бодон: -Миний ох.ин автобус.андаа ороод та.йван унт. Юунд ч бүү санаа зовоорой. Одоо айх ай.дас байхгүй! Миний охин зөн.дөө ядар.сан байна гээд Энэрлэнг дагуу.лан авто.бус руу орж сууда.лд нь тухлуу.лаад уртаа сара.вчтай цагаан өнгийн малгай өмсгөөд: -Миний охин энэ малга.йнаасаа огт са.лж болохг.үй шүү. Автобуснаас бу.уж болохгүй. Очих га.зар чинь буур.ай эмээ нь чамайг энэ малг.айгаар та.них юм шүү. -За ээжээ. Надад сана.а зовол.тгүй ээ ээжээ -Сайн байна миний охин ийм мундаг ш дээ. Ээж нь одоо хурдан ява.хгүй бол 2 дүү нь хэц.үүдэж байгаа. Алив ээж нь ү.нсье гээд
Энэрлэнг үнс.эх агш.инд нул.имс 2 хац.рыг нь да.ган урслаа. Нулим.саа ну.ух гэсэндээ хурд.хан эрг.ээд алхт.ал Энэрлэн: -Ээжээ ээжээ гэж ду.удахтай зэ.рэгцэн түүн рүү ха.рвал Энэрлэн: -Ээжээ миний жинх.энэ ээж ти.йм му.у хүн юм уу? гэж асуух.ад Чимгээгийн дот.ор зу.рагдах шиг болж охино.осоо нуун ба.йсан ну.лимс нь зад тав.игдан дахин түүнийг тэвр.ээд уй.лагнан: -Үгүй ээ. Миний охи.ны ээж маш сай.н хүн. Бас хөөрхөн. Чамайг хөдөө.нөөс ирэх.ээр хамтд.аа оч.иж уулзана. Уура.ндаа ээжийн.хээ хэл.ж байсан муу м.уухай үг бүх.нийг миний ох.ин март. Ээж нь уура.ндаа л тэгээд хэлчи.хсэн юм уучлаарай. -Баярлалаа ээжээ. Миний ээж хөө.рхөн юм байна. За за та хурдан яв даа. Миний но.йр хүр.ээд байна. -За баяртай ээж нь ох.индоо хайртай шүү -Би ч бас танд хайртай. Эгшиглэн шор.онд байх ээж
Анирлантай уулзчих.аад аавта.йгаа хамт Дун.дговь явах ав.тобус руу яаран давх.исаар… Автобус хөдлөхөөс 5-н минутын өмнө амж.иж ирэ.эд охин.оо суу.лгаж багш.ид нь хүлээлг.эж өгөнгөө охи.ндоо хандаж: -Миний охин найзууд, ба.гш нартайгаа авто.бусаар явж бай. Аав нь ажил дээгүүр ороод хөгжим зэм.сэгээ маши.ндаа ачаад тогл.олт зохион байгу.улах хүмүүстэй ара.ас нь ява.ад очно. Гар утсаа сал.гаж боло.хгүй шүү. Аав нь замдаа залгая гээд охиноо үнсэ.эд автобу.снаас буулаа. Эгшиглэнгийн аав айм.агт тогл.ох тогл.олтонд хэрэглэг.дэх тоног төхөөрөмж арын алб.аны хүмү.үстэйгээ нийлээд 3 машин цуваа.тай хэсэг хугаца.аны дараа автоб.усны ара.ас хөдө.лж замдаа ийш тийш залга.саар хотоос гараад төв аймаг өнгөрчээ. Охин руугаа залгат.ал утас нь холбог.ддоггүй. Сүлжэ.эгүй газар яв.аа юм байна даа гэж нэг их юм бодсонгүй. Замын нэг томхон дэлгүүр гуа.нзтай газар охины су.усан авт.обус зо.гсож байна. Наранбат зогсс.он автобу.сан дээр очоод автобусаа эргэн той.рон үзэж яваа жоло.оч бололтой зал.уу дээр очоод: -Та хэд минь да.жгүй явна уу? -Өө дажгүй дажгүй. -Зорчигчид маань цайла.хаар оржээ янз нь -Харин тиймээ. Та хэд түрү.үлээд явж байсан нь дээр байх. Бид нар цаг.ын хуваари.йнхаа да.гуу л хөдө.лнө дөө. -Тэгье. Тэгье. Юутай ч эхлээд охинт.ойгоо уулза.ад хөдлөе гэхэд нь авт.обусан дотр.оос нэгэн хүн сан.дран бу.уж ирээд: -Нэг жаах.ан ох.ин энд уха.ангүй байна гэхэд бүгд л автобус руу чихэ.лдэх ш.ахуу орц.гоолоо. 2, 3-н хүн охин.ыг энд тэндээс нь бар.ьж үзэ.эд яана вэ, яах вэ, эм.ч дуудаа.рай асуу.дал үүслээ гэх нь тэр. Наранбат юу болч.ихов гэсэн янзтай дөхөн очиж ха.раад нү.дэндээ ч
ит.гэсэнгүй. -Миний ох.ин бай.на ш дээ. Эгшиглэн мин.ий ох.ин гэсээр дэ.ргэд нь очо.од сэр.ээх гэж янз бүрээр оролд.оод бар.сангүй. 2 гар дээрээ өрг.өсөөр шууд л маш.индаа ор.уулан хот.ын зүг хур.д нэм.эн давхив. Наранбат юу хи.йхээ мэд.эхгүй миний охин юу бол.чихов яагаад ин.гэчихэв чамд минь юу тохио.лдчихов гэж дуу алд.ан халагл.ахаас өөр юу ч хий.ж чад.сангүй. Хамт яваа хүмүүс нь тү.ргэн дууд.санаар за.мын голд ох.иноо аван тү.ргэний маш.инд суулаа. Машин дот.роо гар утсаа орхи.сон тэрбээр хэнт.эй ч холб.оо барь.сангүй. Ухаа.нгүй байх о.хин түүний бодож байгаа Эгшиглэн биш амь.дралдаа огт ха.раагүй хэзээ ч уу.лзаж байг.аагүй Энэрлэн охин гэдги.йг тэрб.ээр яаж мэдэх билээ. Өнгөрсөн цаг хугац.ааны уртад ихэр охи.нтой гэдгээ ч мэд.ээгүй яв.аа хүн шүү дээ. Эмн.элгийн яара.лтай туслам.жын өрөө.ний шилэн хаалганы гадна э.мч нар.ын орж бо.лохгүй гэсэн туша.ал доор ганца.ар үлдсэн Наранбат хана түш.ин уй.лж сууна. Эм.ч гарч ирээд Наранбатыг д.уудаж: -Охин чинь ма.ш их айс.анаас болж зүр.хэнд нь шигд.ээс үүс.сэн төдийгүй сэ.тгэл сана.аны
яд.ралт болон бие махб.одийн ту.йлд хүрч цу.сны маш а.юултай өвчин.тэйгөө олон сар магадгүй 1, 2 жил тэмцэ.лдэж и.рсэн байна. Ийм жаахан хүү.хэд битгий том хүн ч тэсэ.хгүй шүү. Одоо бид нар яара.лтай ху.ралдаж шийд.вэрээ гаргана. Их л хүнд шүү. Ойр дотн.ыхоо бүх хүмүүсийг ду.удах хэрэ.гтэй гэхэд Наранбат эмч.ийн ярь.сан бүхэнд ит.гэж ядан эмчи.йг шууд заа.мдаж аваад: -Бит.гий худл.аа ярь. Миний ох.инд ийм зүйл огт б.айхгүй. Цовоо сэргэлэн хөдөл.гөөнтэй яриа хөөр.өөтэй охин маань ийм ба.лай өвч.инийг чинь ту.сах ямар ч үндэс.лэлгүй гээд эмчи.йг цох.иод ава.хад ойр байсан э.мч сув.илагч нар са.лгаж авлаа. Цохиу.лсан эмч уур.лаж уца.арлаж: -Цагд.аа дуу.даж наад өвч.тэй хү.нээ ба.рьж өг гэж сув.илагч нартаа хэ.лээд дахин Наранбат руу ханд.аж: -Чи л энэ бү.хэнд бу.руутай. Эц.эг нь юм бол чам.аас маш их хо.р ур.шиг гарна шүү. Охи.ны чинь ну.руу, гар, хөл.өнд зоду.урын сор.ви ч байна лээ шүү. Боло.од буй бүхэнд үл итг.эж яд.ан су.уж байтал гэнэт ааваа гэх дуу эмнэл.гийн урт.аас урт кори.дороор цуур.айтан сонсо.гдож тэр зүг рүү ха.рвал нүдэ.ндээ ит.гэж чад.сангүй. Эгшиглэн охин аав руугаа гүй.н ир.ж байлаа. Зүү.д биш байгаа даа гэж өөри.йгөө хүр.тэл чим.хэж үзээд нэгэнт дэргэд нь ирсэн охи.ноо тэ.вэрч үн.сэж бараг л ха.заж үз.эх нь үү гэлтэй тэмт.эрч мэд.эрч бодит юм гэд.гийг ухаарлаа. -Миний охин зүгээр үү? -Зүгээрээ. Та хааш.аа ал.га болчихов. Таныг хүмүүс танай аав чинь са.йн хүн юм. Ух.аангүй хүү.хдэд тусл.аад эмн.элэг хүр.гэж өгсөн гээд… -Тэгсэ.ээн
тэг.сэн гэж хэлээд тэр охин тэгвэл хэн юм бол доо миний охи.нтой ус.ны дус.ал шиг иж.илхэн байсан гэж дот.роо бодон охи.ноо тэ.врэн уй.лсаар. Э.мч гарч ирээд аав охин 2-ыг ха.раад бас л хэсэг алма.йрахад Наранбат ур.даас нь инээм.сэглэн очоод: -Э.мчээ уучлаарай. Би бас л яг тан шиг бо.дсон. Ухаа.нгүй охин маань бо.соод ирлээ гэж… Энэ миний охин. Харин дотор байгаа охиныг би тани.хгүй юм байна аа. -Зүгээр дээ
