Бадрах замын турш ам хамхисангүй. Элдэв хөгжилтэй зүйлс ярьж охиныг инээлгэн өөрөө ч үүндээ баясаж явсаар гэрийн үүдэнд нь буулгаад их л санаа зовсон хүний дүрээр хаалга үүдээ сайн цоожлохыг
сануулаад буцав. Олон охины толгойг эргүүлж өвөртөө хийж явсан туршлагатай болохоор яаран ямар нэг үйлдэл хийж болохгүйг тэр мэдэхийн цаагуур мэднэ. Ямар ч байсан эхний ээлжинд хэдэн орой
гэрт нь хүргэж өгч байгаад нэг л өдөр хамт гэр лүү нь орно гэсэн бодолтой. Энэ маягаар хэд хоног охиныг гэрт нь хүргэж өгөөд овоо дотносчихлоо гэж санан одоо л дахин нэг алхам ахих хэрэгтэй гэж
бодоод аазгай нь хөдлөн орой болохыг хүлээж байлаа. Цог өглөө эрт босч ээжийгээ онгоцны буудлаас гаргаж өгчихөөд шууд л Одкогийнх руу яаран явав. Хоёр гурван сар ч болтугай түүнтэйгээ хамт амьдрана
гэхээр л үнэхээр сайхан санагдана. Одгэрэл дуг нойрондоо дугжирч байтал утас нь дуугарч автал Цогийн хөгжилтэй дуу “Хаалгаа нээгээрэй хайраа” гэх сонстов. Гайхан нүдээ нухсаар босч ээжийнхээ
дээлийг углаад гарч хаалгаа онгойлготол хайрт нь тэвэрч аваад нүүр нүдгүй үнсэж гарлаа. Охин баясгалантайгаар цангинатал инээхэд инээд нь тэр хавиар нэг цуурайтна. ~Хайраа гэнэт юу болоод ийм эрт ирж байгаан ~Чамайгаа санаад л гүйгээд ирлээ хэхэ ~Хөөрхөн ш дээ хихи за орьё хайр нь гоё хоол хийж өгөх үү? ~Аанхан. Би бас аягүй гоё мэдээтэй шүү ~Хөөх тиймүү юу юм бэ хайраа ~Гоё хоол хийж өгвөл хэлнээ ~Ээ одоо хэлчих л дээ гэсээр дотогш орцгоолоо. Хоёул нийлэн галаа түлж хоол хийгээд идэх зуураа Цог хамт амьдрах тухайгаа охинд хэллээ. Одгэрэл ч дуртайяа зөвшөөрсөн ч харин Цогийнд байхыг хүссэнгүй. Ингээд Одко биш Цог нүүж ирэхээр боллоо. Орой нь Бадрах түрүүлж тарчихаад Одгэрэлийг хүлээн машиндаа сууж байв. Бараг хоёр цаг суугаад нойр нь хүрэн үүрэглэвч санаснаа гүйцээж байж л санаа нь амардаг тул тэвчээртэй гэгч нь суусаар л. Удалгүй арын хаалга онгойн зөөгч охид бөөндөө гарч ирэх нь харагдав. Бадрах машинаа асаагаад зугуухан дөхөн охиныг нүдээрээ хайтал Одгэрэл нэг өндөр залуу руу гүйж очсноо тэвэрч аван үнсэх нь тэр. Цог өнөөдрөөс хамт байхаар болсон тул эрт тараад Одког авахаар ирсэн билээ. Хосууд хөтлөлцсөөр цааш алхахад Бадрах уурлан рулиэ нүдсээр хоцорлоо. “Энэ муу шалдан банди газрын хаанаас гараад ирэв ээ. За яахав
маргааш л болохоос” гэж үглэсээр гэрийн зүг давхин одлоо. Маргааш нь, тэрний маргааш нь гээд л орой бүр Одгэрэлийг найз залуу нь тосч авдаг болсноор Бадрахын бузар төлөвлөгөө тасалдаж боож үхэхээс наахнуур амьтан л түнтийн явдаг боллоо. Үгийн далимаар Одгэрэлээс найз залуугийнх нь тухай асуугаад хамт амьдарч байгаа гэдгийг нь мэдээд бүр ч хор шар нь гозолзож орхив. Мунаг тэнэг ухаандаа “Ямар ч аргаар хамаагүй энэ охиныг өөрийн болгохдоо л нэг болгоно доо” гэж өөртөө амлалт өглөө. Ээжийнх нь ухаан санаа овоо гайгүй болмогц Одгэрэл очиж уулзав. Санасныг бодвол царай зүс нь гайгүй таргалах янз орчихож. ~Миний үр ээждээ санаа зоволтгүй. Ээж нь энд сайхан байгаа. Охиндоо л санаа зовох юм… Охин нулимс нь цийлгэнэн ээжийнхээ үрчгэр гарыг атгаад ~Охин нь ч гэсэн сайн байгаа. Охин нь нээрээ найз залуутай болсон. Дараа авчирч танилцуулнаа… ~Ээ дээ үр минь. Хүнээ сайн таньж байж л дотносоорой. Эрэгтэй хүн гэдэг чинь их хувирамтгай сэтгэлтэй байдаг юм шүү. ~Манай Цог тийм хүн биш ээ ээжээ. Мундаг сайн залуу байгаа ~Эхэндээ хүн бүр л сайн байдаг юм. Миний охин юу юуны туханд хүрэлгүй жирэмсэн болчихвоо. Ижий нь чамайг бодсондоо л хэлж байна. Би одоо өнөө маргаашгүй болсон хүн. Чи ганцаараа эцэггүй хүүхэд тэврээд хоцорвол яана гээд хоолой нь зангираад ирлээ. ~За ойлголоо ээжээ охин нь таныхаа үгэнд оролгүй яах вэ. Та харин тайван байж биеэ л бодоорой… Одгэрэл ээжтэйгээ ийн ярилцаад гарч явахдаа “Нээрээ л Цогийн ээжтэй ч танилцаагүй байж жирэмсэн болчихвол дэмий байх” гэж бодоод жирэмснээс хамгаалах ерөндөг тавиулахаар эмнэлэг рүү явлаа. Одгэрэл захиалга аваад гал тогоо руу
орох бүрт Бадрах өлөн нүдээ тусган хором ч харцаа салгахгүй. Богино банзалны цаанаас тонтойх хөөрхөн өгзөг, урт шулуун хөл нь түүнийг галзууруулах шахдаг байлаа. Яг энэ өрөөнд охиныг дарж байгаад хамаг хувцсыг нь урж тасдан хайр найргүй эзэмдэж байна гэж өдөр бүр төсөөлөн боддог нь аймаар. Өнөөдрөөс Одгэрэл өдрийн ээлжинд гарч эхэлсэн тул эрт тараад хувцсаа сольж байтал Бадрах ороод ирэв. Охин яг дээгүүрэхээ тайлаад хөхөвчтэй зогсож байсан тул сандран цамцаа урдаа барьж дуу алдтал Бадрах инээн ~За сүртэй ш дээ, ямар шав шалдан байгаа биш дээ. Манайхан бүгд л хамаагүй хажуудаа хувцсаа сольдог ш дээ гэхэд охин цааш хараад хурдхан шиг цамцаа өмслөө. Бадрах харин охины гоолиг нуруу, өгзгийг шуналтайгаар ширтэн болдогсон бол яг одоо араас нь очоод тэврээд авахсан гэсэн хүслээ арайхийн барьж зогсов. Охин куртикээ өмсөөд гарах гэтэл Бадрах ~Нээрээ Одко, өнөөдөр ахынх нь төрсөн өдөр ш дээ… ~Өө тиймүү баяр хүргэе ахаа ~Тэгээд харин ахад нь хамт тэмдэглэх ч хүн байх биш. Муухай юмөө. ~…найзууд чинь байгаа биз дээ? ~Найзууд бүгд завгүй гэнээ. Чи завтай бол хоюулаа нэг газар жаахан суух уу? ~Үгүй ээ харин…нөгөө… ~Ээ ах нь гуйж байна ш дээ. Ганц удаа баярын минь өдрөөр хань болчих л доо тэгэх үү? ~Ёстой уучлаарай ахаа, өнөөдөр гадуур чухал ажилтай гээд Одко хариу сонссонгүй шурдхийн гялс гараад явчихав. Түүнд уг нь чухал ажил байхгүй ч Бадрахтай хамт үдшийг өнгөрүүлвэл Цогийг уурлах байх гэсэндээ худал ярьсан
нь энэ билээ. Өмнө нь ажлын ахаар хэдэн удаа гэртээ хүргүүлснээ санаандгүй ярьж орхитол Цог тун дургүйцсэн бөгөөд дахиж тэр ахаар хүргүүлж болохгүй гэж сануулсан аж. Бадрах ч мөн төрсөн өдөр гэж худал шалтаг хэлэн охинтой хамт жаахан сууж шахаж согтоогоод хамт хононо гэсэн төлөвлөгөө нь нуран унасанд бачууран хоцров. Одгэрэл харин харих гэснээ больж Цогийн ажил руу явлаа. Бадрах ганцаараа нэг газар орж хэдэн пиво уучихаад нилээн орой болсон хойно согтуу хирнээ машинаа жолоодон гадуур баахан дэмий тэнэв. Манарсан ухаандаа Одгэрэлийн гэр лүү давхиад оччихмоор байвч гайтай найз залуутайгаа хамт байгаа гэж бодохоор л… Өмнө нь хэд хэдэн удаа биеэ үнэлэгч авч байсан газраараа эргэлдэж байгаад нэг дажгүй залуухан бүсгүй олж тохиролцон зочид буудал орлоо. Өрөөнд оруут хэн хэн нь олон юм ярьж цаг алдсангүй, бүсгүйг хувцсаа тайлах хооронд Бадрах аль хэдийн шалдлаад орон дээр дээш харан хэвтэж байв. Бүсгүй Бадрахын алцайсан хөлний завсраар сөхрөн суугаад вазелин шахаж томруулсан гулжгар эрхтнийг нь сурамгай гэгч нь хөхөж эхэллээ. Саяхан амьгүй гулжийж байсан эрхтэн дорхноо хатуураад ирэхэд Бадрах бүсгүйн үснээс базан толгойг нь доош дарж хоолойнд нь тултал гудран бүсгүйн огьж нулимс нь гарахыг хараад бах нь ханах шиг л болов. Биеэ үнэлэгч хүүхэн нулимсаа арчин босч шүүгээн дээр бэлдэн тавьсан бэлгэвчнээс нэгийг авч задлан эрхтэнд нь углаад дээр нь мордон зугуухан хөдлөж эхлэв. Бадрах хүүхний
цулцгар том хөхнөөс базлан хэвтэж байснаа ухасхийн босч байрлалаа солин дээр нь гараад хөдлөнгөө өгзгийг нь хүчтэй базлан хүзүү хоолой, хөхийг хайр найргүй хазлан зулгаана. Бүсгүй ёолон гиншиж доороос нь угтуулан эвлэгхэн хөдлөнгөө хурдхан шиг тавиасай хэмээн дотроо залбирна. Өнөөх гаж донтой новш нь харин тавих шинж алгаа. Нилээн нүдэж байснаа хүүхнийг эргүүлэн доош харуулаад араас нь хийж эхлэв. Зүгээр ч нэг хийсэнгүй, нэг гараараа үснээс нь зулгаан толгойг нь хойш татаад нөгөө гараараа хоолойг нь боонгоо чихэнд нь хараалын үгс урсгаж гарлаа. Хүүхэн дотроо “Гаднаас нь харахад дажгүй боловсон, боломжийн залуу л харагдсан. Дотроо ийм гаж новш байх гэж. Алуулчихгүй шиг л энэнээс салах юмсан” гэж бодно. Бадрах хүүхнийг боож байсан гараа тавиад үснээс нь зулгаасан хэвээрээ өгзгийг нь улайтал чанга чанга алгадан хамаг хүчээрээ тултал нь хийж байхдаа дотроо Одгэрэлийг эзэмдэж буйгаар төсөөлсөөр арай гэж нэг дуу алдан дур тавилаа. Ашгүй нэг ажлаа дуусгасан бүсгүй хурдхан шиг хувцсаа өмсөж эхлэхэд хамаг бие нь тавирсан Бадрах түрийвчнээсээ хэдэн төгрөг гаргаж хүүхэнд өгөөд тамхи асаан орон дээр тухлав… Одгэрэл, Цог хоёр хайранд бялуурсан аз жаргалтай өдрүүдийг өнгөрүүлсээр бие биедээ улам бүр уусан шингэсээр. Одгэрэл спираль тавиулсан учир амраг хоёр маань айх зүйлгүй хүссэн үедээ л хос бэлгэсийг учруулан жаргана. Залуу
хүмүүсийн дур хүсэл, чадал тэнхээ ямар барагдах биш өдөрт хэд хийсэн ч үргэлж л биесээ хүсэхийг яана. Ажлаа тармагц л биесээ санаж хүссэн хоёр амьтан уулздаг байлаа. Бадрах харин Одгэрэлийг өдөр нь шунан ширтэж, шөнө нь төсөөлөн гар хангалга хийж сэтгэлээ аргацаан явсаар шинэ жилтэй золголоо. Шинэ жилийн үеэр ресторанууд хүлээн авалтаар битүү байдаг тул тэдний хамт олон бүр он гарсан хойно ганц сул өдрөөрөө байгууллагын шинэ жилээ ресторандаа хийхээр болов. Хамт олонтой болоод орж байгаа хамгийн анхны шинэ жил болохоор Одгэрэл сэтгэл гарган шинэ даашинз, туфль авч байдгаараа гоёжээ. Цог түүнийг хүргэж өгөөд “Миний хайр санаа зоволтгүй хамт олонтойгоо сайхан баярлаарай. Шөнө хэдэн цагт ч хамаагүй тарахаараа хайр луугаа яриарай, ирж авья” гээд явлаа. Тэр үдэш Бадрах Одгэрэлээс харц салгаж чадсангүй. Охин яг л дагина шиг
үзэсгэлэнтэй, халуухан, дур булаам харагдана. Үдэшлэг ид дундаа орж бүгд халамцжээ. Одгэрэл ч Бадрах зэргийн хүмүүсийн шахалтаар нилээн хэд татаад жаахан согтчихсон байлаа. Уянгын ая явж эхлэхэд Бадрах Одгэрэлийг бүжгэнд урихад сэтгэл нь хөөрсөн охин уриалгахан босч бүжиглэлээ. Анх Цогтой танилцсан тэр үдэш сонсож байсан ая мөн байв. Охин Бадрахын мөрийг налан нүдээ аниад хайрттайгаа учирсан тэр үдшийг дурсан сайхан аялгуунд найган бүжлээ. Бадрах харин охиныг бага багаар биедээ наан гоолиг бэлхүүсээр нь чанга тэврээд сайхан үнэрт нь мансуурах шахан байтал болдоггүй бор нь өндийх мэдрэгдэв. “Өнөө шөнө л яаж ийж байгаад” гэсэн өмхий бодол толгойд нь гялсхийн орж ирэх нь тэр. Нэг их удалгүй Одгэрэл суумаар байна гээд бүжиглэхээ болив. Бадрах ч хамуу шиг хажуунаас нь
салсангүй. Дэргэд нь суун хундаганд архи дүүргээд ширээнийхнийгээ уриалан ууцгааж давхар охиныг шахсаар байлаа. Одгэрэл эхлээд хэд татаад нилээн халамцсан учир архи, вискинээс дахиж уухгүй пивоо л шимэн суув. Бадрах харин үүнийг ажиглаад хүмүүсийг босч бүжиглэх хооронд Одгэрэлийн шилтэй пивонд хоёр хундага виски хийж орхилоо. Одгэрэл харин пивоноос уухдаа халамцуу байсан болоод тэр үү анзаарсангүй. Хоёр дахь пиво руу нь ч Бадрах ахин сэмээрхэн
виски хийчихэв. Үдэшлэг бараг тарах дөхөж хүмүүс эхнээсээ тасрах нь тасарч зарим нь ширээ дэрлэсэн байхад зарим нь уусаар л. Одгэрэл нилээн согтож ухаан санаа нь орж гарч эхлэхэд Цог руу ярихаар шийдэн арайхийн босоод угаалгын өрөө рүү зүглэхэд Бадрах сиймхийг андалгүй хойноос нь дагалаа…
