Зуны улирал эхэлж хаа сайгүй цэцэг навч дэлгэрэн бүүдгэр хотын гудамж өнгө засчээ. Эрээн мяраан хувцастай охи.д залуус энэ тэрүүгээр алхах нь нүдэнд чимэгтэй үзэгдэнэ. Дөнгөж хор.их газ.раас
сулл.агдсан Багабанди хир.тэй үүр.гэвчээ үүрсээр гэрийн зүг алхах зуур зөрж өнгөрөх о.хид бүсгү.йчүүд рүү нүд уна.гаж явав. Таван жил э.м хүний эн.хрий тур.ьхан б.иед хүрэ.эгүй тэрээр хагс.арсан аз.арга
мэт болох нь аргагүй биз. Шо.рон гэх газар олон ч му.у муу.хайг үзэж туу.лсан тэрээр өмнөхөөсөө ч дог.шин, хэрцг.ий нэгэн болсон нь нүдний хар.цнаас нь мэд.эгдэж байлаа. Багабанди бараг хоёр цагын
турш алхсаар Дэн.жийн мянг.ийн хойд эн.гэрт ирлээ. Өсө.ж төрс.өн газарт нь өөд.өлж дэв.шсэн юм харагд.сангүй. Яг л бахь байдгаараа шавх.ай хог.онд дара.гдсан гудамж, халтар но.орхой гэ.рүүд, ура.нхай
цоорхой хувц.астай хүүх.дүүд шор.оон дээр буж.игналдана. Жижиг таван ханатай г.эр нь бүр ч му.удаж гэ.рийн цагаан бүрээс гээд байх юм үлдэ.эгүй, бор эс.гий нь үж.ирч мууд.аад юу юугүй нур.ж ун.ах нь
уу гэлтэй харагдана. Муу э.эж нь ам.ьд мэнд байх.ад арай ч ийм бай.даггүйсэн. Багабанди хашааны хаа.лгаар ор.уут л өмг.өр бор гэр.ээ хараад на.сан ба.гын хамаг л муух.ай дурс.амж нь сэрг.ээд ирэв. Гэр дотро.ос эр.эгтэй хүмүүсийн согт.уурхан орило.лдох сонст.оход залу.угийн зэ.вүү хү.рч орох.оос дургүй нь хүрэ.вч өөр о.чих газ.аргүй хүн яалтай билээ. Үс сахл.андаа бари.гдаж үрч.ийж хар.ласан Санжаа хүү.гээ орж ирэ.хийг ч мэдэх сөх.өөгүй урдах архи.ндаа шүлэн.гэртэн сууна. Гэ.рийн доторх тавил.га гээд байх юм бараг бай.хгүй болж, үн.эр тан.ар гэж н.айгүй. Багабандид энэ гэр.ээс бараг шоро.нгийн өрөө нь дээр юм шиг сана.гдав. Цүнхээ хананы толг.ойноос өлг.өөд таш.аагаа тулан зогс.соноо яг л шоро.нгийн харг.алзагч шиг ча.нга хахи.рган дуугаар: ~За хулгай.чуудаа босо.од бос.оод!!! гэж хашх.ирахад согт.уу өвгө.чүүл гайхан түүний зүг хар.цгаав. Санжаа салг.алан ши.рээ түш.иж босч ирээд: ~Ямар ла.лар нь гэрт орж ирчи.хээд тааха.лзаад байна аа аан? Дэ.нжийн мянг.ийн муха.р Санжаа гэж таних уу чи! гэснээ хү.үгээ сая нэг танив бололтой: ~Өө ма.най дэ.лчгэр шар
бай.хчивээ? Чи чинь шо.ронд байх ёст.ой биш билүү? Орго.чихоо юу? гэхэд хаж.уунаас нь нэг нөхөр: ~Танай нөгөө хү.н хут.галдаг хүү чинь мөн үү? Ямар том эр вэ? За орг.ож явса.н ч яадаг юм п.язда. Алив миний дүү наашаа суу! Багабандийн уу.р дүрсхийн хөмс.гөө занги.даж: ~Олон юм ху.цалдаад байлгүй за.йлцгаа. Та нарын арх.ины ор.омж биш шүү! гэхэд бүгд дург.үй нь хүрс.эн янз.тай ам ама.ндаа бөвтөн.өцгөөн Санжаа руу ха.рцгаав. Санжаа нэг их му.ндаг хүн болох сан.аатай нуд.арга занги.дан ши.рээ ш.ааж: ~Чи хэ.н бол.чихоод миний нө.хдийг хөө.гөөд байгаа гө.лөг вэ? Би ор.он гэ.ртээ ар.хи уу.хаа өөрөө мэд.чихье! Чам шиг шоро.нгийн ха.даас миний удм.ыг бузар.лачихаад од.оо олон юм ули.хгүй шүү, миний гэ.рээс одоо за.йл хэмээн хаш.хичив. Багабанди ган.цхан хар.айж о.чоод Санжааг заам.дан хоол.ойг нь ш.ахахад өнөөх нь а.мь тэм.цэн хях.тнаж: ~Чи эхий.нхээ толг.ойг залги.чихаад одоо эцги.йгээ ала.х нь уу аан? Тэгээ тэг на.майг ал.аад аль. Тэгээд тэр шоро.ндоо нас.аараа хат.аарай гэснээ ар.хины найзу.уд руу цар.айчлан харж: ~Хөөш лал.руудаа үхс.нээ ха.раа вэ? Цаг.даа дуу.даач. Хүн алл.аа гэхэд орс.гой Осроо гэх арай
залу.увтар эр Багабандийн гар.аас тат.аад: ~Цагда.а дуу.длаа шүү хөөе наа.дахаа тавь гэлээ. Хамаг ц.ус нь юү.лэгдсэн Санжаагийн царай минч.ийтэл ула.йн үг ч хэл.ж чад.ахгүй сарва.ганана. Нөгөө хэд нь яаж ч чада.хгүй дэмий л ха.рсаар. Багабанди гар.аа сул.руулан тав.иснаа Санжаагийн ула.ан нүүрл.үү цо.хьж унага.чихаад цүнх.ээ шүү.рэн гэр.ээс гарлаа. Үлдсэн хэдхэн шүд.нийхээ хоёрыг нь ху.га цох.иулсан Санжаа муу.хай хар.аал урс.гах нь сонс.тоно. Энэ нов.шийн гэр.ийг арх.ичин эзэн.тэй нь хамт шат.аагаад хая.чих юмсан гэсэн хү.сэл өөрийн эр.хгүй дотроос нь гижиг.дэхэд эргэн ха.рж хэсэг зогссо.ноо биеэ ба.рин цааш алхав. Нас ах.иж яли.мгүй мах.алсан Маралмаа янж.уураа зуун тагт.ан дээр зогсоно. Нүүр хүз.үүний ар.ьс нь сэвх.тэн унжи.ж улам ч ц.арай даржээ. Хүү.хний харц гудамжаар хөлхөл.дөх өнгөл.өг залу.ус дээр тус.ах бөгөөд нэг л гун.игтай харагдана. Хаал.ганы хонх жинг.энэн дуугар.ахад Маралмаа тоо.сон ч үгүй. ” Бас л Урьха.ны найз байгаа биз. Над дээр ямар хүн то.ож ирэх биш дээ”
хэмээн бод.оод шүү.рс алдав. Хонх тас.ралтгүй жингэн.эсээр байсан тул тэс.гэл алдс.ан Маралмаа уурт.айгаар ама.ндаа үгл.эн очиж нээт.эл хал.зан толго.йтой, царай.лаг, өндөр залуу зогс.ож байх нь тэр. Маралмаа эхэндээ Багабандийг тань.сангүй. Шор.онд ор.сон эхний хэдэн сард нь сүр.хий эргэ.ж очдо.г байснаа бол.ьж сүүлийн хэдэн жил хар.аагүй боло.хоор аргагүй биз. Багабанди өөрийгөө хүч.лэн инээмс.эглээд: ~Сайн уу Маралмаа эгч.ээ гэж хэлэхэд л хүү.хэн түүнийг сая нэг та.ньж дуу ал.дан: ~Хүүе ээ ямар сонин хүн бэ? Яасан сай.хан залуу болоо вэ? Алив орооч. Гэнэт ингээд оро.од ирд.эг чи нээрээ хихи би бүр чамайг таньс.ангүй ш дээ… гэж ам хамхи.лгүй чалч.ин зал.ууг дот.огш оруулав. Хоёр эмэг.тэй хүн амьдардаг гэсэндээ байр нь өмнөх.өөсөө ч то.хилог болжээ. Багабанди буй.дан дээр тухл.ан том өрө.өг тойр.уулж сон.жин хара.ад түрүүний очсон өөрийнхөө навсг.ар гэри.йг харьцу.улан бодов. Түрүүхэн л тагтан дээрээ уйтга.рлан зогсож байсан Маралмаа нүүр дүү.рэн мишээн цай аягалж ирээд: ~За тэгээд хэзээ сулл.агдав? Уг нь байнга эрг.эж очм.оор л байлаа. Даанч зав олд.сонгүй гэж худ.ал хэлэхэд Багабанди: ~Өглөө сулл.агдаад шууд л наа.шаа ирлээ. Би ч таныг ир.эх болов уу гэж их хүлээ.сэн шүү хэмээн
бас л худ.ал за.лж орхив. Өөрийг нь хүл.ээсэн гэдгийг сонс.оод Маралмаа уярч, бая.рлах зэрэгцэн: ~Очоогүйд уучлаарай хон.гороо. Хүүхэд томр.оод сургууль соёлоо төгсө.нө гэж бөөн аж.ил болох юм байна ш дээ. Алив би нэг сайхан хоол хийгээд орхиё. Чи минь ус ца.санд оро.од ам.арч бай… Багабанди бүлээн ус.анд дүүр.гэсэн ба.ннд тухл.ан хэв.тэх зуур.аа Урьханыг дурслаа. Хоёрхон удаа л харсан мөртлөө тэр ох.ины ца.рай одоо хүртэл мартагд.ахгүй нь сонин. Дахин тэр охин.ыг харах.сан, үнэ.рийг нь үнэ.ртэхсэн, үг соль.ж үзэ.хсэн гэдэг хүчт.эй хүс.эл та.рхи толг.ойг нь эзэм.дэн авахад Багабанди цаашид яах ийхээ тунг.аан нүдээ анив… Уснаас гарч ирэхэд Маралмаа хоол хийчихсэн, хув.цсаа со.льж нү.үрээ ч буда.ад амж.сан байлаа. Тэр хоёр хооллох зуур Багабанди түүнээс Урьханг энд амьдарч байгаа эсэхийг асу.умаар санаг.дан байж яда.ж байтал ашгүй Маралмаа өөрөө ам нээж: ~Манай охин гэж гэр.тээ тогто.хгүй л хүн байх юм. Арга ч үгүй дээ, зал.уу хү.үхэд га.дуур д.отуур нар.гиж цэнгэ.хээс яахав. Өнөөдөр
бас л хэдэн найзт.айгаа са.лхинд гарлаа гээд явсан. Маргааш нөгө.өдрөөс л ирэх байх гээд за.луу руу уч.иртай жуу.магнав. Цаад са.наа нь “Энэ шөнө чи бид хоёрт са.ад бол.ох хүн бай.хгүй шүү” гэдгийг за.луу ойлг.осон ч охин ямартай ч энд амьд.арч байгааг мэдсэндээ илүү бая.рлаж суулаа. Дөлгөөнийг ажилдаа орсонд баяр хүргэхээр гэр бүл, найз нөхөд, хайртай бүсгүй нь гээд бүгд цуглажээ. Дөлгөөний хайртай бүсгүйг Хонгорзул гэдэг бөгөөд үзэсгэлэнтэй, сайхан ааштай, хөгжилтэй гээд сайн чан.арууд ихтэй үнэхээр сайхан бүсгүй. Өөл.өх юм гэвэл чинэ.элэг айлын ганц охин тул баахан дура.араа, эрх тан.хил нэгэн. Тэр хоёр үер.хээд гурван жил аль хэдийн өнгөрчээ. Дөлгөөн энэ үдэш бүх дот.ны хүмүү.сийнхээ өмнө Хонгорзулд гэр.лэх санал тав.ьж бүсгүй ч зөв.шөөрч баяр дээр баяр нэмсэн сайхан өдөр өнгөрлөө. Харин Билгүүн энэ үеэр бүхнээс за.йдуу
гунигта.йхан су.уж буйг баяр.лаж хөөрсөн хүмүүс анз.аарсангүй. Билгүүн ер нь эмэ.гтэй хүнтэй дотн.осох тал дээр мар.уухан бөгөөд Дөлгөөнийг бодвол царай зүс тааруу, яриа хөөр.өө ч муу боло.хоор бүсгүй.чүүл ч түүнийг нэг их сон.ирхоод байхгүй. Өсвө.р нас.наас авхуула.ад л ихэр хөвг.үүдийн нэг нь охи.дын хар.цыг була.аж хайрыг тат.сан нэгэн болж, нөгөө нь бүтэ.лгүй дур.лал, үгүй гэсэн хариутай хоц.ордог болжээ. Ийм ч учраас Билгүүн ох.ид бүсгүй.чүүлээс зай.гаа барин хичээл номонд л шамд.саар ирсэн аж. Харин өнгөрсөн жил сургуульд нь шинээр элсэн орсон нэг дүгээр кур.сын хөө.рхөн охин.д уха.ангүй дур.лаж өрөө.сөн хайрын ба.ланд мансу.уран яваа билээ. Гэвч өнөө бү.сгүй нь түүнийг нэг нүдэ.эрээ ч тоо.ж хар.ахгүй хэвээр байгаа тул ийнхүү гуни.глан сууж байгаа нь энэ. …Маралмаа ним.гэн то.рон да.ашинзаа тай.лан Бандийн өв.өр дээр суугаа.д зуза.ан уру.улыг нь шун.алтай оз.он үн.сэж эхэллээ. Үе мулт.арсан хөгш.ин
хүүх.энтэй үнгэл.дэж ноол.олдох хүсэ.лгүй байсан ч урт хуг.ацааны турш э.м хүний бие.ийг мэд.рээгүй байсан Багабандийн эр.хтэн до.рхноо л чанга.ран өнд.ийж өөрийн эрх.гүй хүү.хний өгз.гийг базл.ан үнсэлц.сээр тэсгэл.гүй их хү.сэл тач.аалдаа авт.ан да.рж уна.гаад дот.уур хувц.сыг нь тас тас тат.ан урав. Залуу эр.ийн түр.эмгий үйл.дэл Маралмааг галзу.уруулах шах.ан дур.ын шин.гэн нь сул асга.рч хоёр хөлөө дэл.гэн угтах.ад мод шиг хатуу т.ом э.рхтэн бүл.эн орж ирэхү.йяа таа.тай гэгч нь о.рь дуу тав.ин нүдээ анилаа. Сүүлийн хоёр сар э.р хүн.ий бараа хар.алгүй хэцүү.дэж байсан Маралмаа зал.уу эр.ийн хамаг тэнх.ээг бараг.дтал янагл.аад сая нэг сэт.гэл нь хан.аж там.хиа асаан таа.тайяа тухлав. Чармай шал.дан доо.ш харж хэв.тээ залу.уг шуна.хай нүдээр шир.тэнгээ “Ийм сайхан
за.лууг өөр.ийн бол.гоод авахсан. Өөр о.чих газ.аргүй болоод л на.ашаа ирээ байлгүй. Одоо ч ча.майг тав.ьж явуул.ахгүй дээ” хэмээн бодоод наал.инхай хо.олойгоор: ~Ганц бие эм.эгтэй хүн чинь эр хү.ний нөм.өр нөө.лөг дутаад хэц.үү л байх юм. Хүн гэдэг чинь хала.мжаар дут.аж зовно уу л гэхээс эд хөрөн.гөөр дутаж зо.вно гэж байда.ггүй юм байна. Одоо удахгүй о.хин маань нэг ха.р юмтай ни.йлээд л яв.аад өгөх байлгүй. Тэгэхээр энэ ханх.ар байр.анд ганцаа.раа байна гэхээр л яс хавт.алзах юм гээд сан.аа алдав. Багабанди энэ л үги.йг хүлээ.ж байсан болохоор ухас.хийн эрг.эж хараад: ~Би тэгвэл танд х.ань болоод хэсэ.гтээ энд ам.ьдарч болох л юм. Харин о.хин чинь л дур.гүйцэх байх даа… ~Энэ чинь миний б.айр, ми.ний амь.драл. Охи.нд ерөөсөө хам.аа байхгүй. Харин ч на.майг нэг хүн.тэй бол.чихвол ба.ярлах байлгүй. Миний хонгор тэрэнд сана.а зов.оод хэрэггүй за юу. Хэсэг.тээ гээд байх юмгүй хэдий бол.тол ч энд байж болно, би чамайгаа юугаар ч дута.ахгүй гээд хажууд нь хэ.втэн хан.хар цээж.ийг нь наллаа. “Ямартай ч одоохондоо энэ авгай.тай наалд.аад энд толг.ой хоргод.ож л байя. Сох.ор зоо.сгүй би одоо ха.ачих ч билээ. Энд байв.ал ядаж л
хоол унд, мөн.гө төгрө.гөөр тасрахгүй. Ээжи.йнх нь толг.ойг эргүүлч.ихсэн байхад ох.иныг нь янза.лчихаж болох л байлгүй” хэмээн бод.сон Багабанди ёж.той инээм.сэглэн хэвтэнэ… Маргааш нь орой.хон хирд Урьхан гэртээ ирэв. Нас би.ед хүр.ээд бүр ч илүү үзэс.гэлэнтэй, харц булаа.м болсон тул Багабанди нүд.ээ ч сал.гаж чад.ахгүй бараг л шүл.сээ гоожу.улах дөхлөө. Маралмаа охиндоо Багабандийг танилц.уулж охин тоом.жиргүй гар барин нэрээ хэл.эхэд залуу.гийн зү.рх х.үчтэй бул.гилан санд.арч арайхийн нэ.рээ хэлэв. Охи.н түүнтэй таван жилийн өмнө та.арч байснаа таг март.сан бололтой. Харин Багабанди түүнийг ба.йнга бод.дог, бүр түүнийг төсө.өлж гар хан.галга хийдэг байсан бол.охоор яаж мартах билээ. Маралмаа харин хэ.тэрхий ха.йнга, хөвсө.ргөн зант.ай болохоор тэр.үү амр.аг залуу нь ох.ин үри.йг нь шунал.тай гэгч нь шир.тэж буйг анза.арсангүй. Багабанди тэдэнтэй хамт амьдрах болсныг сонссон
Урьхан уурла.сан ч үгүй, баярласан ч үгүй толг.ой дох.иод өрөөн.дөө орж хаалгаа хаав. Урьхан ер нь л ихэм.сэг бард.ам, үг дуу цөө.тэй, нэг үгээр хэлбэл их за.нтай нэгэн. Гэвч түүний гоо.лиг бие, хөөрхөн цар.айнд энэ бар.дам зан нь зохь.дог гэж жигтэйхэн. Тиймээс ч охи.д түүн.тэй най.злах гэж, за.луус түүнтэй үе.рхэх гэж гүйцгээнэ. Харин Урьхан багаасаа үерх.сэн хөвгү.үнээсээ салсн.аас хойш өөр эр хүн.тэй дотнос.охыг хүс.эхгүй, өөрийг нь гэх олон арв.ан залуу.сын зүрх.ийг шархлу.улсаар яваа билээ. Охи.ны бард.ам ихэм.сэг байдал Багабандид ч таа.лагдаж, түүнийг гэх хүс.эл сэтгэл хором.хон зуурт л бада.млан а.сч орхив. Болд.огсон бол өрө.ө рүү нь явж о.роод хам.аг хувц.сыг нь урж та.сдчин эзэм.дэж өөрийн болг.омоор… Даанч, даанч хүсэ.хэд хясд.аг хорвоо гэгчээр төгс хүс.лэнт бүс.гүйнхээ төр.сөн эхийг тэвр.ээд унта.хаас өөр арга байсангүй. Гэсэн ч Урьхантай нэг дээв.эр дор амьд.ран өдөр бүр х.арж нүдээ баяс.гана гэдэг л сэтгэ.лийг нь
тайтг.аруулж байлаа. Хичээл сургууль бүгд ама.рсан болохоор хайр.тай бүсгү.йгээ харж чада.хгүй болсон Билгүүнд өдөр хоног явж өгөхгүй уйтгартай. Наагуур цааг.уур гүй.ж байж олсон утас.ны дугаар нь хадг.алаастай байвч залг.ах байтугай ганц мессеж бичих з.ориг дутна. Суралцаж мэрг.эших ёстой зургаан жилээс таван жилийг нь ардаа ор.хисон тэрээр одоо ганцхан жил сура.ад төгсөнө, тэгээд л түүнийг ах.ин хара.хгүй гэхээр л гун.игтай. Өмнө нь Билгүүн ийм хүчтэй ду.рлаж, шана.лж, санаж мөрөө.дөж байсангүй. Магадгүй энэ түүний анхны хайр бизээ. Харин Дөлгөөний хувьд бүх зүйл бүтэм.жтэй, амьдрал нь аз жаргалаар дүүрэн байлаа. Дөрвөн жил суралцаж төгсөөд дахин нэг жил мэргэжлээ дээшлүүлсний эцэст хүссэн албандаа орс.ондоо тун ч баяртай. Дээрээс нь хайртай бүсгүйт.эйгээ гэрлэ.хээр болж аав ээж нь б.эр гуй.х, хурим найр.анд бэл.дэх гээд тэднийхэн ой.рд завгүй гүйцгээнэ. Хонгорзулын эцэг эх ч том сүл.жээ дэлгү.үрийн эзни.й хүүтэй ох.иноо гэрл.үүлэх гэж байгаадаа баяртай байгаа билээ. Сэргэлэн, Шүрээ хоёр анх амьдрал хол.бож байснаа бодо.ход юм юмтай болж дээ.дсийн зиндаа.нд багт.сан ч эгэл даруу, эелдэг тусч за.нгаа гээсэн нь үгүй. Мөн.гөтэй
төгрөгтэй гээд баяр.хаж гай.хуулж явса.нгүй ч энэ удаад том хүүгийнхээ хур.имыг элб.эг ханг.алуун, ниж.гэр хийхээр сэт.гэл шулу.удаж б.эр болох бүс.гүйг ёс төрт.эй гуйс.ны дараа хур.имын өдрийг тов.лож бэлтгэл ажилдаа х.анцуй ша.млан оржээ. Билгүүн ч ихэр гэхээ.сээ илү.үтэй дотны найз шиг өссөн Дөлгөөнийхөө хурим най.ранд бэлд.эн хайртай бүсгүй.гээ санаж шанал.ахаас сатаа.рахыг хичээж байлаа. Багабандийг ирс.нээс хойш Урьхан бүр ч гэр.тээ тогт.охоо болив. Багаасаа биеэ да.асан болохоор зуны гурван сар зүг.ээр суу.хыг хүс.сэнгүй, ажил хийж хэдэн төг.рөг олохо.ор явж буй охин.доо ээж нь юм хэ.лэхгүй. Угаасаа ч багаас нь л юм хэлэ.лгүй зөнд нь өс.гөсөн билээ. Урьхан ээ.жийгээ бод.вол том хүсэл мөр.өөдөлтэй, ирээ.дүйгээ дэндүү сайх.наар төсө.өлдөг нэгэн. Гаднаа ихэ.мсэг хүйт.эн харагда.х ч дотроо гэ.нэн ари.ухан, зөөлөн сэтг.элтэй билээ. Багадаа
өвөө эм.ээ дээрээ өс.сөн болохоор тэр хоё.ртоо а.мь шигээ хайр.тай байж. Даанч хайртай эмээ нь хор.т хавд.раар н.ас эцэ.слэж өв.өө нь ч төд уда.лгүй хан.ийнхаа хойноос тэнг.эрт зал.ран охин ээжтэйгээ амьд.рах болсон юм. Ээж.ийнх нь үрэ.лгэн, завх.ай, нарг.иан цэнг.ээнд дур.тай зан ох.инд му.угаар нөлөөл.сөнгүй. Эмээ өвөө нь аль хэдийн охи.ныг сайхан сэ.тгэлтэй, зөв хүн болгож хүмүүж.үүлсэн байсан болохоор Урьхан бур.уу зам.аар будаа тээл.гүй өдийг хүр.сэн бизээ. Арван жилээ төгсөөд л шууд сургуульд орс.онгүй, нэг жил ажил хийж мөн.гөө цуг.луулан сурга.лтын төлбө.рөө өөрөө төлж анаг.аахын их сур.гуульд орсон билээ. Хайртай эмээгээ хо.рт хав.драар алдс.анаас хойш л му.ндаг эм.ч болоод олон хүний ам.ийг ав.рах юмсан гэдэг мөрө.өдөл нь түүнийг хө.төлжээ. Охин нь ийнхүү өглөө гар.аад
орой.хон ирэх, заримдаа найзындаа хэд хонох зэрэгт ээж нь харин ч нэг дуртай байхад Багабанди л охин.ыг хард.аж хара.млан уу.р нь хү.рч байж яд.даг байв. Гэсэн ч яаж ч чадахгү.йгээс хойш дэмий л дотроо бух.имдаж охи.ны гэртээ ирэх.ийг харуу.лдан сууна. Өдөр хоног өнгөрөх тусам л Багабанди Урьханд улам ч их шун.ан дур.лаж, тэр хирэ.эрээ Маралмааг үзэн яд.ах нь нэмэ.гдсээр. Ха.наж цад.ахгүй хорм.ойн до.нтой хүү.хнийг эдл.эж байхдаа Багабанди хайртай ох.иныг нь төс.өөлөн нү.дээ тас ан.исаар арай.хийн д.ур тавь.даг
болжээ. Харин Маралмаа зал.уу эри.йн шим шүү.сээр өдрөөс өдөрт өн.гө зүс нэ.мэн жавх.аажиж, аз жаргалдаа бя.лууран байхдаа орон гэ.рт нь үүс.ээд хоро.м хор.моор том.орч буй хүсэ.л хайр, үзэ.н яд.алтыг огтх.он ч анзаа.рахгүй байлаа.
